Τα πουπουλένια παπλώματα και τα μαξιλάρια της αδιαφορίας και της υπεροψίας

Η ακύρωση της δέσμης κινήτρων και αποζημιώσεων που είχε συστήσει η τελευταία κυβέρνηση του κου. Κώστα Καραμανλή με σκοπό την απόσυρση όλων των παλιών αυτοκινήτων και την αντικατάστασή τους με καινούργια και ταυτόχρονα, η επιβολή υπερφορολόγησης στα τέλη κυκλοφορίας που καλείται να πληρώσει αυτή τη στιγμή ο φτωχός κάτοχος κάθε τετράτροχης «παλιατζούρας», αποδεικνύουν ότι οι κυβερνώντες δεν είναι απλά ακατάλληλοι να κυβερνήσουν, αλλά κάτι πολύ χειρότερο: εντελώς άσχετοι με τη ζωή του μέσου Έλληνα και εντελώς ανίκανοι να την καταλάβουν.

Αγανακτισμένοι πολίτες επισκέπτονται τις κατά τόπους εφορίες και εμφανίζονται στους τηλεοπτικούς σταθμούς για να διαμαρτυρηθούν για το γεγονός ότι για τα παλιά τους αυτοκίνητα καλούνται να καταβάλλουν σε τέλη κυκλοφορίας, ποσά που είναι μεγαλύτερα, ή και πολλαπλάσια ακόμη της ευτελούς -πλέον- μεταπωλητικής αξίας τους. Δεν είναι λίγοι επίσης οι συνταξιούχοι που υποστηρίζουν ότι τα τέλη που καλούνται να καταβάλουν εγγίζουν, ή ξεπερνούν το ποσό της μηνιαίας τους σύνταξης.

Η κυβέρνηση απαντά σε όλα αυτά με μία δεκαπενθήμερη παράταση στην αγορά σημάτων από τις εφορίες, κάτι που σημαίνει ότι οι κεντρικοί συντελεστές της, δεν έχουν την παραμικρή επαφή με την πραγματικότητα που βιώνει σήμερα η κοινωνία και επιπλέον, δεν έχουν καμία γνώση και επίγνωση τι επιβάλει η κοινή λογική.
Αναμενόμενο…
Πολιτικοί σαν τους κκ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παμπούκη, Γερουλάνο κ.α. κοιμούνται και ξυπνούν μέσα στην ευδαιμονία και τη μακαριότητα των πουπουλένιων παπλώματων και των παραγεμισμένων μαξιλαριών που τους έχουν εξασφαλίσει εφόρου ζωής, είτε ο αριστοκράτης πρόγονός τους, είτε η προνομιακή τους θέση, δοτή τις περισσότερες φορές, στο κεντρικό σύστημα νομής της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στη χώρα μας και επομένως, ούτε τους επηρεάζει, ούτε τους νοιάζει το πώς τα φέρνει βόλτα καθημερινά ο Έλληνας με τις ανάγκες και τις αγωνίες του.

Το δυσάρεστο είναι πως φαντάζει μάταιο να περιμένουμε ανατροπή αυτής της κατάστασης, δεδομένου ότι και από την απέναντι πλευρά, υπάρχουν τα πουπουλένια παπλώματα και τα παραγεμισμένα μαξιλάρια του εφησυχασμού, της αδιαφορίας και της υπεροψίας απέναντι σε ότι εμείς όλοι βιώνουμε στην καθημερινότητά μας ως πρόβλημα.
Είναι ενδιαφέρον, όμως, να δούμε τι είναι δυνατό να συμβεί, εάν όχι στο κοντινό, σίγουρα στο απώτερο μέλλον, με όλη αυτή την ένταση και το θυμό που συσσωρεύεται στην ψυχή του ανθρώπου απέναντι στους «χρυσοκάνθαρους» της εξουσίας.

Συγγνώμη φίλε Τειρεσία, αλλά ξέρουμε την απάντηση και στο 2ο κουίζ σου!

Ο blogger Τειρεσίας ανέβασε καινούργια ανάρτηση με τίτλο: «Σε λίγο: Για ποιον στενό συνεργάτη του προσπαθούν ορισμένοι να πείσουν τον Σαμαρά ότι είναι... λίγος;»

Δεν θέλουμε να τον προλάβουμε, αλλά μαντεύουμε ότι αναφέρεται στο λογογράφο του κου. Σαμαρά και πιστό φίλο και συνεργάτη του από το 1993 ή ίσως και πιο πριν, δημοσιογράφο και πολιτικό και οικονομικό αναλυτή, κο. Χρύσανθο Λαζαρίδη.

Για το ποιος είναι ο κος. Λαζαρίδης είχαμε γράψει σε ανάρτησή μας στις 24/11/2009 με τίτλο «Ένας μυστηριώδης αλλά ευφυής άνθρωπος στο πλευρό του Σαμαρά», ενώ για το γεγονός ότι έχει αρχίσει ήδη και δέχεται επιθέσεις από οργανωμένα κέντρα του (παρα)πολιτικού Τύπου με στόχο την αποδόμησή του και αποδυνάμωσή του στο επιτελείο του προέδρου της ΝΔ, σε ανάρτησή μας στις 16/12/2009 με τίτλο «Άρχισαν οι υπονομεύσεις και οι πισώπλατες μαχαιριές στην αυλή Σαμαρά;»

Νωρίς άνοιξε πάντως ο ασκός των αποκαλύψεων, των διαρροών, των υποσκάψεων και του Εμφυλίου Πολέμου μέσα από την «αυλή» του κου. Σαμαρά. Πιο νωρίς από όσο φανταζόμασταν…

Σημείωση: Ειρήσθω εν παρόδω, θεωρούμε τον κο. Λαζαρίδη ευφυέστατο, καταλληλότατο και κυρίως, δοκιμασμένο στο πλευρό του κου. Σαμαρά και μάλιστα, στις πιο άσχημες στιγμές της καριέρας του.

Στην κομματική χωματερή της ΝΔ στέλνει τον παλιό του φίλο Ά. Γεροντόπουλο;

Πριν λαλήσει ο πετεινός τρεις φορές, ο blogger Τειρεσίας επανήλθε για να μας επιβεβαιώσει ότι ο φίλος τον οποίο «άδειασε» ο κος. Αντώνης Σαμαράς είναι πράγματι ο τέως βουλευτής Έβρου κος. Άκης Γεροντόπουλος, αλλά και για να μας δώσει επιπλέον και ολόκληρο το απίστευτο παρασκήνιο διαγκωνισμών και αλληλοϋπονομεύσεων που συντελείται αυτή την ώρα στην «αυλή» του προέδρου της ΝΔ, μεταξύ παλαιών, νέων και κυρίως… όψιμων φίλων και συνεργατών. Γράφει συγκεκριμένα ο Τειρεσίας (ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει εξίσου καλά με μας την «ανθρωπογεωγραφία» της Νέας Δημοκρατίας και ειδικά τι συμβαίνει στο επιτελείο του κου. Σαμαρά) στην ανάρτησή του με τίτλο: «Έτσι ανταμείβει τους πιστούς φίλους του ο Σαμαράς»:

«Είναι εδώ και περίπου 30 χρόνια φίλος του Αντώνη Σαμαρά. Τάχθηκε στο πλευρό του και στήριξε το εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης το 1993, παραιτούμενος από βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας αν και ήταν πρώτος σε ψήφους στο νομό Έβρου. Οι δελεαστικές προτάσεις του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Μητσοτάκη για θέση υφυπουργού αν δεν ακολουθούσε τον «προδότη», δεν τον... συγκίνησαν. Ούτε έκανε... κωλοτούμπα όπως πολλοί άλλοι που το βράδυ ορκίζονταν πίστη και συμπαράσταση στον σημερινό αρχηγό της Ν.Δ και την άλλη μέρα πήγαν με την πλευρά του Μιλτιάδη Έβερτ.
Ο Κυριάκος Γεροντόπουλος ακολούθησε τον Σαμαρά στην «περιπέτεια» της ΠΟΛ.ΑΝ. και αυτό το «πλήρωσε» μένοντας εκτός πολιτικής σκηνής μέχρι το 2007. Ποτέ όμως δεν παραπονέθηκε, ούτε σκέφθηκε να... πουλήσει τον φίλο του. Ακόμα και όταν αποφάσισε να επιστρέψει στο «μαντρί», το συζήτησε μαζί του.

Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές, αν και αρκετοί απ’ τον καιρό εκείνο της Πολιτικής Άνοιξης που είχαν ακολουθήσει τον Σαμαρά, προτίμησαν είτε να ακολουθήσουν τη Ντόρα Μπακογιάννη, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης και ο Νίκος Κλείτος ή να κρατήσουν ουδέτερη στάση (Δημήτρης Σταμάτης Αιτωλοακαρνανίας), για τον Γεροντόπουλο δεν τέθηκε ποτέ θέμα. Ήταν απ’ τους φανατικούς υποστηρικτές του Σαμαρά και έδωσε μεγάλη «μάχη» προκειμένου να εκλεγεί με το 51%. Όχι μόνο ως μέλος του στενού επιτελείου του, με συνεχείς παρουσίες σε τηλεοπτικά πάνελ και συνεντεύξεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και εφημερίδες, αλλά και ταξίδια σε επαρχία και εξωτερικό προκειμένου να μαζέψει ψήφους για τον Αντώνη.
Σε πολλά πάνελ μάλιστα, διασταύρωσε τα... ξίφη με συναδέρφους του απ’ το ίδιο κόμμα, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Νίκος Δένδιας, ο Κώστας Χατζηδάκης ή και προσωπικούς του φίλους, όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης και αρκετοί ακόμα που ήταν... μουτζαχεντίν της Ντόρας. Το έκανε γιατί ποτέ δεν αρνήθηκε την βοήθεια του στον επί δεκαετίες φίλο του, χωρίς να απαιτήσει εκ των προτέρων θέσεις και ρόλους σε περίπτωση νίκης. Άλλωστε και μια δελεαστική πρόταση απ’ την πλευρά του... Μητσοτακέικου που του μετέφερε επί χρόνια συνεργάτης του, την απέρριψε χωρίς καν να την ακούσει.
Άλλοι, οι οποίοι χρόνια σκυλόβριζαν τον Σαμαρά, επειδή έβλεπαν ότι το... ρεύμα είναι υπέρ του, έγιναν ξαφνικά φανατικοί «φίλοι» του και πλέον ανέλαβαν πόστα στην Ρηγίλλης, μαζί με αρκετούς επιτελείς της Ντόρας. Τομεάρχες ή θέσεις-κλειδιά στο κόμμα υπάρχουν για όλους, εκτός απ’ τον Γεροντόπουλο. Τον «πέταξε σαν το σκυλί». Ίσως επειδή ποτέ του δεν ήταν άνθρωπος των παρασκηνίων και της ίντριγκας και το μόνο που κοιτούσε ήταν να... βάζει πλάτη για το κόμμα και τους φίλους του. Όπως έκανε και με εκείνη την περίφημη τροπολογία για το Βατοπέδι που πήγαν να του «φυτέψουν» στα μουλωχτά κάποιοι απ’ το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και αυτός για να μην εκτεθεί ο Καραμανλής, βγήκε και έκανε τον... μαλάκα στα ΜΜΕ. Ούτε τότε ζήτησε αντάλλαγμα και μάλιστα πολεμήθηκε στις πρόσφατες εκλογές απ’ τον κομματικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να μην εκλεγεί βουλευτής για λίγες ψήφους.

Πολλοί κατηγορούσαν τον Καραμανλή πως λειτουργούσε πολλές φορές με το συναίσθημα και δεν «έπαιρνε κεφάλια» των φίλων του. Προφανώς ο Σαμαράς θέλει να δείξει πως θα ενεργεί ψυχρά πολιτικά και γι’ αυτό άρχισε να «πουλάει» τους φίλους του. Προτιμάει τους... όψιμους, όπως ο Παναγιωτόπουλος, ο Μανώλης, ο Δασκαλάκης, ο Χατζηεμμανουήλ(το γνωστό golden boy του ΟΠΑΠ), ο Ζαγορίτης, ο Δένδιας, ο Καράογλου. Κάποιοι βέβαια ισχυρίζονται, πως άλλους φίλους του δεν τους ξέχασε. Όπως τον Γρηγόρη Τσιμογιάννη της Politics, τον Γιάννη Ολύμπιο (συνεταίρο του Θωμά Βαρβιτσιώτη της V+O), που επί Γεροντόπουλου εκπροσώπου της ΠΟΛ.ΑΝ ήταν στο Γραφείο Τύπου και πλέον επικοινωνιακοί σύμβουλοι του Σαμαρά. Άντε, με το καλό και στον Λούλη, τον Φλέσσα και γιατί όχι, τον Κεδίκογλου, τον Κοντογιάννη και τον... Γιακουμάτο».

Εμείς δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα άλλο. Τα είπε όλα ο Τειρεσίας. Απλά, καθείστε αναπαυτικά στον καναπέ σας και να παρακολουθήσετε πως μέσα σε δύο χρόνια διαλύεται ένα ασκέρι ετερόκλητων ιδεολογικοπολιτικά στοιχείων, γνωστών τυχοδιωκτών, νεότευκτων θεσιθηρών και σκοτεινών μπιζναδόρων.

Σημείωση: Πάνω στην «πρεμούρα» του να δικαιολογήσει τον κο. Σαμαρά, το πάλαι ποτέ (όπως μας δίνει ο ίδιος να καταλάβουμε) ασήμαντο εξαρτηματάκι του μηχανισμού δημοσιογραφικής επιρροής της κας. Ντόρας Μπακογιάννης, δημοσιογράφος Ρετσίνας γράφει στα parapolitika του ότι αναζητείται από το στρατόπεδο του προέδρου της ΝΔ ρόλος για τον κο. Γεροντόπουλο, με πιο πιθανό κάποιον, που να σχετίζεται με τη διοργάνωση του Συνεδρίου. Δηλαδή με άλλα λόγια, βοηθός Αβραμόπουλου. Αυτό κι αν συνιστά πολιτική απαξίωση του Άκη!

Εύκολο το κουίζ των φίλων μπλόγκερ για τον «φίλο που δεν αξιοποιήθηκε»!

