Θα μείνουμε Ελλάδα... Θα γίνουμε όμως και Ελλάδα;

Σχόλιο του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Μένουμε Ελλάδα.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, αλλά και τίτλος πολύ ποιοτικής τηλεοπτικής εκπομπής, οπότε χαλάλι της η διαφήμιση.
Αλλά ταυτόχρονα, «γίναμε Καμπούλ», όπως έλεγε όταν ήταν στην αντιπολίτευση ο σημερινός υπουργός προστασίας του πολίτη κ. Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Το είχε πει μεσούντων των ταραχών στο κέντρο της Αθήνας - και άλλων μεγάλων πόλεων. Τότε μιλούσε ανεύθυνα.
«Γίναμε Ιράκ»γράφει ο κεντροδεξιός τύπος, τώρα που στην κυβέρνηση είναι αρμόδιος υπουργός, ο κ. Χρυσοχοίδης, που τότε έβλεπε Καμπούλ.
Δεν είναι όμως καιρός όμως αφού θα μείνουμε Ελλάδα, να βοηθήσουμε όλοι μαζί να ... γίνουμε Ελλάδα; Η κοιτίδα του πολιτισμού, της δημοκρατίας και της διανόησης πρέπει να αναγεννηθεί. Στην προσπάθεια αυτή οφείλουμε να συμβάλουμε όλοι...
Ένα παράδειγμα: Η νεολαία μας που παρήλασε την ημέρα της Εθνικής μας επετείου, ονειρεύεται αλλά και αξίζει ένα αύριο καλύτερο, μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, ένα πεδίο πιο δημιουργικό.
Αυτή είναι το μέλλον μας. Του τόπου, της κοινωνίας και του έθνους (μιας λέξης που επιτέλους πρέπει να πάψει να είναι απαγορευμένη). Εμείς απλά έχουμε την υποχρέωση να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να της κληροδοτήσουμε ότι ακριβώς ονειρεύεται χωρίς να δικαιούμαστε να κάνουμε «εκπτώσεις» στα όνειρα της.
Διότι όλοι μας έχουμε ευθύνη για ότι προβληματικό ζούμε στις μέρες μας. Οι οποίες αν δεν γίνουν καλύτερες θα πρέπει να απολογηθούμε...

Έχει γίνει συζήτηση και για υποψηφιότητα από τα μεσαία στελέχη

Υπάρχουν πολλά μεσαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που δεν παύουν να συζητούν ότι θα ήταν εξαιρετική ιδέα να κατέβαζαν το δικό τους υποψήφιο για την προεδρεία του κόμματος (εάν "ξανάνοιγε" η υπόθεση των υποψηφιότήτων) και αυτό, όχι απλά ως μία πράξη συμβολισμού, ή ως ένα πείραμα καταγραφής της δυναμικής τους, αλλά ως μία πραγματικά ουσιαστική και ανταγωνιστική επιλογή. Όταν η κουβέντα περιστρέφεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις πιθανών υποψηφίων, ένα από τα ονόματα που κυριαρχεί είναι εκείνο του κου. Κώστα Πάσχου.

Παλαιό στέλεχος του κόμματος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, άνθρωπος με εξαιρετική ακαδημαϊκή μόρφωση που λίγοι άλλοι διαθέτουν, ξεχωριστή πολιτική παιδεία, σπάνιες κοινωνικές δεξιότητες και ένα λόγο τόσο καλλιεργημένο που θέλγει κάθε ακροατήριο, ο κος. Πάσχος όντως θα πληρούσε τα κριτήρια για μία τέτοια υποψηφιότητα. Το ζήτημα είναι ότι η ΝΔ δεν έχει αποκτήσει το επίπεδο ωριμότητας για να εμπιστευτεί τις τύχες της σε μία τόσο ποιοτική επιλογή.

Σημειώστε ότι ο κος. Πάσχος είναι ο άνδρας που διακρίνεται στη φωτογραφία να κάθεται ανάμεσα στους δύο επίσημους υποψηφίους για την προεδρεία, κκ. Μπακογιάννη και Σαμαρά, επισκιάζοντάς τους και τους δύο με τη λάμψη της προσωπικότητάς του. Σας τον παρουσιάζουμε και σε φωτογραφία-πορτραίτο για να διαπιστώσετε ότι συν τοις άλλοις, είναι και ομορφάντρας!

