19 Δεκ 2009

«Εικόνες της κρυμμένης Ελλάδας»: Ένα άρθρο-γροθιά από τον Αντ. Καρακούση

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Το Βήμα», 19/12/2009)

Πολλοί τελευταίως ομιλούν με ευκολία για τα ελληνικά δημόσια οικονομικά και απαιτούν εδώ και τώρα περικοπές μισθών ή γενικευμένες, απλοϊκές στη σύλληψή τους, πολιτικές. Από καθ΄ έδρας οι πολλοί ή από άμβωνος, ωσάν καλοταϊσμένοι ιεροκήρυκες προτρέπουν σε νηστεία και προσευχή ένα πλήθος που δεν έχει ούτε τα ελάχιστα.

Όλοι αυτοί, κάτι καθηγητάδες της πλάκας και άλλοι δήθεν εμπειρογνώμονες των αγορών, αγνοούν εμφανώς ή απλώς δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν την ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, προσπερνούν τι πραγματικά συμβαίνει στις παρυφές των μεγάλων αστικών κέντρων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.

Υποθέτουν ότι άπαντες, όπως και αυτοί, τρώνε με χρυσά κουτάλια ή κινούνται σε υπερπολυτελείς ζώνες, όπου το δείπνο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο.

Επειδή λοιπόν δεν έχουν την εικόνα, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα από τα υπερπροστατευμένα οικοδομήματά τους στο Ψυχικό και στην Εκάλη, δεν έχουν παρά να ζητήσουν από τον τηλεοπτικό σταθμό Μega Channel να αναμεταδώσει το χθεσινό ρεπορτάζ της πρωινής εκπομπής «Κοινωνία ώρα ΜΕGΑ» από τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, από τις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος, μήπως και κάτι ξυπνήσει μέσα τους.

Ράγιζε η καρδιά σου να βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, πένητες γέροντες, γερόντισσες αποστεωμένες και μεσηλίκους απογοητευμένους που έχουν ξεμείνει από δουλειά και ψευτοζούν με δανεικά και βερεσέ. Και η πεποίθησή σου για το μοντέλο κλονιζόταν από τις ιστορίες καθημερινής ανέχειας, από τις περιγραφόμενες «βουτιές» αξιοσέβαστων ανθρώπων στα σκουπίδια για λίγα αποφάγια, από τις διηγήσεις θλιμμένων νοικοκυραίων για τα ψευτομαγειρέματα της εποχής, αλλά και για τις ριψοκίνδυνες σκέψεις γερόντων για ληστείες δίκαιες και πράξεις άνομες, τις οποίες δεν μπορούσαν να φαντασθούν ποτέ στη ζωή τους ότι θα ΄ρχόταν η στιγμή να νομιμοποιηθούν στο μυαλό τους.

Το δυστύχημα είναι ότι οι εικόνες αυτές δεν περιορίζονται στις φτωχικές ζώνες του Πειραιά. Συναντώνται πλέον παντού, συνθέτουν το παζλ της σύγχρονης Ελλάδας των πολύ μεγάλων πια αντιθέσεων, που φέρνουν δίπλα δίπλα την υπερκατανάλωση με την ανέχεια.

Είναι αλλιώτικη η Ελλάδα του 2010, απέχει πολύ από εκείνη του 2004 και ακόμη περισσότερο από εκείνη του 2000. Γι΄ αυτό και θέλει άλλες πολιτικές, πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και άλλο μοντέλο ανάλυσης και ανάπτυξης.

Όσα δεν ξέρατε και αξίζει να μάθετε για τον ... «θρύλο» του γαλάζιου blogging

Μιλώντας για bloggers, θα σας διηγηθούμε τα χαρακτηριστικά της ιστορίας ενός blogger όπως τα παρουσιάζει ο ίδιος στις επιλεκτικές επαφές και γνωριμίες που επιδιώκει να κάνει στο χώρο της Πολιτικής και ειδικά με παράγοντες από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Του κορυφαίου μάλιστα blogger από τον κεντροδεξιό χώρο, σύμφωνα με τον … «θρύλο» που θέλει ο ίδιος να διαπλάσει γύρω από το όνομά του.