O Blogger Τειρεσίας σε χθεσινή ανάρτησή του με τίτλο «Ποιόν φίλο και στενό συνεργάτη απ' το 1990 δεν αξιοποίησε ο Σαμαράς;» και υπότιτλο «Ο πρόεδρος της ΝΔ τον αγνοησε αν και ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικές του στον προεκλογικό αγώνα, με πολλές παρουσίες στήριξης στην τηλεόραση» γράφει:
«Ο ίδιος ρίσκαρε το 1993 ακολουθώντας τον στην Πολιτική Άνοιξη αν και πρώτος βουλευτής στο νομό του, έμεινε επίσης ως το 2007 εκτός πολιτικής σκηνής "πληρώνοντας" την επιλογή του αυτή και τώρα δεν πήρε ούτε μια θέση στον κομματικό μηχανισμό, την στιγμή που αξιοποιούνται σε θέσεις-κλειδιά Μουτζαχεντίν της Ντόρας και άνθρωποι του Ρουσόπουλου».
Την ανάρτηση αναδημοσιεύει μάλιστα σήμερα και ο φίλος Mediakias, τον οποίο διαβάζουμε και εκτιμούμε όσο λίγους άλλους.

Συγγνώμη παιδιά, δε θέλουμε να σας παραστήσουμε τους έξυπνους, αλλά η απάντηση στο ερώτημά σας είναι ότι ο ατυχήσας φίλος στον οποίο αναφέρεστε ο τέως βουλευτής Έβρου κος. Άκης Γεροντόπουλος και για τη μη αξιοποίηση αυτού συγκεκριμένα, είχαμε γράψει πριν τρεις μέρες, στις 25/11/2009, σε μία ανάρτησή μας με τίτλο «Έχει χώρο για πολλά στελέχη ο Καιάδας της αφάνειας και της απαξίωσης». Η αφορμή μας δόθηκε σε σχέση με σχόλιό μας για ανάρτηση που είχε κάνει ο Blogger Ληξίαρχος για επερχόμενο «άδειασμα» του κου. Λευτέρη Ζαγορίτη από τον. Αντώνη Σαμαρά, αν και τον βοήθησε να εκλεγεί. Για την περίπτωση του κου. Γεροντόπουλου, αναφέραμε συγκεκριμένα:

«Κατ’ αρχήν να πούμε στον Ληξίαρχο και σε όλους ένας θερμό καλωσορίσατε στον κόσμο των φιλιών του κου. Σαμαρά. Ένα κόσμο τόσο μαγικό, που επιτρέπει για παράδειγμα στο Μεσσήνιο πολιτικό να ενσωματώνει οργανικά στο σύστημα Ρηγίλλης τον τέως Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης κο. Πάνο Λειβαδά, αλλά να αφήνει στην απέξω κάποιον σαν τον κο. Άκη Γεροντόπουλο, ο οποίος, πέρα από το γεγονός ότι είναι πιστός στον πρόεδρο της ΝΔ από το 1993 μέχρι σήμερα, ουσιαστικά έχει απομείνει χωρίς καμία πολιτική ενασχόληση αφού δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής. Έτσι, ο κος. Γεροντόπουλος περιφέρει την απογοήτευσή του στο Κολωνάκι. Ας πρόσεχε. Τα είχε εισπράξει τα δείγματα αναφορικά με το πώς μεταχειρίζεται τους φίλους του ο κος. Σαμαράς, με τον αποκλεισμό του από τα κεντρικά όργανα της Πολιτικής Άνοιξης, μαζί με όλη την Κοινοβουλευτική Ομάδα που αναδείχτηκε το 1993, όταν τρία χρόνια μετά, το κόμμα δεν κατάφερε να μπει καν στη Βουλή. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι από την πρώτη Πολιτική Άνοιξη, της περιόδου 1993-1996, ελάχιστοι ακολούθησαν τον κο. Σαμαρά στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ».

Σε άλλη ανάρτησή μας στις 16/12/2009 με τίτλο «Άρχισαν οι υπονομεύσεις και οι πισώπλατες μαχαιριές στην αυλή Σαμαρά;» γράφαμε για το τι είδους δημοσιογραφικές επιθέσεις προσωπικής, πολιτικής και ιδεολογικής αποδόμησης δέχεται ο έτερος παλιός πιστός συνεργάτης του κου. Σαμαρά, ο γνωστός δημοσιογράφος και πολιτικός και οικονομικός αναλυτής κος. Χρύσανθος Λαζαρίδης και μάλιστα από κέντρα, τα οποία σχετίζονται υπογείως κα παρασκηνιακώς (σύμφωνα με ανάρτηση που είχε κάνει παλιότερα και ο Mediakias) με πρόσωπα που διεκδικούν να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αρχηγική «αυλή» του κου. Σαμαρά.

Ενδεχομένως στον κο. Γεροντόπουλο, ο κος. Σαμαράς έχει «χρεώσει» το άσχημο αποτέλεσμα στην κάλπη του Έβρου στις εκλογές της 29ης Νοεμβρίου, αλλά και πάλι, ο συμπαθής σε όλους Άκης, σίγουρα δεν αξίζει τέτοιας μεταχείρισης, ούτε τέτοιας τύχης.

Εν κατακλείδι, θα διαβλέψουμε ότι έχουν να πιούν πολλοί φίλοι του κου. Σαμαρά, νεώτεροι και παλιοί, από το κώνειο της αχαριστίας και της αγνωμοσύνης που θα τους κεράσει, είτε σύντομα, είτε αργότερα. Να δείτε ότι έχουμε απόλυτο δίκιο.

Από την αρχή του μήνα γράφαμε για τον υπολογισμό όλων των αποδείξεων

Μία ακόμη επιβεβαίωση ότι στο Poleatics είμαστε προ Χριστού και όχι μετά Χριστό … «προφήτες» έρχεται από τις πληροφορίες που διαχέονται τις τελευταίες ημέρες από το Υπουργείο Οικονομικών ότι από την αρχή του έτους 2010, πρέπει να αρχίσουμε να μαζεύουμε τις περισσότερες, αν όχι όλες τις αποδείξεις, για ότι καταναλώνουμε. Απλά, σας θυμίζουμε ότι στις 4/12/2009, είκοσι-τέσσερις μέρες πριν δηλαδή, σε ανάρτησή μας με τίτλο «Αφήστε τις υπεκφυγές και πράξτε τα αυτονόητα για τη φοροδιαφυγή» είχαμε γράψει «το κλειδί για την αύξηση των φορολογικών εσόδων δε βρίσκεται στα πειράματα με αλλαγές στις κλίμακες φορολόγησης, αλλά στην πάταξη της μάστιγας της φοροδιαφυγής, η οποία, είναι δυνατό να επιτευχθεί με εντελώς αυτονόητα μέτρα, όπως είναι η προσμέτρηση των αποδείξεων από όλες τις οικιακές και καταναλωτικές δαπάνες της οικογένειας, ούτως ώστε οι πολίτες να επιμένουν να λαμβάνουν απόδειξη για οποιοδήποτε προϊόν ή υπηρεσία και επιπλέον, να μην υποκύπτουν στο δέλεαρ να πληρώνουν με "μαύρο" χρήμα, λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα μία μικρή έκπτωση στις χρεώσεις».

Παράλογες οι αμοιβές και σε ιδιωτικά ΜΜΕ, παρότι δε μιλάμε για δημόσιο χρήμα

Υπερβολικές αμοιβές για τηλεοπτικούς δημοσιογράφους και παρουσιαστές αναφέρεται συχνά ότι δίνονται, όχι μόνο στην ΕΡΤ, αλλά και σε ιδιωτικά Μέσα Ενημέρωσης. Εκεί μάλιστα, τα ποσά ενδέχεται να είναι και πολύ υψηλότερα. Για τα ελλαδικά δεδομένα και πάντοτε σε σύγκριση με το τι ισχύει πάνω-κάτω στο εξωτερικό, δεν ακούγεται φυσιολογικό κάποιος ή κάποια να λαμβάνουν από μισό έως ενάμισι εκατομμύριο ευρώ ετησίως. Αναφέρουμε αυτά τα πόσα, διότι όντως είχαν ακουστεί πριν ξεσπάσει και στη χώρα μας η οικονομική κρίση, αν δεν υφίστανται ακόμη δηλαδή σε κάποιες περιπτώσεις. Δε χρειάζεται πολλή σκέψη, ούτε και φαντασία να αντιληφθεί κανείς πως αυτά τα χρήματα δεν τα επιτρέπουν ούτε ο ανταγωνισμός στο δικό μας χώρο της Ενημέρωσης, ούτε το μέγεθος και η ισχύς των δικών μας καναλιών, ούτε το μέγεθος των εσόδων τους, τα οποία, συνυπολογιζόμενα με τα έξοδα, χασούρα αφήνουν συνήθως, παρά κέρδη (απ’ ότι δηλώνεται επίσημα τουλάχιστον).
Επομένως, είτε κυκλοφορούν αδέσποτα ποσά έτσι, για το «θεαθήναι», χωρίς να έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, είτε δηλώνονται πολλαπλάσιες αμοιβές από τα κανάλια και τα ΜΜΕ, για να «φουσκώνουν» τεχνητά τα έξοδά τους και στη συνέχεια καταβάλλονται στον/στην αμειβόμενο/η τα έξτρα ποσά για την χρέωση εισφοράς που θα κληθούν να πληρώσουν από τη φορολογική του/της δήλωση, είτε αυτά τα ποσά όντως δίδονται, προκειμένου να δικαιολογηθεί ενδεχομένως ο/η παραλήπτης τους να παρουσιαστεί ως μετέχων/ουσα σε κάποιο επιχειρηματικό πλάνο που θα ‘ναι κάποιο άλλο μεγάλο «κεφάλι» από πίσω και εκείνος/η θα είναι απλά front man (ή woman), με άλλα λόγια, απλή «βιτρίνα». Εκτός και αν δεν ισχύει απολύτως τίποτε από όλα τα λογικά και αληθοφανή -αν μη τι άλλο- που αναφέραμε μόλις προηγουμένως και όντως έχουμε να κάνουμε με στρεβλώσεις που αγγίζουν και ξεπερνούν σε διάφορες περιπτώσεις, τα όρια του παραλόγου.

Να μπει μπροστά ο πολίτης για να δοθεί τέλος στο όργιο σπατάλης στην ΕΡΤ

Επιστρέφοντας στο θέμα της ΕΡΤ και στις αμοιβές όχι μόνο των κεντρικών συντελεστών του ειδησεογραφικού της τμήματος, αλλά ακόμη και ανθρώπων για τους οποίους δε γνωρίζαμε ούτε τα ονοματεπώνυμά τους, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι ο πολίτης έχει κάθε λόγο να νιώθει όχι απλά δυσαρεστημένος, αλλά αγανακτισμένος.
Οι αμοιβές που έγιναν γνωστές, είναι δυσανάλογες του έργου που προσφέρουν οι αμειβόμενοι, δυσανάλογες του επαγγελματικού ονόματος που έχουν δημιουργήσει, δυσανάλογες σε σχέση με τη θέση του κατέχει η Δημόσια Τηλεόραση μέσα στον ανταγωνισμό και το κυριότερο, δυσανάλογες σε ότι αφορά τις αμοιβές αναγνωρισμένων δημοσιογράφων ή διοικητικών στελεχών που υφίστανται σε Ευρώπη, Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο.
Είναι απαράδεκτο ο φορολογούμενος πολίτης να επιβαρύνεται με την αποζημίωση των παχυλών συμβολαίων που δίνονται πότε σε δικούς κι άλλοτε σε …ημέτερους και μάλιστα, για ένα τηλεοπτικό προϊόν το οποίο μπορεί να μην «καταναλώνει» καν. Ίσως θα ήταν σωστή η σκέψη να διοργανωθεί μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, ενώ θα έπρεπε να διερευνήσουμε περαιτέρω το ενδεχόμενο, ή τη δυνατότητα να πηγαίνουμε στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ως πληρωτέες στη ΔΕΗ τις χρεώσεις που υφιστάμεθα σε κατανάλωση ρεύματος, συν ενδεχομένως τις δημοτικές επιβαρύνσεις, αλλά σε καμία περίπτωση τη χρέωση για την ΕΡΤ.
Σε κάθε περίπτωση, εναπόκειται στον ίδιο τον πολίτη να δώσει τέλος σε αυτό το όνειδος της σπατάλης και της ασυδοσίας.

Δεν υπάρχουν μονάχα οι καλοπληρωμένοι της ΕΡΤ, αλλά και οι πολυθεσίτες

Σοκ και δέος προκάλεσε η διαρροή των μισθών στην ΕΡΤ από το troktiko. Χιλιάδες Έλληνες μεροκαματιάρηδες, καθώς και δημόσιοι υπάλληλοι που ασκούν βαριά κοινωνικά λειτουργήματα και πληρώνονται με 800 ευρώ καθαρά και 1000 μαζί με επιδόματα εξανέστησαν για τον πακτωλό αποδοχών που ρέει ετησίως στις τσέπες παρουσιαστών σαν τους κκ. Βασίλη Λυριτζή και Δημήτρη Οικονόμου, Τέρενς Κουίκ, Πόπη Τσαπανίδου κ.α., ενώ γενναία είναι τα συμβόλαια που πληρώνονται σε συμβούλους, παρασυμβούλους, αργόσχολους, αργόμισθους και εξαφανισμένους.