Σημείωση: Ως εναλλακτική περίπτωση, έχει συζητηθεί εκείνη του κου. Μπαρμπάκου.

Όχι μόνο να λάβουν το λόγο, αλλά να δώσουν και απολογισμό

Ενόψει της αυριανής κρίσιμης συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής, ελπίζουμε ο κος. Καραμανλής να δώσει το παρών και όχι μετά από Θεσσαλία και Ήπειρο, να κατηφορήσει προς Μάνη πλευρά, αυτή τη φορά. Ελπίζουμε επίσης, τόσο εκείνος, όσο και οι κορυφαίοι υπουργοί των κυβερνήσεών του, με πρώτους και καλύτερους τους κκ. Μπακογιάννη, Σαμαρά και Αβραμόπουλο που είναι και υποψήφιοι για διάδοχοί του, να μας δώσουν μία εξήγηση, σαφή στην περιγραφή της και στέρεα στη λογική της, για ποιο λόγο η Νέα Δημοκρατία γνώρισε μία τέτοια πρωτοφανή συντριβή στις εκλογές.

Επιτέλους ησυχάσαμε! Επιβεβαιώθηκε ότι δεν μας αφήνει ο Πάκης

Μιλώντας για τον τέως υπουργό Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης, Αποκέντρωσης, Δημόσιας Τάξης, Τύπου (και σταματάμε εδώ) κο. Παυλόπουλο, σπεύδουμε να σας καθησυχάσουμε γύρω από το ενδεχόμενο της αποχώρησής του. Ο προσφιλής σε όλους Πάκης, ο οποίος επέμενε μαζί με τον υπουργικό του τίτλο-σιδηρόδρομο να προσθέτουμε πάντα και την ιδιότητα "καθηγητής", δεν πάει πουθενά, εδώ θα μείνει -κι αυτό είναι οριστικό.

Σε δηλώσεις του σε ραδιοφωνικό σταθμό, έσπευσε να διευκρινίσει ότι ο "πρόεδρος είναι εδώ". Αυτό, όχι για να αναπτερώσει το ηθικό του κου. Καραμανλή ή της κομματικής βάσης, αλλά για να μας πληροφορήσει εμμέσως ότι δεν προτίθεται να παραιτηθεί, όπως είχε κάποτε δεσμευτεί. Για δύο συνεχόμενες φορές μάλιστα.

Βέβαια, θα διερωτηθείτε τι πρόκειται να συμβεί σε περίπτωση που στις προσεχείς συνεδριάσεις των οργάνων του κόμματος, κάποιο μέλος, ή κάποιες ομάδες μελών βαλθούν να ζητήσουν το λόγο από τον κο. Παυλόπουλο όχι μόνο για το γεγονός ότι δέχθηκε να πάρει πάνω του τα μισά υπουργικά χαρτοφυλάκια και μη διαισθανόμενος την ανεπάρκειά του, τα έκανε μαντάρα σε όλα, εκθέτοντας έτσι ανεπανόρθωτα κυβέρνηση και κόμμα, αλλά κυρίως, διότι δεν έκανε τίποτα άλλο επί έξι χρόνια, από το να διαβεβαιώνει τον κο. Καραμανλή ότι τα πάντα έβαιναν καλώς, αποκοιμίζοντάς τον πολιτικά.

Φυσικά, ο κος. Παυλόπουλος είναι σίγουρος πως δεν πρόκειται να φάει ποτέ τέτοιο κράξιμο. Γνωρίζει ότι οι περισσότεροι Νεοδημοκράτες όλο μαγκιές και κοκορέματα είναι, αλλά στην κρίσιμη ώρα, το ρίχνουν στις χαιρετούρες και στις δημόσιες σχέσεις.

Κοινώς, ο Πάκης τα βρίσκει και τα κάνει...