Υποτίθεται πως είναι φοιτητής. Έτσι δηλώνει. Γιατί να το αμφισβητήσουμε άλλωστε; Φοιτητής όμως, που αντί να βρίσκεται στα αμφιθέατρα και στα βιβλία του, προβάρει κοστούμι, γραβάτα, τσάντα, λαμβάνει ένα περισπούδαστο ύφος που ταιριάζει χάρμα με το περιποιημένο μουσάκι του και κινείται συνεχώς μέσα και γύρω από τα λημέρια της Ρηγίλλης, μάλλον δεν έχει ξαναγίνει.

Ισχυρίζεται πως καταναλώνει ολόκληρες ώρες την μέρα, προκειμένου να επιμεληθεί τόσο την κειμενογράφηση, όσο και την επιχειρηματολογία, στη μία και μοναδική ανάρτηση που παρουσιάζει κάθε μέρα. Το τελικό αποτέλεσμα, τόσο στην απόδοση της γραφής του, όσο και στη δομή της σκέψης του, μάλλον δε δικαιολογεί τις ώρες τις οποίες λέει ο ίδιος πως αφιερώνει. Αυτό, κατά την άποψη κάποιων άλλων bloggers που κινούνται στον κεντροδεξιό χώρο, αλλά και κατά τη δική μας, ταπεινή, άποψη. Διότι κατά τη δική του, εμφανώς πιο μεγαλεπήβολη άποψη, ισχύει το εντελώς αντίθετο: κοινώς, γίνεται χαμός καθημερινά με τις αναρτήσεις του. Τις διαβάζουν τρεις, τέσσερις, ίσως και παραπάνω, χιλιάδες Νεοδημοκράτες, από βουλευτές και στελέχη, έως απλούς ψηφοφόρους και ελλείψει άλλων πραγματικών κειμένων πολιτικού λόγου εκ μέρους της ΝΔ, όλο αυτό το ευρύ και πιστό κοινό υιοθετεί πολιτικό λόγο και πολιτικά επιχειρήματα από αυτό το συγκεκριμένο blog και τα αναπαράγουν εκεί όπου κινούνται στην καθημερινότητά τους.

Όλη αυτή την επιτυχία, την οποία ο ίδιος επικαλείται, την πλασάρει όπου και όποτε μπορεί, στη ΝΔ. Μάλιστα, περνάει την εικόνα στους αδαείς περί το διαδίκτυο και τα ιστολόγια ακροατές του μέσα στο κόμμα, ότι είναι ένας από τους ελάχιστους, αν όχι ο μοναδικός που κατέχει τόσο καλά τα μυστικά του επιτυχημένου blogging και εκδηλώνει πότε εμμέσως και άλλοτε αμέσως την προθυμία αλλά και την επιθυμία του, όχι απλά να εκπαιδεύσει bloggers που το κόμμα κρίνει πως πρόσκειται φιλικά σε αυτό, αλλά να αποτελέσει και την αιχμή του δόρατος σε μία τέτοια οργανωμένη προσπάθεια. Με το αζημίωτο λέει, όταν ξεκινάει αυτή την κουβέντα, χώρια από το ότι όταν αυτή η κουβέντα προχωρά παραπέρα, η διαβεβαίωση περί … «αζημίωτου» ατονεί σταδιακά.

Περιττό είναι να σας αναφέρουμε τέλος, ότι ένας τέτοιος ιδιαίτερος blogger, ούτε μπορεί, ούτε και καταδέχεται να διαφημίσει σε μία σχετική λίστα σαν αυτή που όλοι μας έχουμε, άλλους bloggers, φιλικά προσκείμενους στη ΝΔ, ή μη, παρότι εκείνοι το κάνουν γι’ αυτόν. Φυσικά, ούτε να σας περνά από το μυαλό η υποψία ότι θα σκεφτόταν ποτέ να υιοθετήσει, ή να αναδημοσιεύσει τις ιδέες, τις σκέψεις και τα κείμενα, άλλου blogger. Όχι ότι είναι κακές δηλαδή, αλλά αποκλείεται να έφταναν ποτέ τις δικές του. Τέλος στην πλαϊνή στήλη από τις αναρτήσεις του, φιλοξενεί μονάχα (πληρωμένες) διαφημίσεις της Google, εφτά-οκτώ «κυριλέ» συνδέσμους, αρχίζοντας από το Γραφείο Πρωθυπουργού και μερικά κοινωνικά μηνύματα. Είπαμε… Πέρα από αφιλοκερδής, είναι και ευαίσθητος και φιλοσοφημένος.

Εύγε του νέου. Θα πάει μπροστά!