Το ζήτημα βέβαια είναι ότι οι παραπάνω απασχολούνται στην ΕΡΤ κατ' αποκλειστικότητα, ή σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα και κάνουν καθημερινές πολύωρες τηλεοπτικές εμφανίσεις, ενώ υπάρχουν και απίστευτες περιπτωσάρες σαν εκείνη της κα. Άννας Παναγιωταρέα, η οποία, φερόμενη ως αχόρταγο «Γκρέμλιν» της Δημοσιογραφίας, βάζει στην τσέπη κάπου 70.000 (αν θυμόμαστε σωστά) ευρώ για μία εβδομαδιαία εκπομπή, ενώ ταυτοχρόνως απασχολείται στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, λαμβάνοντας δεύτερο μισθό από το κράτος, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,83», στον «Ελεύθερο Τύπο» και στο Ίδρυμα Ωνάσση. Προφανώς, ή ίδια θα πιστεύει ότι όλα τα προηγούμενα όχι μόνο της αξίζουν δικαιωματικά, αλλά ενδεχομένως της πέφτουν και λίγα. Το λογικό ερώτημα όμως είναι το ακόλουθο: Αλήθεια πως τα προλαβαίνει;

Θα τα καταφέρει, μόνο αν μείνει ενωμένη, η ομάδα των συνεργατών Λαμπράκη

Ο θάνατος του Χρήστου Λαμπράκη αφήνει πίσω ένα δυσαναπλήρωτο κενό σε επίπεδο εκδοτών, καθώς ήταν ο παραδοσιακότερος και ο πολιτικότερος από όλους. Σε εποχές που οι εργολάβοι στήνουν ή αγοράζουν εφημερίδες προκειμένου να πιέσουν για την ανάληψη εκ μέρους τους μεγάλων δημόσιων έργων και διάφορα άγνωστα μέχρι πρότινος λαμόγια εκδίδουν κιτρινοφυλλάδες προκειμένου να εκβιάσουν γενικώς για ότι είναι δυνατό να τους κάτσει, ο εκλιπών εξακολουθούσε να περνά δημοσιογραφική-εκδοτική γραμμή με βάση την πολιτική αξιολόγηση που έκανε ο ίδιος μαζί με τους κορυφαίους συνεργάτες του.

Ευτυχώς, αφήνει πίσω του άξιους διαδόχους. Δεν ξέρουμε εάν τελικά αναλάβουν ο κος. Σταύρος Ψυχάρης συνολικά το ΔΟΛ, ο κος. Γιάννης Πρετεντέρης, ή ο κος. Αντώνης Καρακούσης το «Βήμα» και ο κος. Παντελώς Καψής «Τα Νέα», αλλά εκείνο που κρίνεται ως βέβαιο είναι ότι το επίπεδο πολιτικής ευθυκρισίας και δημοσιογραφικής ωριμότητας που έχουν αναπτύξει όλοι οι προηγούμενοι μαζί και ο καθένας από αυτούς ξεχωριστά, συνεργαζόμενοι επί πολλά έτη με τον εκλιπόντα, αποτελεί ασφαλή εγγύηση ότι η παρέμβαση που ασκούσε και το έργο που επιτελούσε ο Χρ. Λαμπράκης θα συνεχιστούν. Αρκεί η παλιά ομάδα να μείνει ενωμένη εμπρός στην πρόκληση της νέας πραγματικότητας που δημιούργησε ο θάνατος του επικεφαλής της και η ισχύς της να μην αλλοιωθεί, ούτε από νιόφερτους στο χώρο που κομίζουν επιχειρηματικό κεφάλαιο, αλλά όχι εκδοτική πείρα, ούτε από τους ανταγωνιστές που θα επιχειρήσουν να καταλάβουν ζωτικό χώρο.

Στην κατάλληλη ώρα ήρθε η άρνηση του Καρ. Παπούλια να μεταβεί στα Σκόπια

Γράφει ο ΛΑοΚοΩΝ

Η άρνηση του Προέδρου της Δημοκρατία κου. Κάρολου Παπούλια να αποδεχτεί πρόσκληση του ομολόγου του της πΓΔΜ να επισκεφτεί τα Σκόπια όσο παραμένει αδιευθέτητη η διαφορά μας με τη γειτονική χώρα στο ζήτημα της ονομασίας της, εκφράζει ένα ικανοποιητικό μέτρο πολιτικής σοβαρότητας συνδυαζόμενης με το βαθμό φιλοπατρίας που οφείλει να επιδεικνύει ο αρχηγός του κράτους. Η κίνηση του κου. Παπούλια έγινε μάλιστα την πλέον κατάλληλη ώρα, καθώς οι διαβεβαιώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών κου. Δημήτρη Δρούτσα για την ύπαρξη της γνωστής «κόκκινης γραμμής» στο ζήτημα της ονομασίας δε φάνηκαν ικανές να αντισταθμίσουν τις αλγεινές, μην πούμε ιλαρές εντυπώσεις που είχε καλλιεργήσει η σπουδή του κου. Γιώργου Παπανδρέου να συναντήσει τον κο. Νίκολας Γκρουέφσκι στις Πρέσπες για να συζητήσουν για το περιβάλλον. Εντυπώσεις, οι οποίες επέτειναν την αδιαλλαξία των γειτόνων μας και του κου. Γκρούεφσκι προσωπικά, εάν κρίνουμε από το ξέσπασμά του προ ολίγων ημερών ότι «δεν κάνει βήμα πίσω στο ζήτημα της ονομασίας».

Με την απάντηση του κου. Παπούλια η κατάσταση στο Σκοπιανό επανέρχεται στη σωστή βάση τοποθέτησης. Ότι είχαμε να κάνουμε προς την κατεύθυνση μίας σύγκλισης απόψεων το κάναμε, ότι είχαμε να παραχωρήσουμε για το όφελος μίας οριστικής διευθέτησης, το παραχωρήσαμε και τώρα, είναι η σειρά των γειτόνων μας, να ανταποκριθούν στο δικό τους κομμάτι. Αν όχι, η στάση μας θα μείνει αυστηρή και απαράλλαχτη.

Πάει ο καιρός που ίσχυε το ρητό «το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη δόξα ουδείς»

Μιας και αναφέραμε στην προηγούμενη ανάρτησή μας τον κο. Πάνο Λειβαδά, να σας πληροφορήσουμε ότι η ανακοίνωση της τοποθέτησής του στη θέση του Αναπληρωτή Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού κάπου «τρενάρει». Και φυσικά, όχι διότι ο κος. Λειβαδάς το μετάνιωσε ή δεν το επιθυμεί, ούτε διότι η Ρηγίλλης σκιάχτηκε επειδή τους βγάλαμε στο μεϊντάνι. Το μυστικό μάλλον βρίσκεται στο ότι οι θέσεις Αναπληρωτών Γραμματέων είναι άμισθες και απ’ ότι λέγεται, ο κος. Λειβαδάς έχει αποκτήσει πολυτελείς συνήθειες από τα χρόνια της δόξας του στην Γραμματεία Ενημέρωσης της κυβέρνησης, εξ ου και ακούγεται ότι τελικά προσανατολίζεται στο να καταλάβει θέση συμβούλου Πολιτικού Σχεδιασμού, αμειβόμενου φυσικά. Δεν έχουμε ιδέα αν είναι αληθής η φήμη αυτή. Έτσι μας ψιθύρισαν οι πηγές μας, αυτό σας μεταφέρουμε. Φανταζόμαστε ότι θα φανερώσουν οι ίδιες οι εξελίξεις την πραγματικότητα. Πάντως, κορόιδα σαν τους προηγούμενους, να αφιερώνουν δουλειά, χρόνο και ψυχή στο κόμμα, βάζοντάς κιόλας χρήματα από την τσέπη τους, δύσκολα θα βρει κανείς.

Υ.Γ.: Βέβαια υπάρχει και η λύση των «μαύρων αποδοχών» από τα «μαύρα ταμεία», τα οποία πάντοτε διέθεταν όλα τα κόμματα, ιδιαιτέρως δε τα δύο κυβερνητικά. Άλλωστε, τα παλιά χρόνια της δραχμής, κάποιοι κύριοι ενθυλάκωναν ακόμη και πεντακόσια χιλιαρικάκια το μήνα, πρόσθετα στο μισθό της κανονικής τους δουλειάς και αυτό, για να παριστάνουν συνήθως τους παράγοντες. Πιθανώς τα ίδια συνεχίστηκαν και στην εποχή του γιούρο για επιλεκτικές περιπτώσεις.

Έχει χώρο για πολλά στελέχη ο Καιάδας της αφάνειας και της απαξίωσης

Σε σημερινή του ανάρτηση ο καλά ενημερωμένος blogger Ληξιάρχος, αναφέρει ότι αμέσως αφότου είδε τον κο. Λευτέρη Ζαγορίτη σήμερα ο κος. Αντώνης Σαμαράς, διέρρευσε ότι τον προορίζει για «εκκαθάριση». Σύμφωνα με το blogger, αυτό σημαίνει δύο πράγματα, ότι ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας πουλάει τους φίλους του και επίσης ότι διαθέτει βραδυφλεγή αντανακλαστικά, διότι κατάλαβε κάτι, που το έχει εδώ και καιρό καταλάβει η Β’ Αθήνας.

Κατ’ αρχήν να πούμε στον Ληξίαρχο και σε όλους ένας θερμό καλωσορίσατε στον κόσμο των φιλιών του κου. Σαμαρά. Ένα κόσμο τόσο μαγικό, που επιτρέπει για παράδειγμα στο Μεσσήνιο πολιτικό να ενσωματώνει οργανικά στο σύστημα Ρηγίλλης τον τέως Γενικό Γραμματέα Ενημέρωσης κο. Πάνο Λειβαδά, αλλά να αφήνει στην απέξω κάποιον σαν τον κο. Άκη Γεροντόπουλο, ο οποίος, πέρα από το γεγονός ότι είναι πιστός στον πρόεδρο της ΝΔ από το 1993 μέχρι σήμερα, ουσιαστικά έχει απομείνει χωρίς καμία πολιτική ενασχόληση αφού δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής. Έτσι, ο κος. Γεροντόπουλος περιφέρει την απογοήτευσή του στο Κολωνάκι. Ας πρόσεχε. Τα είχε εισπράξει τα δείγματα αναφορικά με το πώς μεταχειρίζεται τους φίλους του ο κος. Σαμαράς, με τον αποκλεισμό του από τα κεντρικά όργανα της Πολιτικής Άνοιξης, μαζί με όλη την Κοινοβουλευτική Ομάδα που αναδείχτηκε το 1993, όταν τρία χρόνια μετά, το κόμμα δεν κατάφερε να μπει καν στη Βουλή. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο ότι από την πρώτη Πολιτική Άνοιξη, της περιόδου 1993-1996, ελάχιστοι ακολούθησαν τον κο. Σαμαρά στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ.

Από την άλλη πλευρά, η εκκαθάριση του κου. Ζαγορίτη, εάν και εφόσον συμβεί, δε θα αποδείξει τίποτε περισσότερο ότι για το σύστημα Ρουσόπουλου, το οποίο εκφράζεται αυτή τη στιγμή στο περιβάλλον του κου. Σαμαρά διά μέσου των κκ. Μενέλαου Δασκαλάκη, Πάνου Λειβαδά, Διονύση Ζακυνθινού και Χρήστου Χατζηεμμανουήλ, ουδέποτε υπολόγισε σοβαρά, αλλά ούτε και εκτίμησε ανθρώπους που ανέκαθεν ήταν και εξακολουθούν να είναι βέροι καραμανλικοί, όπως ο κος. Ζαγορίτης. Το καινούργιο καθεστώς στο κόμμα, αφού μάθει κόλπα και μυστικά γύρω από τα εσωτερικά της Ρηγίλλης από παλιούς αξιωματούχους σαν τον Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, θα τους αδειάσει στον Καιάδα της αφάνειας και της απαξίωσης και αυτό, θεωρείστε το από τώρα ως δεδομένο.

Ο «θρύλος» του γαλάζιου blogging ανακαλύπτει τον πολιτικό Αντώνη Σαμαρά

Ο αυτόκλητος «θρύλος» του γαλάζιου blogging ανακαλύπτει και ... αποκαλύπτει τον θαυμασμό του για τον πολιτικό Κο. Αντώνη Σαμαρά. Προφανώς, έλαβε την ανάθεση να οργανώσει δίκτυο bloggers για λογαριασμό της Νέας Δημοκρατίας όπως διακαώς επεδίωκε, ή από τα πολλά σούρτα-φέρτα Ρηγίλλης και Λυκείου, έχει καταφέρει το ζήτημα που τον ενδιαφέρει να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Μας ανησυχεί μόνο μήπως φορτώσει το πανεπιστήμιο στον κόκορα και δεν φτάσει στο πτυχίο. Καλές οι φιλοδοξίες, αλλά ακόμη καλύτερα τα γράμματα νεαρέ φίλε!

Σε... «προοδευτικές» κυβερνήσεις και ιεράρχες τα πάντα κρίνονται επιτρεπτά

«Ευλογημένη συνεργασία μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας» είναι ο σημερινός τίτλος της εφημερίδας «Το Βήμα» για την παρουσία του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κου. Ιερώνυμου στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο.

Σας παρακαλούμε τώρα, να κλείσετε για ένα λεπτό τα μάτια και να φανταστείτε το μακαριστό Χριστόδουλο να παρακάθεται σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Νέας Δημοκρατίας, εκ δεξιών του τέως πρωθυπουργού κου. Κώστα Καραμανλή.

Το κάνατε; Ωραία!

Μπορείτε να μας πείτε ποια θα ήταν τα πρωτοσέλιδα και οι τίτλοι, τα άρθρα και τα σχόλια του ... «προοδευτικού» Τύπου;

Η αιχμηρή πένα του Γιάννη Πρετεντέρη σατιρίζει τα υπουργικά τηλεσυμβούλια

Πλούσιο πάνελ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Το Βήμα", Τετάρτη 23/12/2009)

Νομίζω ότι η ιδέα της κυβέρνησης να λειτουργεί το Υπουργικό Συμβούλιο με διαδικασίες τηλεοπτικής εκπομπής είναι και πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Με ορισμένες τροποποιήσεις είναι ενδεχόμενο να δώσει νέα διάσταση, όχι μόνο στις κυβερνητικές διαδικασίες αλλά και στα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία χρειάζονται ισχυρή δόση ανανέωσης.

Ας μου επιτραπεί, επειδή συμβαίνει να είμαι περισσότερο εξοικειωμένος με το αντικείμενο, να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Πρώτον, ο ρόλος του παρουσιαστή είναι εξαιρετικά σημαντικός. Θα πρέπει να γίνει πιο ζωντανός, να μην είναι τόσο ανεκτικός με το πάνελ και, κυρίως, να μην επιτρέπει τόσο μακροσκελείς παρεμβάσεις. Είναι χρήσιμο να τους διακόπτει, να θέτει διευκρινιστικές ερωτήσεις και να ζωντανεύει τη συζήτηση. Χθες, υπήρξε «πανελίστας» που μιλούσε περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, χρόνος απαγορευτικός για την τηλεόραση.