Της είχε αφαιρεθεί η σκοπιά στην οικία της επί υπουργίας Πάκη

Η συγκλονιστική αποκάλυψη στην οποία προέβη η κα. Γιαννάκου, είναι ότι εδώ και έξι μήνες, χωρίς να προηγηθεί καμία συνεννόηση μαζί της, η Ελληνική Αστυνομία αποφάσισε να αποσύρει τη φρούρηση από την οικία της. Θεωρούμε αδιανόητο, να προσφέρεται η συνοδεία ανδρών της ΕΛΑΣ σε εκδότες-δημοσιογράφους, οι οποίοι, με τα εκατοντάδες , ή εκατομμύρια ευρώ που ενθυλακώνουν το χρόνο από μισθούς και κέρδη, είναι σε θέση να μισθώσουν υπηρεσίες φύλαξής τους, επί εικοσιτετραώρου βάσεως, από ένοπλους ιδιωτικούς σωματοφύλακες, καθώς και σε χαμερπείς και εγκάθετους δημοσιογράφους και δημοσιολόγους που κινδυνεύουν μόνο από την περιφρόνηση και την απαξίωση που νιώθει ο πολίτης προς τα πρόσωπά τους και από τίποτα άλλο και ταυτόχρονα, να αφαιρούνται από μία τέως υπουργό, που με τη μαχητική στάση της και την φιλελεύθερη πολιτική της, ήρθε σε αντίθεση με τα δύο πολιτικά άκρα, τους αριστεριστές και τους αναρχοτρομοκράτες από τη μία και τους εθνικιστές φασιστοτραμπούκους από την άλλη.

Βέβαια, πέρα από τον κάθε αρτηριοσκληρωτικό καραβανά που αναλαμβάνει κατά καιρούς την ηγεσία της ΕΛΑΣ, υπάρχει και η πολιτική ηγεσία. Στην περίπτωση της κας. Γιαννάκου, έξι μήνες πριν, υπουργός ήταν ο κος. Παυλόπουλος. Ο γνωστός σε όλους «Πάκης», δεν άφησε μονάχα την Ελλάδα και την Αθήνα να μετατρέπονται ανά πάσα στιγμή σε… Πακηστάν, αλλά δεν είχε καν την διορατικότητα και την προνοητικότητα να εξασφαλίσει την αναγκαία ασφάλεια σε κυβερνητικά στελέχη που εκ των πραγμάτων αποτελούσαν στόχο.

Εναντίον πέντε γυναικών τοποθέτησαν τη βόμβα οι ..."επαναστάτες"

Η βόμβα που προγραμμάτισαν οι τρομοκράτες να σκάσει στις τέσσερις τα ξημερώματα στην είσοδο της οικίας της κας. Γιαννάκου, δεν ήταν ένα χτύπημα κατά μίας πετυχημένης πολιτικού που έχει περάσει από πολλά κρίσιμα πόστα, κυβερνητικά και άλλα. Δε συμβόλιζε καν ένα χτύπημα κατά μίας εκπροσώπου του πολιτικού συστήματος κατά μία διασταλτική έννοια. Ήταν ένα χτύπημα κατά μίας γυναίκας, η οποία, έχει υποστεί φοβερή ταλαιπωρία με την υγεία της, παλεύοντας ενάντια στο θάνατο μέσα στη μονάδα εντατικής θεραπείας για αρκετό διάστημα και μένοντας τελικά με μία μεγάλη αναπηρία. Σημειωτέον, ότι στην πολυκατοικία κατοικούν μαζί με την κα. Γιαννάκου, η μικρή της κόρη, η ενενηντάχρονη μητέρα της, η αδελφή της και μία οικιακή βοηθός.

Μπορεί η γυναίκα αυτή να τιμά με το ψυχικό της σθένος και την αξιοπρεπή στάση της την πολιτική της διαδρομή, την εκτίμηση και το σεβασμό που τρέφει στο πρόσωπό της κάθε σοβαρός άνθρωπος, την λακωνική της καταγωγή και να διατείνεται ότι είναι αναμενόμενο για ένα πολιτικό πρόσωπο να αντιμετωπίσει ακόμη και τέτοιου είδους καταστάσεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτά τα καθίκια που θέλουν να παρουσιάζονται τάχα ως αντιεξουσιαστές ιδεολόγοι, έβαλαν μία βόμβα στο σπίτι πέντε γυναικών, εκ των οποίων η μία είναι ανάπηρη, ή άλλη γηραιά και η τρίτη έφηβη.

