«Εικόνες της κρυμμένης Ελλάδας»: Ένα άρθρο-γροθιά από τον Αντ. Καρακούση

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Το Βήμα», 19/12/2009)

Πολλοί τελευταίως ομιλούν με ευκολία για τα ελληνικά δημόσια οικονομικά και απαιτούν εδώ και τώρα περικοπές μισθών ή γενικευμένες, απλοϊκές στη σύλληψή τους, πολιτικές. Από καθ΄ έδρας οι πολλοί ή από άμβωνος, ωσάν καλοταϊσμένοι ιεροκήρυκες προτρέπουν σε νηστεία και προσευχή ένα πλήθος που δεν έχει ούτε τα ελάχιστα.

Όλοι αυτοί, κάτι καθηγητάδες της πλάκας και άλλοι δήθεν εμπειρογνώμονες των αγορών, αγνοούν εμφανώς ή απλώς δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν την ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, προσπερνούν τι πραγματικά συμβαίνει στις παρυφές των μεγάλων αστικών κέντρων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.

Υποθέτουν ότι άπαντες, όπως και αυτοί, τρώνε με χρυσά κουτάλια ή κινούνται σε υπερπολυτελείς ζώνες, όπου το δείπνο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο.

Επειδή λοιπόν δεν έχουν την εικόνα, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα από τα υπερπροστατευμένα οικοδομήματά τους στο Ψυχικό και στην Εκάλη, δεν έχουν παρά να ζητήσουν από τον τηλεοπτικό σταθμό Μega Channel να αναμεταδώσει το χθεσινό ρεπορτάζ της πρωινής εκπομπής «Κοινωνία ώρα ΜΕGΑ» από τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, από τις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος, μήπως και κάτι ξυπνήσει μέσα τους.

Ράγιζε η καρδιά σου να βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, πένητες γέροντες, γερόντισσες αποστεωμένες και μεσηλίκους απογοητευμένους που έχουν ξεμείνει από δουλειά και ψευτοζούν με δανεικά και βερεσέ. Και η πεποίθησή σου για το μοντέλο κλονιζόταν από τις ιστορίες καθημερινής ανέχειας, από τις περιγραφόμενες «βουτιές» αξιοσέβαστων ανθρώπων στα σκουπίδια για λίγα αποφάγια, από τις διηγήσεις θλιμμένων νοικοκυραίων για τα ψευτομαγειρέματα της εποχής, αλλά και για τις ριψοκίνδυνες σκέψεις γερόντων για ληστείες δίκαιες και πράξεις άνομες, τις οποίες δεν μπορούσαν να φαντασθούν ποτέ στη ζωή τους ότι θα ΄ρχόταν η στιγμή να νομιμοποιηθούν στο μυαλό τους.

Το δυστύχημα είναι ότι οι εικόνες αυτές δεν περιορίζονται στις φτωχικές ζώνες του Πειραιά. Συναντώνται πλέον παντού, συνθέτουν το παζλ της σύγχρονης Ελλάδας των πολύ μεγάλων πια αντιθέσεων, που φέρνουν δίπλα δίπλα την υπερκατανάλωση με την ανέχεια.

Είναι αλλιώτικη η Ελλάδα του 2010, απέχει πολύ από εκείνη του 2004 και ακόμη περισσότερο από εκείνη του 2000. Γι΄ αυτό και θέλει άλλες πολιτικές, πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και άλλο μοντέλο ανάλυσης και ανάπτυξης.