Δεύτερον, είναι λάθος που επιτρέπεται στα μέλη του πάνελ να διαβάζουν τις παρεμβάσεις τους. Χάνουν σε αμεσότητα και ζωντάνια. Πολλοί από αυτούς έχουν τηλεοπτική πείρα και άνεση λόγου, δεν χρειάζονται προκατασκευασμένες ομιλίες για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Ούτε ο Χρυσοχοΐδης ούτε ο Ρέππας, για να πάρω δύο χθεσινά παραδείγματα, ήταν τόσο καλοί όσο τούς έχουμε συνηθίσει σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.

Τρίτον, το εύρημα με τους «γκεστ» είναι πολύ έξυπνο. Θα πρέπει, όμως, να επιλέγονται οι «γκεστ» πιο προσεκτικά. Δεν ήταν κακή, ας πούμε, η ιδέα με τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά σε επίπεδο τηλεοπτικής απόδοσης νομίζω ότι ο Θεσσαλονίκης ή ο Ζακύνθου είναι καλύτεροι και έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με το μέσον.

Τέταρτον, πάσχει ιδιαιτέρως η οργάνωση της αντιπαράθεσης, και όχι μόνο επειδή όλοι συμφωνούν εκ προοιμίου με τον παρουσιαστή. Ακόμη και οι «γκεστ» καταφεύγουν σε μονολόγους. Γι΄ αυτό θα μπορούσε ίσως να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην προσκαλούνται μόνοι τους. Αλλη τηλεοπτική απόδοση έχει, ας πούμε, ο Συνήγορος του Πολίτη μόνος του και άλλη αν τον φέρεις μαζί με τον Αυτιά.

Πέμπτον, είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι το πρόγραμμα δεν διακόπτεται για διαφημίσεις, διότι έτσι χάνεις τηλεθέαση. Μήπως, όμως, με τα οικονομικά χάλια της χώρας θα ήταν χρήσιμο να αξιοποιήσει η εκπομπή τον διαφημιστικό χρόνο που δικαιούται ή έστω να αποκτήσει κάποιους σπόνσορες; Είμαι βέβαιος ότι η χθεσινή κουβέντα για την οδική ασφάλεια θα ενδιέφερε πολύ τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Και για να καταλήξω: το πάνελ είναι πλούσιο, αλλά το περιεχόμενο της εκπομπής θέλει ακόμη δουλειά.

Προβλήματα και λάθη παντού πριν καν συμπληρωθούν οι πρώτες 100 ημέρες

Γράφει ο ΛΑοΚοΩΝ

Ο κος. Γιώργος Παπανδρέου είχε θέσει ως ορόσημο για να αποδείξουν ο ίδιος και το κόμμα του ότι είναι σε θέση να αλλάξουν ριζικά την εικόνα της συνολικής κατάστασης για την οποία κατήγγειλαν τη Νέα Δημοκρατία προεκλογικά, τις εκατό πρώτες ημέρες διακυβέρνησης. Ήδη έχουν παρέλθει τα δύο τρίτα αυτού του διαστήματος και αξίζει τον κόπο να κοιτάξει κανείς απολογιστικά τι έχουν καταφέρει ο νέος πρωθυπουργός και οι επιτελείς του.

Στην Οικονομία, προέβησαν σε στέρηση εσόδων και αύξηση δαπανών, προκειμένου να φουσκώσουν τεχνητά το έλλειμμα για το τρέχον έτος και να δείξουν ότι επιτυγχάνουν θεαματική μείωσή του στο έτος που ακολουθεί. Έτσι, έριξαν τη χώρα ακόμη βαθύτερα στη μέγγενη μίας σκληρής δημοσιονομικής επιτήρησης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εύλογα διερωτούνται πως γίνονται ακορντέον με βάση τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης τα λεγόμενα «Γκρήκ στατίστικς», εκδηλώνοντας απροκάλυπτα πλέον τη δυσφορία και τον εκνευρισμό τους.

Παράλληλα, προκειμένου να ξεγελάσει τους πολίτες και να μην παραδεχτεί ότι όσα εξήγγειλε και υποσχέθηκε προεκλογικά ήταν τίποτα άλλο από πομφόλυγες, ο κος. Παπανδρέου επιχείρησε να επιστρατεύσει δραματικούς τόνους σε κάθε αναφορά του για την Οικονομία. Άλλοτε την παρουσίαζε ως ευρισκόμενη στην Εντατική, άλλοτε στο όριο της χρεοκοπίας κι άλλοτε σε τέτοιο βαθμό απαξίωσης που να επηρεάζει κατά μία έννοια ακόμη και την εθνική μας κυριαρχία - στο ζήτημα διαχείρισης των Δημοσίων Οικονομικών όπως διευκρίνισε με καθυστέρηση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να επιτείνεται ο προβληματισμός, τόσο στο εσωτερικό της χώρας με την αγορά να «μουδιάζει», όσο και στο εξωτερικό με τους οίκους Fitch, S&P, Moodys να υποβιβάζουν, ο ένας πίσω από τον άλλο, το επίπεδο της πιστοληπτικής μας ικανότητας.

Το χειρότερο όμως από τα δύο προηγούμενα, είναι ότι σε αυτή την κυβέρνηση, έχει φανεί ήδη ξεκάθαρα ότι υπάρχουν δύο κέντρα, δύο θεωρίες, δύο προσεγγίσεις για το πώς θα διασωθεί της παρούσας κρίσης η Οικονομία μας. Η μία ανήκει στην κα. Λούκα Κατσέλη που προτάσσει τον αναπτυξιακό δρόμο ανάκαμψης και η άλλη στον κο. Γιώργο Παπακωνσταντίνου που συνηγορεί υπέρ ενός σφικτού μοντέλου δημοσιονομικής διαχείρισης με λήψη αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Η διαφορά, ή και η σύγκρουση των δύο για ένα τόσο σοβαρό θέμα, αναμένεται να προκαλέσει περισσότερα, πιο σύνθετα και πιο επικίνδυνα προβλήματα στη συνέχεια.

Στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν επίσης παγιδευτεί μέσα στις ίδιες τις αντιφάσεις τους, προκαλώντας πλήρη και απόλυτη σύγχυση για το τι πρέπει τελικά να αποφασιστεί για τις συντάξεις και τις ηλικίες. Ως αντιπολίτευση το ΠαΣοΚ, σε συνέργεια πάντοτε με τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, απέρριπτε κάθε ιδέα ή πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για περαιτέρω τακτοποίηση του συστήματος συντάξεων και ασφάλισης προς το σκοπό της διατήρησης της βιωσιμότητάς του και τώρα, ο κος. Λοβέρδος έρχεται ασθμαίνων να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ότι «η βόμβα του Ασφαλιστικού είναι έτοιμη να εκραγεί» και ότι καθοριστικό πρόκειται να είναι το έτος 2015. Το ζήτημα είναι πως και σε αυτό το σοβαρό θέμα, το ΠαΣοΚ σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες, δηλαδή συμπεριφέρεται τόσο αναξιόπιστα, που ακόμη και τα ίδια τα στελέχη του δεν καταλαβαίνουν ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ενώ την ίδια στιγμή έχει εθίσει σε τέτοιο βαθμό τους συνδικαλιστές του ότι τα πάντα πρέπει να μείνουν απαράλλαχτα στο Ασφαλιστικό, που αποκλείεται να λάβει οποιασδήποτε μορφής στήριξη από μέρους τους σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης.

Στον τομέα των Αποκρατικοποιήσεων, το ΠαΣοΚ πρόλαβε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην παραχώρηση κομματιού του λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική Cosco και δίνοντας ακόμη περισσότερο θάρρος στους κρατικοδίαιτους λιμενεργάτες με τις παχυλές αποδοχές, τους επιτρέπει να διεκδικούν ηγεμονικούς -γι αυτούς- όρους σε μία συμφωνία που θα έδινε οριστικό τέλος στις αντιδράσεις τους. Αλλά και σε άλλους τομείς, όπως εκείνο των Δημοσίων Έργων και Υποδομών, το ΠαΣοΚ επιδίδεται σε ένα παράλογο και βιαστικό «ράβε-ξήλωνε» που ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναβολή (ή ματαίωση;) του σχεδίου κατασκευής του νέου -συμπληρωματικού στο υπάρχον- δικτύου αυτοκινητοδρόμων εντός και πέριξ του Λεκανοπεδίου Αττικής.

Στην Εξωτερική Πολιτική ο κος. Παπανδρέου έσπευσε να δώσει από την αρχή λάθος μηνύματα στους ηγέτες των κρατών με τα οποία διατηρούμε σοβαρές διμερείς διαφορές. Ωσάν να μην όφειλε, από την πρώτη κιόλας βδομάδα της πρωθυπουργίας του μετέβη στην Τουρκία για να συναντήσει τον Τούρκο ομόλογό του κο. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογκάν, ενώ αμέσως στη συνέχεια, με δική του πρωτοβουλία και πάλι, συνάντησε τον ομόλογό του από την πΓΔΜ κο. Νίκολας Γκρούεφσκι, στις Πρέσπες προκειμένου να συζητήσουν για το περιβάλλον! Τα έμπρακτα αποτελέσματα αυτών των βιαστικών του ανοιγμάτων, συνοψίζονται στις νέες προκλήσεις από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τα νησιά μας και στις δηλώσεις αδιαλλαξίας από τον κο. Γκρούεφσκι ότι δεν προτίθεται να κάνει σπιθαμή πίσω στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για το ζήτημα της διευθέτησης της ονομασίας της χώρας τους.

Στον τομέα της Παιδείας, ο κος. Παπανδρέου θέλησε να συνδυάσει την κατάργηση του προσδιορισμού «Εθνική» από την ονομασία του Υπουργείου, με την έλευση της κας. Θάλειας Δραγώνα, γνωστής για τις εθνομηδενιστικές απόψεις της, στη θέση της Γραμματέως, ενώ παράλληλα κατέστησε σαφές ότι επί των δικών του κυβερνητικών ημερών τουλάχιστον, «ενταφιάζεται» κάθε σχέδιο απελευθέρωσης του συστήματος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Τέλος, σε ότι σχετίζεται με τη Διαφάνεια και την Αξιοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση, ή στο δημόσιο βίο εν τη ευρεία έννοια του, ο κος. Παπανδρέου και οι άνθρωποί του πρόλαβαν και έδωσαν τα πρώτα δείγματα συμπεριφοράς, είτε με το διορισμό κουμπάρων και στελεχών χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο σε ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα, αφότου «κατέρρευσε» ως χάρτινος πύργος το σχέδιο διαδικτυακής επάνδρωσης της κυβέρνησης, είτε με τα ρουσφέτια του «Αρχάγγελου της Κάθαρσης» κου. Ντίνου Ρόβλια που του στοίχισαν ήδη την αποπομπή του.

Αυτά έχουν πράξει, πριν καν συμπληρωθούν οι εκατό πρώτες μέρες διακυβέρνησής τους, ο κος. Παπανδρέου και το ΠαΣοΚ. Δε χρειάζεται να γίνει κανείς αναγκαστικά «Κασσάνδρα» για να διαβλέψει ότι η συνέχεια αναμένεται να είναι ακόμη χειρότερη.

Είχε και το ΠαΣοΚ σουξέ σε βιντεοταινίες τύπου «Ματάκιας και βρωμόστομος»

Θυμάστε όλο το χλευασμό και την ειρωνεία που είχαν εισπράξει από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τους πολυπράγμονες opinion leaders η Νέα Δημοκρατία και ο Κώστας Καραμανλής για την επιλογή τους να εντάξουν στο Ευρωψηφοδέλτιο του 2004, σε μη εκλόγιμη θέση, τον σκηνοθέτη κο. Γιώργο Μυλωνά; Το πρόβλημα των διάσημων επαϊόντων που έχουν στον έλεγχό τους το μέτρο σοβαρότητας που επιτρέπει σε έναν καλλιτέχνη ή επαγγελματία να συμμετάσχει στον εκλογικό συνδυασμό ενός συστημικού κόμματος (αλλά και το αντίστροφο), είχαν αντίρρηση για τον κο. Μυλωνά, διότι είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες «Ο βιασμός μιας μοναχής», «Αλάβιου Μήτσο», «Τζακ ο καβαλάρης», «Το πρωί στο σχολείο, το βράδυ στα μπουζούκια», «H γκομενάρα από το Μέτσοβο», «Ο άρχοντας της λιγούρας», «Ο αγκαλίτσας λαγωνικό», «Ο αλήτης και ο μπάτσος», «Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν», «Ο καβαλάρης των FM stereo», «Φυλακές ανηλίκων 2».

Φανταζόμαστε θα έχουν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα και ενστάσεις να εκφράσουν για τη συμμετοχή του κου. Γιάννη Βούρου στο ψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ πριν δύο μήνες και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα τώρα, δεδομένου ότι ο ηθοποιός έχει δρέψει δάφνες ποιότητας πρωταγωνιστώντας στις ταινίες «The Κόπανοι», «Τηλεκανίβαλοι», «Για όλα φταίνε οι γκόμενες», «Ματάκιας και βρωμόστομος», «Επάγγελμα: άντρες», «Η γάτα με το σκύλο», «Ερωτικές απιστίες Νο2», «Και κλάμα ο ξενοδόχος», «Ματάκιας και βρωμόστομος», «Ο ξελογιασμένος», «Ο κανονιέρης», «Ο σωφέρ και το μανούλι», «Οι σκληροί του Μπραχάμι», «Πολιτσμάνα, του σαματά η μάνα», «Σχολή θηλυκών καμακιών», «Ωραίος σκληρός και άφραγκος» κ.α.

Εκτός και αν ισχύουν και εδώ, τα γνωστά δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Υ.Γ.: Την ιδέα για αυτή την ανάρτηση τη «δανειστήκαμε» από την «Ελληνοφρένεια» του ραδιοφωνικού «Σκάι 100,3» και τον κο. Θύμιο Καλαμούκη.