Γνωρίζετε καλά ότι σε αυτό το blog δεν έχει συμβεί ποτέ να παρεκτραπούμε καταφεύγοντας σε οποιασδήποτε μορφής ύβρεις ή χαρακτηρισμούς, αλλά πιστεύουμε πως έχει φτάσει η κατάσταση στο απροχώρητο με αυτούς τους ... "επαναστάτες" του κώλου, τους οποίους, αντί να λιώσει καταγής σαν τα σκουλήκια το σιδερένιο γάντι του νόμου, κάθονται και τους χαϊδεύουν πολιτικά με τον τρόπο τους ο κάθε επικίνδυνος Χρυσοχοϊδης και ο κάθε ασήμαντος Τσίπρας.

Το εννοούσαν πράγματι ότι θα 'ναι αντεξουσιαστές στην εξουσία

Αφού επιδόθηκε σε ένα σωρό ακατάληπτες μεγαλοστομίες γύρω από το πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει την Τρομοκρατία, ο υπουργός Προστασίας Πολίτη κος. Χρυσοχοϊδης εξήγγειλε την κατάργηση της σκοπιάς στα Αστυνομικά Τμήματα, τα οποία, ο ίδιος βλέπει ως υπηρεσίες εξυπηρέτησης του πολίτη.

Φανταζόμαστε λοιπόν, ότι το προσωπικό εντός των τμημάτων, θα παύσει να είναι αστυνομικό και θα είναι πολιτικό. Ή μήπως όχι; Διότι αν παραμείνουν αστυνομικοί να εξυπηρετούν κόσμο εντός των τμημάτων, χωρίς να υπάρχει φρούρηση απ’ έξω, το πιθανότερο είναι να δουν μπρος στο γραφείο τους να περιμένουν στη σειρά εξυπηρέτησης τίποτα κουκουλοφόροι με Καλάσνικοφ. Ή, ακόμη χειρότερα, να έχουμε κάποια απαγωγή αστυνομικού από ενόπλους, μέσα μάλιστα από το αστυνομικό τμήμα όπου υπηρετεί, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση κάποιου… «συντρόφου» τρομοκράτη που βρίσκεται στις φυλακές. Να υποθέσουμε ακόμη ότι σε αστυνομικά τμήματα που θα μένουν αφρούρητα, αποκλείεται να φιλοξενούνται κρατούμενοι, ή να φυλάσσονται όπλα, πρόσθετος εξοπλισμός, περιπολικά οχήματα, υψηλής σημασίας υπηρεσιακά έγγραφα κλπ.. Έτσι δεν είναι;

Τι να πει κανείς… Όταν ο κος. Παπανδρέου ζητούσε από τους υπουργούς του να φερθούν ως αντεξουσιαστές στην εξουσία, ή όταν ακούγαμε τον κο. Χρυσοχοϊδη να λέει πως έχει φίλους αντεξουσιαστές, πως ντρέπεται για την Αστυνομία που παρέλαβε και διάφορα άλλα παρόμοια, νομίζαμε πως όλα αυτά ήταν λόγια του αέρα. Τελικά, αποδεικνύεται ότι οι άνθρωποι όντως θέλουν να διαλύσουν όχι μόνο την Αστυνομία, αλλά κάθε μορφής έννομη τάξη.

Χαμόγελα και χειραψίες, τη στιγμή που είναι στριμωγμένος ο Γκρουέφσκι

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί σίγουρα η σπουδή του κου. Παπανδρέου να τα πει με τον κο. Γκρουέφσκι, ακριβώς τη στιγμή που ο τελευταίος δεχόταν πίεση από τον Ύπατο Αρμοστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης κο. Σολάνα να επιδείξει διάθεση συνεργασίας για επίλυση του ζητήματος της ονομασίας και σε μία περίοδο, που ο πρόεδρος της Βουλγαρίας κος. Παρβανόφ δηλώνει έξαλλος λόγω των δηλώσεων του εθνικιστή πρωθυπουργού της πΓΔΜ για «Μακεδόνες του Βαρδάρη, του Αιγαίου και του Πιρίν». Μάλιστα, ο κος. Παρβανόφ μεταφράζει την τοποθέτηση του κου. Γκρουέφσκι σε έμμεση διατύπωση εδαφικών διεκδικήσεων, προειδοποιεί την πΓΔΜ ότι η βουλγαρική στήριξη στο ζήτημα της ένταξής της στην ΕΕ δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και την καλεί να λύσει τα προβλήματά της με τους γείτονές της.

Βλέπετε; Ενώ η πΓΔΜ στριμώχνεται άγρια λόγω της συμπεριφοράς του υπερεθνικιστή και αδιάλλακτου κου. Γκρουέφσκι, ο κος. Παπανδρέου σπεύδει ασθμαίνων να συναντηθεί μαζί του και να ανταλλάξουν χαμόγελα και χειραψίες εμπρός στο φακό.

Τα συμπεράσματα, δικά σας…

Η επίκληση στο δάκρυ δεν σημαίνει πολιτική στάση στο Σκοπιανό

Λαμβάνοντας αφορμή από την τελευταία ανάρτηση, να επισημάνουμε ότι μας έχει προξενήσει εντύπωση η έλλειψη διάθεσης του κου. Σαμαρά να εκδηλώσει ενδιαφέρον να ενημερωθεί τι είδους κινητικότητα είναι αυτή που προσπαθεί να αναπτύξει γύρω από τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για προώθηση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ και μάλιστα σε κοντινό χρόνο, η ελληνική κυβέρνηση.

Χθες συναντήθηκαν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι κκ. Παπανδρέου και Γκρουέφσκι και τα είπαν για περίπου είκοσι λεπτά και το σίγουρο είναι, πως έστω και αν η συνάντηση ήταν σύντομη, το περιεχόμενό της ήταν αμιγώς πολιτικό. Η κα. Μπακογιάννη, ως υποψήφια επικεφαλής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και ως η προηγούμενη υπουργός Εξωτερικών ζήτησε να λάβει άμεση επίσημη ενημέρωση για το τι διεμοίφθη σε αυτή τη συνάντηση, ενώ στον αντίποδα, ο κος. Σαμαράς είχε να θυμηθεί μόνο το δάκρυ του αειμνήστου Κωνσταντίνου Καραμανλή όταν μίλησε για τη Μακεδονία.

Πρακτικά, αυτό μπορεί να σημαίνει δύο πράγματα: είτε ο κος. Σαμαράς μένει στην επιφάνεια ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος και σε συμβολισμούς που έχουν ως αποδέκτη ένα αυστηρά εσωκομματικό ακροατήριο επιζητώντας την στήριξή του στην κούρσα διαδοχής, είτε λαμβάνει από τον κο. Παπανδρέου απευθείας ενημέρωση κατά τρόπο όχι απλά εμπιστευτικό, αλλά και προνομιακό.

Βέβαια, ο φάκελος του κου. Σαμαρά στο σκοπιανό ζήτημα περιέχει πολλά σημεία που εξακολουθούν να μένουν αναπάντητα, εάν όχι θολά. Και δεν αναφερόμαστε στο γεγονός ότι με την στάση του απέναντι στον κο. Μητσοτάκη, συνέτεινε στο να μη δοθεί από την αρχή του προβλήματος μία κοινά αποδεκτή λύση στο πρότυπο του Nova Makedonija, αλλά κυρίως στο ότι με τη συνέργειά του στην εκλογή του κου. Στεφανόπουλου στην Προεδρεία της Δημοκρατίας το '95, βοήθησε στην επιβίωση μίας κυβέρνησης, η οποία, αφενός είχε κηρύξει μονομερώς άρση των διμερών εμπορικών και οικονομικών συναλλαγών Αθήνας-Σκοπίων, κλείνοντας έτσι το δίαυλο κάθε διπλωματικής επαφής ή πολιτικής διαβούλευσης και προκαλώντας κύμα απανωτών αναγνωρίσεων από ευρωπαϊκά και όχι μόνο κράτη και αφετέρου, με την υπογραφή της ενδιάμεσης συμφωνίας, είχε επικυρώσει και αποδεχθεί την επίσημη συμπερίληψη του όρου Μακεδονία σε μία προσωρινή έστω, διεθνή ονομασία (FYROM).

Εν κατακλείδι, στην εξωτερική πολιτική και ειδικά σε ένα ζήτημα τόσο σύνθετο και δύσκολο όπως είναι το Σκοπιανό, χρειάζεται κυρίως σοβαρότητα, σύνεση και συνέπεια, ενώ ο ανέξοδος πατριωτισμός από μόνος του δεν προσφέρει ούτε λύση, ούτε προοπτική.