Γιατί δεν έχουμε και στην Ελλάδα μία ποικιλία από πολιτικά περιοδικά;

Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Eπικοινωνιολόγου,

Διευθυντή της εταιρείας Think Politics

(tpo.gr, thinkpolitix.blogspot.com)

Σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της, η Ελλάδα έχει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό μέσων ενημέρωσης, ηλεκτρονικών και εντύπων. Στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης ειδικότερα, υπάρχουν δεκάδες εφημερίδες (εθνικές και τοπικές, ημερήσιες και εβδομαδιαίες), ενώ αναρίθμητα είναι τα περιοδικά ειδικού ενδιαφέροντος, όπως βλέπουμε και στις προθήκες των περιπτέρων.

Και όμως, σε μία χώρα όπως τη δική μας, οι πολίτες της οποίας ισχυρίζονται ότι είναι πολιτικά προβληματισμένοι και συνειδητοποιημένοι, υπάρχει μεγάλη έλλειψη από περιοδικά πολιτικής θεματολογίας, κάτι που σπανίως συμβαίνει σε αναπτυγμένο κράτος. Πράγματι, μία περιήγηση στα περίπτερα και στα κέντρα πώλησης Τύπου στη Βόρεια Αμερική και στη Δυτική Ευρώπη θα σας πείσει ότι τα πολιτικά περιοδικά είναι δημοφιλή και διαδεδομένα.

Τι φταίει λοιπόν και δεν έχουμε πολιτικά περιοδικά;

Προφανώς, δεν υπάρχει ζήτηση, διότι όπου γεννάται ζήτηση, ακολουθεί και η προσφορά.

Αλλά και πάλι, γιατί άραγε οι Έλληνες είναι έτοιμοι να διαθέσουν χρήματα για να αγοράσουν περιοδικά για ψάρεμα, κυνήγι, ορειβασία, σκι και ιστιοσανίδα, κατασκευές, συλλογές, μοντελισμό, κηπουρική, μαγειρική, αστρολογία, κοσμικά κουτσομπολιά και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, αλλά όχι για να ενημερωθούν σε βάθος για τις πολιτικές εξελίξεις; Τα αίτια, μπορεί να είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα, απ’ όσο είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, αλλά μπορούμε να συμφωνήσουμε προς το παρόν στα ακόλουθα:

Ως λαός, έχουμε μία λανθάνουσα εντύπωση ότι λόγω της ιστορικής κληρονομιάς μας στον τομέα της πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά κυρίως, λόγω των πολιτικών δυσκολιών (ενίοτε τραγωδιών) που βίωσαν το έθνος και η χώρα μας από τις μέρες της Εθνικής Απελευθέρωσης έως και σήμερα, έχουμε αναπτύξει μία εξαιρετική αίσθηση να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει εις βάθος στο χώρο της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε οδηγός ταξί, θαμώνας καφενείου, υπάλληλος γραφείου, κάθε συγγενής και κοινωνικός μας γνώριμος πιστεύει πως είναι δεινός πολιτικός αναλυτής, ο οποίος μάλιστα, προτιμά να λειτουργεί πάντα ως πομπός και ποτέ ως δέκτης μηνυμάτων πολιτικής πληροφόρησης.

Επιπλέον, το ισχύον σύστημα ενημέρωσης διά μέσου του Τύπου μας έχει εθίσει στην επιφανειακή κατανόηση της πολιτικής επικαιρότητας και όσοι προσπαθούν να την περιγράψουν, ή να τη διερμηνεύσουν, περιορίζονται μονάχα σε πρόχειρα σχόλια, ελκυστικά ευφυολογήματα, ή αιχμές και παραινέσεις. Στην Ελλάδα, είναι ελάχιστα εξελιγμένος ο τομέας της ανάλυσης της επικαιρότητας, οι πολίτες δεν έχουν εκπαιδευτεί να ασχολούνται με τις πολιτικές εξελίξεις στο επίπεδο της δεύτερης κατανόησής τους και αυτό, έχει ως συνέπεια την ουσιαστική ανυπαρξία περιοδικών πολιτικών εντύπων. Διότι, τα πολιτικά περιοδικά, είναι ορισμένα να φιλοξενούν στο περιεχόμενό τους, εκτενή άρθρα, βαθιές αναλύσεις, εκτενείς έρευνες και συνεντεύξεις που διεισδύουν στην καρδιά των ζητημάτων και δε μένουν στην επιδερμίδα.

Είναι σημαντικό να καλυφτεί αυτό το σημαντικό κενό στον τομέα της πολιτικής ενημέρωσης και ας ελπίσουμε ότι κάποιος εκδοτικός όμιλος θα κάνει την αρχή και θα δημιουργήσει ένα σοβαρό σε ύφος και πλούσιο σε ύλη και περιεχόμενο πολιτικό περιοδικό.

Μία παρουσίαση του προσώπου και της προσωπικότητας του Χρ. Λαμπράκη

Ο Χρήστος Λαμπράκης και ο μύθος μιας ολόκληρης εποχής

Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή", Τρίτη 22/12/2009)

Ο Χρήστος Λαμπράκης έφυγε και μαζί του τέλειωσε ίσως μια ολόκληρη εποχή. Ανθρωπος αναγεννησιακός εντυπωσίαζε πάντοτε με τις ανησυχίες του, τον κοσμοπολιτισμό του, το πόσο «μπροστά» από την εποχή του ήταν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν άλλωστε πολλοί άνθρωποι που γράφουν παρτιτούρες για όπερα, ασχολούνται με τον αγροτοτουρισμό, πριν ακόμη εφευρεθεί η ιδέα διεθνώς και να στήνουν από το μηδέν το Μέγαρο Μουσικής. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πάντοτε δημοσιογράφο και του άρεσε να τον βλέπουν και οι άλλοι με τον ίδιο τρόπο. Θυμάμαι ακόμη την απάντησή του την πρώτη φορά, πριν από πολλά χρόνια, που ήθελα να πάρω τηλεοπτική συνέντευξη από τον τέως βασιλέα Κωνσταντίνο. Οι περισσότεροι με συμβούλευσαν να μην το τολμήσω καν, με δεδομένα τα όσα είχαν μεσολαβήσει από το 1965 και μετά. Οταν τελικά τον είδα η απάντηση ήταν κλασική: «Μα τι λέτε, news is news, βεβαίως και να την πάρετε».

Ενας απλός ευπατρίδης
Ανθρωπος με πάθη και πολύ πείσμα, με ατέλειωτα ενδιαφέροντα, με συνεχώς ανανεωμένους στόχους (τα περίφημα projects) ήταν πολλές φορές πολύ πιο αφελής από όσο άφηνε να καταλάβουν οι γύρω του. Το περίφημο «μακιαβελικό» του μυαλό δούλευε ακατάπαυστα, αλλά γοητευόταν τακτικά από ανθρώπους και ιδέες που τον έπειθαν παραδόξως για τα πιο απίστευτα πράγματα. Ευπατρίδης, ευγενής, φερόταν πάντοτε με μια υπερβολική απλότητα που δεν πρόδιδε το στάτους του στην ελληνική κοινωνία και διέφερε πολύ από τη μέση συμπεριφορά του σύγχρονου ελληνικού κατεστημένου.
Εγραφε μόνος του τα σημειώματά του στη χειροκίνητη γραφομηχανή του, περπατούσε με μια πλαστική τσάντα του TRAVEL PLAN κρεμασμένη στον ώμο, χωρίς φρουρά και παλαιότερα με μια ΤΟΓΙΟΤΑ που τα παράθυρά της κατέβαιναν χειροκίνητα. Σε όσους δούλευαν γι’ αυτόν έκανε πάντοτε εντύπωση η ευγένεια δοσμένη με απλές κινήσεις, όπως π.χ. η επιμονή του να μπει τελευταίος στα ασανσέρ, όποιος και αν περίμενε μαζί του.

Άγχος τα οικονομικά
Ο Λαμπράκης συγκέντρωσε γύρω του ένα ευρύ περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ανθρώπων της Τέχνης γενικότερα που έγραψαν ιστορία στη δεκαετία του 1960 και μετά τη Μεταπολίτευση. Δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τα οικονομικά της επιχείρησης και για πολλά χρόνια ήταν το μεγάλο του άγχος. Συχνά άλλωστε διηγόταν πως, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, καθόταν κάθε Παρασκευή και έγραφε σε ένα τεφτέρι πόσα χρωστούσε και πόσα έβγαζε «το μαγαζί». Το άγχος του είχε μείνει από τη μέρα που γύρισε απρόσμενα από το Λονδίνο για να αναλάβει τον ΔΟΛ σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία και σε συνθήκες σκληρές. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά που δημιούργησε ήταν πράγματι πολύ μπροστά από τον υπόλοιπο ελληνικό Τύπο.
Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν η μουσική, και ειδικότερα η όπερα. Διασκέδαζα πάντοτε με την ιστορία ενός γρήγορου ταξιδιού μαζί με τον πιο στενό του φίλο, τον Λέοντα Καραπαναγιώτη στη Νέα Υόρκη για να ακούσουν μαζί Μάκμπεθ. Ηπιαν τα μαρτίνι τους, είχαν και τζετ λαγκ και βεβαίως ο Καραπαναγιώτης κοιμήθηκε έως τη στιγμή που τον ξύπνησαν οι κραυγές των κομπάρσων, με αποτέλεσμα ο Λαμπράκης να θυμώσει... Πολλοί ένιωσαν πως μετά τον θάνατο του Καραπαναγιώτη, το 2006, ο Λαμπράκης είχε χάσει το κέφι του και ένιωθε «μισός». Σιγά σιγά επικεντρώθηκε άλλωστε στο άλλο δικό του «παιδί», το Μέγαρο Μουσικής, που θεωρούσε το πιο μεγάλο δικό του έργο.

Πιεστικά απαιτητικός
Η ιστορία είναι ακόμη πολύ νωπή για να καταγράψει με ψυχραιμία τον ρόλο του στα πολιτικά παρασκήνια και προσκήνια της χώρας από το 1957 και μετά. Το βέβαιο είναι πως έζησε από πρώτο χέρι τις πιο δραματικές ιστορικές στιγμές της χώρας, από τα γεγονότα του 1965 έως τη δύσκολη σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980. Πιεστικά απαιτητικός από τους πολιτικούς δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια συζήτησης όταν πίστευε πως κάτι ήταν σωστό.
Του άρεσε να διηγείται τη συζήτησή του με κάποιον πρώην πρωθυπουργό, κατά την οποία του ασκούσε δριμύτατη κριτική για την κυβέρνησή του. Σε κάποιο σημείο ο πολιτικός απηύδησε και του είπε: «Χρήστο αμάν πια. Θέλεις να κάτσεις εδώ που κάθομαι για ένα χρόνο να δούμε τι θα κάνεις»; Η απάντησε ήλθε με τον κλασικό συνδυασμό αγγλοσαξονικού χιούμορ και ελαφρού σνομπισμού: «Μα τι λες .... μου, να ανταλλάξω εγώ την ισόβια θέση τη δική μου με τη δική σου»;
Ο Χρήστος Λαμπράκης, είτε ως μύθος είτε ως αληθινό μέγεθος είχε μια ξεχωριστή θέση στη χώρα τα τελευταία 50 και κάτι χρόνια. Με τον θάνατό του έκλεισε μια εποχή και έφυγε ένας άνθρωπος που ήταν σίγουρα αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες «πιο μεγάλος από την ίδια τη ζωή».

Ομιλία-καταπέλτης Μαν. Κεφαλογιάννη για την απάτη ΠαΣοΚ στην Οικονομία

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2010 (Δευτέρα 21/11/2009)

Αγαπητοί συνάδελφοι, μετά από κάθε εκλογές με τους εκλογικούς κύκλους προστίθενται περίπου 20.000.000.000 ευρώ στο κρυφό χρέος και στον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό και ανεβάζουν το συνολικό χρέος της χώρας –το ομολογούμενο από το κράτος- στα 300.000.000.000 ευρώ.

Κύριοι της Κυβέρνησης, έχετε μια μοναδική ευκαιρία: να διορθώσετε ένα ιστορικό λάθος της παράταξής σας. Τη δημιουργία του τεράστιου, δυσβάσταχτου χρέους των 300.000.000.000 ευρώ διότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το χρέος είναι παιδί του ΠαΣοΚ ανεξάρτητα αν κάνει προσπάθεια εδώ και πολλά χρόνια να το κάνει αποπαίδι. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο.

Αγαπητοί συνάδελφοι, πριν από το 1980 οι προϋπολογισμοί ήταν ισοσκελισμένοι, δηλαδή όσα ήταν τα έσοδα ήταν και οι δαπάνες του κράτους. Το μόνο χρέος το οποίο υπήρχε ήταν το χρέος του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων αυτό, δηλαδή, που πηγαίνει στην ανάπτυξη.

Πώς δημιουργείται το χρέος; Το χρέος δημιουργείται από τα πρωτογενή ελλείμματα και τους τόκους που καλούμαστε κάθε χρόνο να πληρώσουμε για τα ελλείμματα αυτά. Ε, λοιπόν, από τα 300.000.000.000 ευρώ του συσσωρευμένου δημόσιου χρέους 2.000.000.000 είναι η ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι το 1981, που ισοδυναμούσε με το 26% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Η ευθύνη των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 1990-1993 με το πρωτογενές έλλειμμα που δημιούργησε εκείνη την εποχή είναι 2.000.000.000 ευρώ και 7.000.000.000 ευρώ είναι η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας για το πρωτογενές έλλειμμα και το χρέος που δημιουργήθηκε την περίοδο 2004-2009 και κυρίως για το 2008-2009 λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Όλο το υπόλοιπο χρέος των 289.000.000.000 ευρώ είναι χρέος των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ. Είναι ευθύνη του ΠαΣοΚ.

(Θόρυβος, διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Ευχαριστώ το ΠαΣοΚ για τη συνηγορία του...

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ): Κύριε Κεφαλογιάννη, με συγχωρείτε για μερικά δευτερόλεπτα. Κύριοι συνάδελφοι, εάν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη του ομιλούντος, αυτό εκφράζεται δια χειροκροτημάτων, όχι, όμως και δι’ επιφωνημάτων. Σας παρακαλώ, όχι επιφωνήματα!

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Μόνο επειδή με προκαλούν οι συνάδελφοι από την αριστερή μας πτέρυγα, εδώ, του ΠαΣοΚ…

ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ (ΚΚΕ): Ε, όχι και αριστερά το ΠαΣοΚ, κύριε Κεφαλογιάννη!

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έχετε δίκιο, κύριε Χαλβατζή. Έχετε απόλυτο δίκιο! Μόνο την περίοδο 1990-1993 και 2004-2009, από χρήσεις προηγούμενων ετών, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας πλήρωσαν 81 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους, 19 δισεκατομμύρια ευρώ την περίοδο 1990-1993 και 62 δισεκατομμύρια ευρώ την περίοδο 2004-2009. Μόνο για τόκους. Αγαπητοί συνάδελφοι, αν σε αυτά προσθέσουμε την ενσωμάτωση των παλαιών υποχρεώσεων, τις καταπτώσεις των εγγυήσεων και την κεφαλαιοποίηση των τόκων, η ευθύνη του ΠαΣοΚ, ακόμα και την περίοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ξεπερνά το 92%. Οι τόκοι που πλήρωσαν οι Έλληνες πολίτες είναι 180 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία τριάντα χρόνια για τα 300 δισεκατομμύρια των χρεών που δημιουργήθηκαν τη χαμένη για την οικονομία δεκαετία του 1980.

Εάν μας έλειπε το χρέος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν έλειπαν τα 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ που πληρώνουμε κάθε χρόνο για τόκους και θα πληρώσουμε και φέτος, θα μπορούσαμε κάθε χρόνο να αυξήσουμε τους μισθούς και συντάξεις κατά 30%, να δώσουμε 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ παραπάνω για υγεία, 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ παραπάνω για παιδεία, να διπλασιάσουμε το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων και να μειώσουμε δραστικά τα επιτόκια, δίνοντας φιλί ζωής, ανάσα στην ελληνική Οικονομία.

Αγαπητοί συνάδελφοι, μας έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και το επανέλαβε και ο παριστάμενος Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι το έθνος θα εξοντώσει το χρέος ή το χρέος θα εξοντώσει το έθνος, αντιγράφοντας ή, αν θέλετε, επαναλαμβάνοντας αυτό που είχε πει ο Ντέιβιντ Χιούμ διακόσια πενήντα χρόνια πριν, το 1752, στο περίφημο έργο του «Η ραψωδία του δημοσίου χρέους».

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτά θα έπρεπε να τα θυμηθεί το ΠαΣοΚ., όταν τη δεκαετία του 1980 κάθε πέντε ημέρες υπέγραφε ένα δάνειο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Εξήντα δύο δάνεια υπέγραφε το ΠαΣοΚ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.

Αγαπητοί συνάδελφοι, μας έλεγε προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι χρήματα υπάρχουν και ότι σχέδιο υπάρχει. Μας έλεγε ότι υπάρχουν 30 δισεκατομμύρια ευρώ από μη εισπραττόμενους φόρους παλαιότερων οικονομικών ετών και ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να εισπράξει 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Μας έλεγε το ΠαΣοΚ και το είπε και ο παριστάμενος Εισηγητής της Πλειοψηφίας, ότι υπάρχουν εννιακόσιες επιτροπές, από τις οποίες θα μπορούσε πολύ εύκολα το ΠαΣοΚ να εξοικονομήσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Όλοι έχετε μπροστά σας τον Προϋπολογισμό που μας κατέθεσε η Κυβέρνηση. Θα σας παρακαλέσω να πάτε στον Πίνακα 3.3, στη σελίδα 52 και θα δείτε ότι από μη εισπραττόμενους φόρους παλαιότερων οικονομικών ετών η σημερινή Κυβέρνηση για φέτος θα εισπράξει 125 εκατομμύρια.

Θα σας παρακαλέσω, επίσης, να πάτε στον Πίνακα 3.7, στη σελίδα 60 του Προϋπολογισμού που μας κατέθεσε το ΠαΣοΚ, για να δείτε εκεί ότι για υπερωρίες και συμβούλια η προσδοκώμενη μείωση των δαπανών είναι 50 εκατομμύρια ευρώ.

Δηλαδή, κύριοι συνάδελφοι, από τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ των χρημάτων που υπήρχαν και από τα οποία θα μπορούσε να ανακάμψει η ελληνική οικονομία, κατά την προεκλογική ρήση των στελεχών και του Προέδρου του ΠαΣοΚ, μπόρεσε στον Προϋπολογισμό που συζητούμε σήμερα να προσδοκά να εισπράξει κονδύλια 175 εκατομμυρίων ευρώ.

Μας έλεγε, επίσης, προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι θα αυξήσει τις δαπάνες για υγεία, για παιδεία και έρευνα στο 7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, που ισοδυναμεί με μια δαπάνη 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και μας είπε ο Εισηγητής του Προϋπολογισμού και μας το είπε και στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ο αρμόδιος Υπουργός, ότι το κονδύλι φέτος είναι αυξημένο κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Ε, θα χρειαστούν, λοιπόν, δέκα χρόνια, για να ικανοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠαΣοΚ για την έρευνα και την Παιδεία.

Μας έλεγε, επίσης, προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι θα αυξήσει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στο 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, ένα ποσό που ισοδυναμεί με 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ε, το ποσό αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναζητείται στον Προϋπολογισμό.

Μας έλεγε το ΠαΣοΚ προεκλογικά ότι θα αυξήσει τις συντάξεις του Έλληνα αγρότη και της Ελληνίδας αγρότισσας στα 550 ευρώ μηνιαίως. Αυτό είναι δαπάνη 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μας είπε ο παριστάμενος κύριος Υπουργός Οικονομίας ότι στο φετινό Προϋπολογισμό είχε εγγράψει ένα ποσό 300 εκατομμυρίων ευρώ. Θα χρειαστούν δηλαδή δέκα χρόνια, τρεις κοινωνικές αναμετρήσεις, για να ικανοποιηθεί η προεκλογική εξαγγελία του ΠαΣοΚ για 550 ευρώ στον Έλληνα αγρότη και στην Ελληνίδα αγρότισσα.

Μας έλεγε, επίσης, το ΠαΣοΚ προεκλογικά ότι θα αυξήσει τα επιδόματα της ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού, μια διαχρονική πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Πρόκειται για μια δαπάνη 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μας είπε ο παριστάμενος Υπουργός ότι έχει εγγράψει στον Προϋπολογισμό ένα κονδύλι 100 εκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή θα χρειαστούν 30 χρόνια, για να ικανοποιηθεί η προεκλογική εξαγγελία του ΠαΣοΚ για επιδόματα ανεργίας του 70% του μισθού, εκτός και αν έχει κάνει κρυφή συμφωνία, αν έχει προχωρήσει στους χειρότερους επικριτές της ελληνικής Οικονομίας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα καθιερώσει, θα θεσμοθετήσει την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών, με παράλληλη μείωση των μισθών στο 80% του μισθού που απολαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι φέτος.

Αν πάρουμε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠαΣοΚ, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι χρειάζεται ένα ποσό 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς αυτό που είπε η Κυβέρνηση του ΠαΣοΚ και στους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σήμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα ο παριστάμενος κύριος Πρωθυπουργός, αλλά και στους κοινωνικούς φορείς μια εβδομάδα πριν στο Ζάππειο, ότι δηλαδή στο τέλος της τετραετίας θα μειωθεί το έλλειμμα στο 3% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, θα μας χρειαστούν άλλα 22 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ε, λοιπόν, το ΠαΣοΚ, κύριοι συνάδελφοι, θα χρειαστεί αυτήν την τετραετία 45 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα εισπράξει ή από ισοδύναμα φορολογικά έσοδα, δηλαδή μια πρωτοφανής έκτακτη φορολογική λαίλαπα σε όλα τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, ή θα μειώσει ισόποσα τις δαπάνες, όταν γνωρίζουμε όλοι ότι το 95% των δαπανών για μισθούς, συντάξεις, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις είναι ανελαστικές.

Υπάρχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κρυφή ατζέντα και γι’ αυτή την κρυφή ατζέντα οφείλει η Κυβέρνηση να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες και εξηγήσεις.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός του 2010 είναι πλασματικός. Η Κυβέρνηση του ΠαΣοΚ κρατάει άλλη μια φορά διπλά βιβλία και διπλά ταμεία. Η δημιουργική λογιστική στην αποθέωσή της. Οι λογιστικές αλχημείες στο απόγειό τους. Το έλλειμμα του 2009 αυξήθηκε τεχνητά, με απώλεια εσόδων για το 2009, με αύξηση δαπανών για το ίδιο έτος, ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αγωνίστηκε πολύ το οικονομικό επιτελείο να αποδείξει ότι το έλλειμμα είναι 30 δισεκατομμύρια ευρώ ή 12,7 του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Η πραγματικότητα –και θα σας καταθέσω στοιχεία αμέσως μετά- είναι ότι το έλλειμμα είναι 8,3% και 19 δισεκατομμύρια ευρώ. Ζήτησα από τον αρμόδιο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένης επιστροφής φόρων 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως περιγράφεται στον Προϋπολογισμό που μας έχει καταθέσει η Κυβέρνηση στον πίνακα 3.3 σελίδα 53. Σας λέω και τους πίνακες, για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε.

Ε, πείτε μου εσείς, κύριοι συνάδελφοι, όταν μια οικονομία βρίσκεται στην εντατική, όταν κατά τη ρήση του Πρωθυπουργού στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο διακυβεύεται η εθνική μας κυριαρχία, όταν δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, όταν καταρρέουν τα πάντα, το ΠαΣοΚ -ως εκ του θαύματος!- βρήκε 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ το τελευταίο δίμηνο να το μοιράσει σε επιστροφές φόρων.

Ζήτησα από τον αρμόδιο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη μεθοδευμένης υστέρησης εσόδων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στο κονδύλι του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σας παραπέμπω στον πίνακα 3.1 στη σελίδα 52.

Πείτε μου τώρα, κύριοι συνάδελφοι, εσείς, όταν στον προϋπολογισμό του 2009 το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 3.500.000.000 ευρώ, ήρθε το ΠαΣοΚ τον Οκτώβρη του 2009 και κατρακύλησε αυτό το ποσό στα 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ και ως εκ του θαύματος με τον προϋπολογισμό του 2010, επειδή είναι ο πρώτος προϋπολογισμός του ΠαΣοΚ, απογειώθηκαν και πάλι οι δημόσιες επενδύσεις στα 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει, την ύπαρξη μεθοδευμένης μείωσης στις εθνικολογιστικές διαφορές ύψους 880.000.000 ευρώ. Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει –πίνακας 3.2 σελίδα 52, για να μην αφήνουμε και εκκρεμότητες- την ύπαρξη ενός περίεργου κονδυλίου, το οποίο λέγεται «μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες», ύψους 750.000.000 ευρώ, εμείς για την αξιοπιστία των στοιχείων αφαιρέσαμε και τα 290.000.000 ευρώ –που δεν προβλέπονται και δεν γράφονται στον προϋπολογισμό- που θα πληρώσουμε για την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής.

Πείτε μου τώρα, κύριοι συνάδελφοι, πώς ως εκ του θαύματος και πάλι με τον προϋπολογισμό του 2010, αυτό το κονδύλι εξαφανίζεται;

Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένων επιχορηγήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ –όπως αναφέρεται στον πίνακα 3.7 στη σελίδα 60- δηλαδή το κράτος μας χρειάζεται με βάση τον προϋπολογισμό του 2009 15,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ως εκ του θαύματος ήρθε το ΠαΣοΚ τον Οκτώβρη του 2009, απογειώθηκε αυτό το κονδύλι στα 17,2 δισεκατομμύρια ευρώ και πάλι ως εκ του θαύματος, επειδή καταθέτει τον πρώτο του προϋπολογισμό το 2010, ξανακατρακυλά αυτό το κονδύλι στα 15,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ζήτησα, επίσης, από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένων δαπανών σε οφειλές των νοσοκομείων. Πώς είναι δυνατόν, κύριοι συνάδελφοι, για το 2008 που ψηφίσαμε πέρυσι, να χρειάζονται 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, για το 2009 να χρειάζονται 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ και ως εκ του θαύματος με το νέο προϋπολογισμό της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ το 2010, να κατρακυλά αυτό το ποσό κατά 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ στα 800.000.000 ευρώ;

Ζήτησα τέλος από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την αύξηση δαπανών εξοπλιστικών προγραμμάτων, οι οποίες ουσιαστικά αφορούν το 2010 ύψους 650.000.000 ευρώ. Γνωρίζετε, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι για να προστεθεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων στο συνολικό χρέος του κράτους, πρέπει να υπογραφούν όλα τα πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής. Πείτε μου τώρα εσείς, όταν μια Κυβέρνηση δεν έχει ορίσει γενικούς διευθυντές και γενικούς γραμματείς, όταν μια Κυβέρνηση δεν έχει ξεχωρίσει τις αρμοδιότητες μεταξύ υπουργών, υφυπουργών και αναπληρωτών υπουργών, ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Βενιζέλος και ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Μπεγλίτης, που δεν έχουν ακόμα μοιράσει τις αρμοδιότητές τους, πείτε μου τώρα εσείς έπιασαν από την ημέρα της ορκωμοσίας και υπογράφουν πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής για προμήθειες 3,1 δισεκατομμυρίων ευρώ, που είχε παραγγείλει το ΠαΣοΚ την περίοδο 2002-2003, για να παρουσιαστεί στο έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009, αυξημένο κατά 650.000.000 ευρώ.

Θα καταθέσω, λοιπόν, το σχετικό πίνακα και παρακαλώ τον αρμόδιο Υπουργό να μας δώσει τις συγκεκριμένες εξηγήσεις. Θα σας καταθέσω, επίσης, έναν πίνακα που δείχνει το μακροχρόνιο χρέος της τελευταίας τριακονταετίας, που δείχνει την ευθύνη του ΠαΣοΚ όλα αυτά τα χρόνια, που παρά τις προσπάθειες των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ακόμα και των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ πριν την ένταξη στην ΟΝΕ με τα πρωτογενή ελλείμματα, δείχνει την διαχρονική ευθύνη του ΠαΣοΚ για το δημόσιο χρέος.

Θα σας καταθέσω, επίσης, πίνακες που δείχνουν τα διπλά βιβλία και τα διπλά ταμεία, τα οποία τηρεί διαχρονικά το ΠαΣοΚ όσον αφορά το δημόσιο χρέος.

Θα σας καταθέσω τον προϋπολογισμό, την εισηγητική έκθεση του 1994, την οποία υπογράφει ο αείμνηστος Γεώργιος Γεννηματάς και στη σελίδα 125, στο κεφάλαιο 5 για το δημόσιο χρέος λέει ο προϋπολογισμός εκείνης της εποχής ότι το χρέος είναι 19,3 τρισεκατομμύρια δραχμές –τότε μετρούσαμε σε δραχμές. Και ως εκ του θαύματος, κύριοι συνάδελφοι, ένα χρόνο μετά, με υπογραφή επίσης του συμπαθούς και όχι κατά τα άλλα κ. Αλέκου Παπαδόπουλου στον προϋπολογισμό του 1995 στη σελίδα 123, στον πίνακα 4.4, το χρέος αυτό απογειώνεται στα 23,3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ξέρετε γιατί έγινε αυτό, κύριοι συνάδελφοι; Μία απλή λογιστική εγγραφή εκκρεμοτήτων που είχε η Τράπεζα της Ελλάδος με το ελληνικό δημόσιο από συστάσεως του ελληνικού κράτους το 1830 για κοπή νέου χρήματος και συναλλαγματικές διαφορές, που έπρεπε να τακτοποιηθεί διότι είχαμε ψηφίσει και υπογράψει στη Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεώρησε καλό η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ να χρεώσει 15 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος στο 1993.

Θα σας καταθέσω επίσης ένα χρέος του 2001 ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το έκανε το 2001 και το έστειλε να πληρωθεί το 2004 ως το 2019 υπογράφοντας 18 swaps με την εταιρεία Goldman Sacks.

Σας καταθέτω, λοιπόν, έγγραφο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους με ημερομηνία 25 Ιουνίου 2001 και 13 Ιουλίου 2001 προς τον Υφυπουργό κ. Δρυ, το οποίο λέει: «Το λογιστικό όφελος επί του χρέους σε σχέση με την τρέχουσα ισοτιμία είναι 3 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 2,5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος».

Παρακάτω στο ίδιο έγγραφο λέει: «Θα αποπληρωθεί κατά την περίοδο 2004-2019».

Ακούστε το πιο ωραίο, κύριοι συνάδελφοι. Κάτω από το όνομα του κ. Δρυ γράφει ιδιόχειρα ο ίδιος: «Συμφωνώ με την πρόταση» -φαρδιά πλατιά υπογραφή- «Γεώργιος Δρυς 26-6-2001».

Αυτά τα έγγραφα σας καταθέτω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και παραδίδω στην κρίση σας και στην κρίση του ελληνικού λαού τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ψηφίσαμε στην Επιτροπή και συζητούμε τώρα στην Ολομέλεια και που θα καταλήξουμε; Να ψηφίσουμε για άλλη μία φορά «ναι» σε όλα, «όχι» σε όλα προς χάρη της κομματικής πειθαρχίας... Η διαδικασία σύνταξης και εκτέλεσης του Προϋπολογισμού είναι εξ αρχής λανθασμένη.

Η διαδικασία σύνταξης του Προϋπολογισμού έχει δύο βασικές αδυναμίες: Ο προϋπολογισμός που εκτελείται είναι διαφορετικός από τον προϋπολογισμό που εγκρίνεται. Η Κυβέρνηση δεν δεσμεύεται για την υλοποίηση του συγκεκριμένου Προϋπολογισμού. Η Κυβέρνηση είναι η ίδια ελέγχουσα και ελεγχόμενη. Το Κοινοβούλιο, όλοι δηλαδή εμείς, είμαστε απλοί παρατηρητές των τεκταινομένων...

Ποια είναι η λύση: Είναι ανάγκη σήμερα περισσότερο παρά ποτέ να υπάρχει οροφή στα χρηματικά ποσά που διατίθενται σε κάθε Υπουργείο. Τα όρια αυτά θα πρέπει να είναι οροφές και όχι στόχοι δημοσίων δαπανών. Οι Βουλευτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν και να αυξάνουν κονδύλια του Προϋπολογισμού...

Για να υπάρχει τροποποίηση δαπανών ενός Υπουργείου πρέπει να κατατεθεί συμπληρωματικός προϋπολογισμός. Ο Υπουργός των Οικονομικών στα μέσα του οικονομικού έτους να υποχρεούνται να εκδίδει απολογισμό της πορείας των δαπανών...

Αγαπητοί συνάδελφοι, αν η χώρα μας δεν δημιουργήσει νέο πλούτο είναι καταδικασμένη. Για την οικονομική απογείωσή της χρειάζονται κολοσσιαίες επενδύσεις και μάλιστα από το εξωτερικό. Και το ερώτημα είναι από πού μπορούν να προέλθουν αυτά τα κονδύλια; Βεβαίως από την ουσιαστική μείωση των δαπανών. Βεβαίως από την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων. Βεβαίως από την αυτοχρηματοδότηση των έργων και μάλιστα με χρήματα από το εξωτερικό. Βεβαίως από τις αποκρατικοποιήσεις με κοινωνικό πρόσωπο, όπως παραδείγματος χάρη η συμμετοχή των εργαζομένων στο κεφάλαιο των επιχειρήσεων, τα λεγόμενα E-Shops – (employees top working plan), πως θα δώσουμε δηλαδή δωρεάν μετοχές στους εργαζόμενους με φορολογικές απαλλαγές και χρηματοδοτικά κίνητρα.

Εφαρμόζεται σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες εφαρμόζεται σε 10.000 επιχειρήσεις και 10 εκατομμύρια εργαζόμενοι απολαμβάνουν ένα δεύτερο μισθό από αυτό το πρόγραμμα και όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με χρυσές συμφωνίες εθελούσιας εξόδου, όπως αυτές με τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς.

Όπου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άνθρωποι πληρώνονται περισσότερο απ’ όσο πληρώνεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο παριστάμενος Πρωθυπουργός, με μισθοδοσία από 80.000 έως 150.000 ευρώ. Θα επιβαρύνει η Κυβέρνησή σας με 81 εκατομμύρια ευρώ τον Προϋπολογισμό για να πάρουν την ερχόμενη διετία 250.000 ευρώ. Και πετά από την άλλη μεριά στο δρόμο τους συμβασιούχους και τους εργαζόμενους στα stage που πληρώνονται με 400 έως 700 ευρώ.

Και θα χρειαστούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια για να πάρουν ό,τι απολαμβάνουν οι χρυσοί συνδικαλιστές των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη διάρκεια ενός χρόνου στον ΟΛΠ και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς....

Χρειάζεται η χώρα μας μία θεσμική κοινοβουλευτική επανάσταση, ακόμη και αν χρειαστεί να ενεργοποιήσουμε το άρθρο 44 του Συντάγματος, με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έγκριση της ελληνικής Βουλής για εκλογή συντακτικής Βουλής. Το πέρασμα από την τρίτη στην τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία θα ανατρέψει όλες τις αρτηριοσκληρώσεις του συστήματος, όλες τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάζεται να ρισκάρουμε, να ρισκάρουμε μία εκλογή για να κερδίσουμε μία εποχή. Γιατί υπάρχει κάτι χειρότερο από το να μην έχουμε επιτύχει, το να μην έχουμε καν προσπαθήσει. Αλλιώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα είμαστε υπόλογοι στα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Η Μάρα «ταχυδρομεί» τις τοποθετήσεις νέων κομματικών αξιωματούχων της ΝΔ

Το κόμμα δεν το έχει ανακοινώσει αν και αποτελεί σχεδόν ειλημμένη απόφαση. Έσπευσε όμως να το αναγγείλει από την ιστοσελίδα του τηλεοπτικού σταθμού Star της οποίας προΐσταται η κα. Μάρα Ζαχαρέα, σύζυγος του κου. Θόδωρου Ρουσόπουλου:

«Αναπληρωτής γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού στη ΝΔ αναλαμβάνει ο Πάνος Λειβαδάς.
Πρόκειται για ένα έμπειρο με την πολιτική στρατηγική στέλεχος και προσωπικό φίλο του Αντώνη Σαμαρά, που αν και «low profile» συνέβαλλε με τις γνώσεις του στην χάραξη μιας νικηφόρου τακτικής για τον Μεσσήνιο πολιτικό.
Ο Πάνος Λειβαδάς είχε διατελέσει Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή, με υπουργό Επικρατείας και κυβερνητικό εκπρόσωπο τον Θόδωρο Ρουσόπουλο. Ήταν επίσης βασικό μέλος της ομάδας του «πρωινού καφέ» στο Μέγαρο Μαξίμου, η οποία ανέλυε την πολιτική επικαιρότητα και εισηγείτο ανάλογα τη διαμόρφωση συγκεκριμένης στρατηγικής της προηγούμενης κυβέρνησης».

Αν και ο κος. Λειβαδάς πράγματι αποτελεί προσωπικό φίλο του κου. Σαμαρά και εργάστηκε για την καμπάνια του, δεν ξέρουμε εάν και κατά πόσο συμφωνούν όλοι όσοι τον γνωρίζουν με την εκτίμηση της κας. Ζαχαρέα για την εμπειρία του στην πολιτική στρατηγική. Σε αυτό το ζήτημα πάνω, οι απόψεις όχι απλά διίστανται, αλλά κατατείνουν προς το συμπέρασμα ότι ο κος. Λειβαδάς, ως Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης, ήταν από τους κύριους υπεύθυνους για την εσφαλμένη εικόνα που παρουσίαζε η κυβέρνηση προς τα έξω, αλλά δυστυχώς και για την εσφαλμένη εικόνα που είχε και ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός κος. Κώστας Καραμανλής για την κυβέρνησή του. Το αστείο είναι, ότι μέσα στην έπαρση και στο ναρκισσισμό που ανέκαθεν χαρακτήριζε το αποκαλούμενο σύστημα Ρουσόπουλου, η κα. Ζαχαρέα διαφημίζει ότι ο κος. Λειβαδάς «ήταν επίσης βασικό μέλος της ομάδας του «πρωινού καφέ» στο Μέγαρο Μαξίμου, η οποία ανέλυε την πολιτική επικαιρότητα και εισηγείτο ανάλογα τη διαμόρφωση συγκεκριμένης στρατηγικής της προηγούμενης κυβέρνησης». Θα ήμασταν βέβαιοι ότι με μία έκφραση σαν αυτή, η κα. Ζαχαρέα έχει βάλει σκοπό να «κάψει» τον κο. Λειβαδά, διασύροντάς τον, όχι απλά ως αυτουργό, αλλά ως πρωταίτιο για το επικοινωνιακό Βατερλώ του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά όταν διαβάσαμε ότι τον παρουσιάζει ως συνεργάτη του συζύγου της «υπουργού Επικρατείας και κυβερνητικού εκπροσώπου Θόδωρου Ρουσόπουλου», απλά καταλάβαμε ότι κανένας από δαύτους δεν έχει πάρει χαμπάρι τίποτα από το τι πραγματικά συνέβη την ολέθρια εκείνη ημέρα της 4ης Οκτωβρίου.

Τελικά, δεν είναι μονάχα μοιραίοι. Είναι και αδαείς. Ή μήπως αμετανόητοι;

Να κόψει λίγη φόρα, γιατί θα οδηγηθούν σε ατύχημα, ο ίδιος και η παράταξη

«Εμπρός, εμπρός, έρχεται με φόρα, ο Καλαματιανός» φώναζαν ενθουσιασμένοι οι συντοπίτες και οπαδοί του κου. Αντώνη Σαμαρά στην πρωτεύουσα της Μεσσηνίας όταν φάνηκε ξεκάθαρα από τα πρώτα αποτελέσματα ότι επικρατούσε στην εκλογική μάχη της 29ης Νοεμβρίου και φαίνεται ότι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας έχει βάλει σκοπό να τους επιβεβαιώσει με τα πρώτα δείγματα των αποφάσεων και των ενεργειών του.

Μέσα σε ένα εικοσαήμερο, ο κος. Σαμαράς πρόλαβε τα κάνει τα ακόλουθα, χρησιμοποιώντας όχι το σφουγγάρι για το οποίο μίλησε, αλλά τη … σφουγγαρίστρα την οποία προφανώς εννοούσε:
- Προνομιακές εμφανίσεις σε εκπομπές υβριστών της αντιπάλου του, κας. Ντόρας Μπακογιάννη.
- Πολιτικό «άδειασμά» της για ζητήματα του υπουργικού χαρτοφυλακίου που διαχειριζόταν, με επίσημες κομματικές ανακοινώσεις.
- Υποβολή προτάσεων αξιοποίησής της, ειδικώς διαμορφωμένες προς … απόρριψη.
- Τοποθέτηση στο «σκιώδες» σχήμα υπουργών κυρίως δικών του στελεχών, με τις ελάχιστες εξαιρέσεις να εξυπηρετούν ισορροπίες με τα «τζάκια» (τα οποία κατήγγειλε προεκλογικά).
- Σάρωμα των κομματικών γραμματέων, χωρίς να τηρηθούν οι βασικοί κανόνες μίας τυπικώς κόσμιας αποδέσμευσης από τα καθήκοντά τους.
- Αντικατάστασή τους κυρίως με φανατικούς της καμπάνιας του, καθώς και με «χρυσά αγόρια» του συστήματος Ρουσόπουλου.
- Διασπορά φημών, μέσω … πολιτικών «κύκλων» ότι διενεργείται σχέδιο κομματικής εκκαθάρισης αντιφρονούντων, το οποίο μπορεί να φτάσει από την άρνηση απόδοσης χρίσματος το 2010 σε δημάρχους που στήριξαν την κα. Μπακογιάννη, ή ακόμη και έως τη διαγραφή της τελευταίας από τη ΝΔ. Σημειωτέο, ότι στο ενδεχόμενο μίας τέτοιας διαγραφής, στέκεται και η μέτρηση της Alco που δημοσιεύει σήμερα το «Πρώτο Θέμα». Για όσους δεν το γνωρίζετε, η Alco είναι η εταιρεία που αναλαμβάνει -συμφωνα με τα φημολογούμενα- τις μετρήσεις για λογαριασμό της ΝΔ από ‘δω και ‘μπρος και ανήκει στον Όμιλο Ashley Holmes, ιδιοκτησίας του κου. Μάκη Σεριάτου (τον οποίο είχε καταγγείλει στη Βουλή ο κος. Κώστας Καραμανλής ως «εθνικό διαφημιστή» επί ΠαΣοΚ), όπως και η εταιρεία Politics του κου. Γρηγόρη Τσιμογιάννη, που είναι σύμβουλος Επικοινωνίας του κου. Σαμαρά.

Πράγματι λοιπόν, «έρχεται με φόρα» ο Καλαματιανός και οι άνθρωποί του. Τόση φόρα, «που δεν την είχε ούτε ο Μπάλιος (σ.σ.: κομματάρχης και πρωτοπαλίκαρο του κου. Μιλτ. Έβερτ) το ‘93!!!» όπως ομολογούν ψιθυρίζοντας συνωμοτικά κάτω από το φόβο του «αποκεφαλισμού» τους, οι παλιοί, έμπειροι υπάλληλοι της Ρηγίλλης, που πολλά έχουν δει τα μάτια τους και ακόμη περισσότερα έχουν ακούσει τα αυτιά τους επί δύο και πλέον δεκαετίες. «Ο Μπάλιος πάντως, έμεινε τρία χρόνια, αυτούς δεν τους βλέπουμε για τόσο, με τα μυαλά που κυβερνούν» συμπληρώνουν οι ίδιοι άνθρωποι κουνώντας προβληματισμένοι το κεφάλι.

Το ερωτήματα που προκύπτουν από τα προηγούμενα, είναι εύλογα.
Τόσο αρνητικά δείγματα συμπεριφοράς, από έναν πρόεδρο που μόλις εξελέγη;
Τόση δυσπιστία απέναντι σε έναν άνθρωπο που έλαβε την εντολή 800.000 πολιτών, όπως ο ίδιος έλεγε και ξανάλεγε στην ομιλία του στην (ψυχρή απέναντί του) Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, την περασμένη Τρίτη;

Τα πράγματα δεν έχουν ακριβώς έτσι βέβαια…

Με τη «φόρα» που έχει έρθει ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, επικαρπώνεται το σύνολο των ανθρώπων που ψήφισαν στην εσωκομματική κάλπη. Κάνει λάθος. Ο κος. Σαμαράς, σε σύνολο 782.136 ψηφισάντων, έλαβε 386.400 ψήφους, ήτοι το 50,06%. Αυτό, σε ότι αφορά το συγκεκριμένο εκλογικό σώμα της 29ης Νοεμβρίου. Αν αποτολμούσαμε μία αναγωγή επί των 2.295.967 ψηφοφόρων που ψήφισαν τη ΝΔ στις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου, υπό συνθήκες τόσο εξαιρετικά δυσμενείς για το κόμμα, ώστε να θεωρούνται ως ο πιο «σκληρός πυρήνας» ψηφοφόρων, τότε το ποσοστό θα ήταν 16,83%. Με αναγωγή στο ίδιο σύνολο, άλλο ένα 16,79% ψήφισε υπέρ της κας. Ντόρας Μπακογιάννη και του κου. Παναγιώτη Ψωμιάδη, ή, κατά του κου. Σαμαρά - όπως θέλετε πάρτε το.

Στοίχημα για τον κο. Σαμαρά, προκειμένου να επιβιώσει, να μακροημερεύσει και να επιτύχει ως πρόεδρος της ΝΔ, δεν είναι να επιβεβαιώσει απλά τις προσδοκίες του 16,83% που τον ψήφισε την 29η Νοεμβρίου, κάτι που πράττει συστηματικά εδώ και είκοσι μέρες. Αντιθέτως, σκοπός του θα έπρεπε να είναι με βάση τη λογική, να πείσει ότι είναι ένας καλός και πάνω απ’ όλα, ένας ενωτικός πρόεδρος, για το 16,79% που δεν τον ψήφισε, αν σταθούμε στο εκλογικό σώμα της εσωκομματικής αναμέτρησης, ή το 83,17% αν μετακινηθούμε στον λεγόμενο «σκληρό πυρήνα» της ευρείας κομματικής βάσης. Μάλιστα, το τελευταίο ποσοστό ενδέχεται να υπερβαίνει στην πραγματικότητα το 90%, αν λάβουμε ως δεδομένο ότι την 29η Νοεμβρίου μετέβησαν να ψηφίσουν στην εσωκομματική κάλπη ψηφοφόροι, που δεν στήριξαν με την ψήφο τους τη ΝΔ στην κρισιμότερη μάχη της που έδωσε την 4η Οκτωβρίου, ανάμεσα στους οποίους ενδέχεται να έλαβαν μέρος και ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, είτε δεξιότερα της ΝΔ (που είναι και το πλέον πιθανό), είτε αριστερότερα. Εξάλλου, ποιος ήλεγξε εάν ψήφισαν για πρόεδρο της ΝΔ ακόμη και μέλη άλλων κομμάτων;

Με αυτά και με άλλα, θα προτείναμε στον κο. Σαμαρά να σκεφθεί μήπως η πραγματική πρόκληση γι’ αυτόν, είναι να αποδείξει από την αρχή ότι θέλει και ότι μπορεί να είναι ο πρόεδρος όλων των Νεοδημοκρατών και όχι μόνο των ανθρώπων που τον ψήφισαν. Να εμπνεύσει την ενότητα και όχι να την επιβάλλει. Τέλος, να κόψει λίγο «φόρα» και να σταθεί να σκεφθεί μήπως ο δρόμος που αποφάσισε να ακολουθήσει μετεκλογικά, οδηγεί τόσο τον ίδιο, όσο και την παράταξη εν τη ευρεία έννοια της, σε πολιτικές περιπέτειες ή σε ένα πιθανό ατύχημα. Εξάλλου, η πολλή φόρα ουδέποτε απεδείχθη ασφαλής.

«Εικόνες της κρυμμένης Ελλάδας»: Ένα άρθρο-γροθιά από τον Αντ. Καρακούση

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Το Βήμα», 19/12/2009)

Πολλοί τελευταίως ομιλούν με ευκολία για τα ελληνικά δημόσια οικονομικά και απαιτούν εδώ και τώρα περικοπές μισθών ή γενικευμένες, απλοϊκές στη σύλληψή τους, πολιτικές. Από καθ΄ έδρας οι πολλοί ή από άμβωνος, ωσάν καλοταϊσμένοι ιεροκήρυκες προτρέπουν σε νηστεία και προσευχή ένα πλήθος που δεν έχει ούτε τα ελάχιστα.

Όλοι αυτοί, κάτι καθηγητάδες της πλάκας και άλλοι δήθεν εμπειρογνώμονες των αγορών, αγνοούν εμφανώς ή απλώς δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν την ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, προσπερνούν τι πραγματικά συμβαίνει στις παρυφές των μεγάλων αστικών κέντρων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.

Υποθέτουν ότι άπαντες, όπως και αυτοί, τρώνε με χρυσά κουτάλια ή κινούνται σε υπερπολυτελείς ζώνες, όπου το δείπνο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο.

Επειδή λοιπόν δεν έχουν την εικόνα, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα από τα υπερπροστατευμένα οικοδομήματά τους στο Ψυχικό και στην Εκάλη, δεν έχουν παρά να ζητήσουν από τον τηλεοπτικό σταθμό Μega Channel να αναμεταδώσει το χθεσινό ρεπορτάζ της πρωινής εκπομπής «Κοινωνία ώρα ΜΕGΑ» από τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, από τις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος, μήπως και κάτι ξυπνήσει μέσα τους.

Ράγιζε η καρδιά σου να βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, πένητες γέροντες, γερόντισσες αποστεωμένες και μεσηλίκους απογοητευμένους που έχουν ξεμείνει από δουλειά και ψευτοζούν με δανεικά και βερεσέ. Και η πεποίθησή σου για το μοντέλο κλονιζόταν από τις ιστορίες καθημερινής ανέχειας, από τις περιγραφόμενες «βουτιές» αξιοσέβαστων ανθρώπων στα σκουπίδια για λίγα αποφάγια, από τις διηγήσεις θλιμμένων νοικοκυραίων για τα ψευτομαγειρέματα της εποχής, αλλά και για τις ριψοκίνδυνες σκέψεις γερόντων για ληστείες δίκαιες και πράξεις άνομες, τις οποίες δεν μπορούσαν να φαντασθούν ποτέ στη ζωή τους ότι θα ΄ρχόταν η στιγμή να νομιμοποιηθούν στο μυαλό τους.

Το δυστύχημα είναι ότι οι εικόνες αυτές δεν περιορίζονται στις φτωχικές ζώνες του Πειραιά. Συναντώνται πλέον παντού, συνθέτουν το παζλ της σύγχρονης Ελλάδας των πολύ μεγάλων πια αντιθέσεων, που φέρνουν δίπλα δίπλα την υπερκατανάλωση με την ανέχεια.

Είναι αλλιώτικη η Ελλάδα του 2010, απέχει πολύ από εκείνη του 2004 και ακόμη περισσότερο από εκείνη του 2000. Γι΄ αυτό και θέλει άλλες πολιτικές, πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και άλλο μοντέλο ανάλυσης και ανάπτυξης.

Όσα δεν ξέρατε και αξίζει να μάθετε για τον ... «θρύλο» του γαλάζιου blogging

Μιλώντας για bloggers, θα σας διηγηθούμε τα χαρακτηριστικά της ιστορίας ενός blogger όπως τα παρουσιάζει ο ίδιος στις επιλεκτικές επαφές και γνωριμίες που επιδιώκει να κάνει στο χώρο της Πολιτικής και ειδικά με παράγοντες από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Του κορυφαίου μάλιστα blogger από τον κεντροδεξιό χώρο, σύμφωνα με τον … «θρύλο» που θέλει ο ίδιος να διαπλάσει γύρω από το όνομά του.

Υποτίθεται πως είναι φοιτητής. Έτσι δηλώνει. Γιατί να το αμφισβητήσουμε άλλωστε; Φοιτητής όμως, που αντί να βρίσκεται στα αμφιθέατρα και στα βιβλία του, προβάρει κοστούμι, γραβάτα, τσάντα, λαμβάνει ένα περισπούδαστο ύφος που ταιριάζει χάρμα με το περιποιημένο μουσάκι του και κινείται συνεχώς μέσα και γύρω από τα λημέρια της Ρηγίλλης, μάλλον δεν έχει ξαναγίνει.

Ισχυρίζεται πως καταναλώνει ολόκληρες ώρες την μέρα, προκειμένου να επιμεληθεί τόσο την κειμενογράφηση, όσο και την επιχειρηματολογία, στη μία και μοναδική ανάρτηση που παρουσιάζει κάθε μέρα. Το τελικό αποτέλεσμα, τόσο στην απόδοση της γραφής του, όσο και στη δομή της σκέψης του, μάλλον δε δικαιολογεί τις ώρες τις οποίες λέει ο ίδιος πως αφιερώνει. Αυτό, κατά την άποψη κάποιων άλλων bloggers που κινούνται στον κεντροδεξιό χώρο, αλλά και κατά τη δική μας, ταπεινή, άποψη. Διότι κατά τη δική του, εμφανώς πιο μεγαλεπήβολη άποψη, ισχύει το εντελώς αντίθετο: κοινώς, γίνεται χαμός καθημερινά με τις αναρτήσεις του. Τις διαβάζουν τρεις, τέσσερις, ίσως και παραπάνω, χιλιάδες Νεοδημοκράτες, από βουλευτές και στελέχη, έως απλούς ψηφοφόρους και ελλείψει άλλων πραγματικών κειμένων πολιτικού λόγου εκ μέρους της ΝΔ, όλο αυτό το ευρύ και πιστό κοινό υιοθετεί πολιτικό λόγο και πολιτικά επιχειρήματα από αυτό το συγκεκριμένο blog και τα αναπαράγουν εκεί όπου κινούνται στην καθημερινότητά τους.

Όλη αυτή την επιτυχία, την οποία ο ίδιος επικαλείται, την πλασάρει όπου και όποτε μπορεί, στη ΝΔ. Μάλιστα, περνάει την εικόνα στους αδαείς περί το διαδίκτυο και τα ιστολόγια ακροατές του μέσα στο κόμμα, ότι είναι ένας από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός που κατέχει τόσο καλά τα μυστικά του επιτυχημένου blogging και εκδηλώνει πότε εμμέσως και άλλοτε αμέσως την προθυμία αλλά και την επιθυμία του, όχι απλά να εκπαιδεύσει bloggers που το κόμμα κρίνει πως πρόσκειται φιλικά σε αυτό, αλλά να αποτελέσει και την αιχμή του δόρατος σε μία τέτοια οργανωμένη προσπάθεια. Με το αζημίωτο λέει, όταν ξεκινάει αυτή την κουβέντα, χώρια από το ότι όταν αυτή η κουβέντα προχωρά παραπέρα, η διαβεβαίωση περί … «αζημίωτου» ατονεί σταδιακά.

Περιττό είναι να σας αναφέρουμε τέλος, ότι ένας τέτοιος ιδιαίτερος blogger, ούτε μπορεί, ούτε και καταδέχεται να διαφημίσει σε μία σχετική λίστα σαν αυτή που όλοι μας έχουμε, άλλους bloggers, φιλικά προσκείμενους στη ΝΔ, ή μη, παρότι εκείνοι το κάνουν γι’ αυτόν. Φυσικά, ούτε να σας περνά από το μυαλό η υποψία ότι θα σκεφτόταν ποτέ να υιοθετήσει, ή να αναδημοσιεύσει τις ιδέες, τις σκέψεις και τα κείμενα, άλλου blogger. Όχι ότι είναι κακές δηλαδή, αλλά αποκλείεται να έφταναν ποτέ τις δικές του. Τέλος στην πλαϊνή στήλη από τις αναρτήσεις του, φιλοξενεί μονάχα (πληρωμένες) διαφημίσεις της Google, εφτά-οκτώ «κυριλέ» συνδέσμους, αρχίζοντας από το Γραφείο Πρωθυπουργού και μερικά κοινωνικά μηνύματα. Είπαμε… Πέρα από αφιλοκερδής, είναι και ευαίσθητος και φιλοσοφημένος.

Εύγε του νέου. Θα πάει μπροστά!