Οι εφτά «πληγές του Φαραώ» απειλούν τη Νέα Δημοκρατία

Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ
Επικοινωνιολόγου
Διευθυντή της εταιρείας Think Politics

Παρασυρόμενοι από την αγωνία τους να επικρατήσουν του αντιπάλου τους στη μάχη για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, οι δύο βασικοί διεκδικητές έχουν καταλήξει να αγνοούν τα πλέον αυτονόητα γεγονότα αναφορικά με το πώς νιώθουν οι πολίτες. Πόσα είναι αυτά; Εφτά τον αριθμό, όπως τα έχουμε μετρήσει μέχρι στιγμής. Ποια; Τα ακόλουθα.
1. Αγνοούν ότι οι πολίτες δε νοιάζονται για το ποιος θα γίνει αρχηγός, αλλά για το πώς θα σταθεί η ΝΔ ως αντιπολίτευση σήμερα και ως κυβέρνηση ξανά στο μέλλον.
2. Αγνοούν ότι οι πολίτες που θα ψηφίσουν, είναι λογιών-λογιών, πλούσιοι και φτωχοί, γέροι και νέοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, επομένως, καμία αξία δεν έχει η ιδεολογική δοσομετρία που συνεχώς επικαλούνται, όσο η εξεύρεση μίας κοινά αποδεκτής πολιτικής πλατφόρμας που θα εξυπηρετεί στην πραγματική λύση, πραγματικών προβλημάτων.
3. Αγνοούν ότι οι πολίτες επιζητούν να ακούσουν ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των υποψηφίων, πάνω στη βάση μίας πολιτικής επιχειρηματολογίας και όχι να επωμίζονται την αναπαραγωγή μίας κομματικής εσωστρέφειας και την ένταση μίας κόντρας στρατοπέδων.
4. Αγνοούν ότι οι πολίτες έχουν παύσει να θέλγονται από τις σκιαμαχίες με το παρελθόν, και από τα χτυπήματα στο μαλακό υπογάστριο του πολιτικού αντιπάλου και απαιτούν ποιότητα στον πολιτικό διάλογο.
5. Αγνοούν ότι οι πολίτες αξιολογούν συνολικά μία πολιτική κατάσταση και όχι τμηματικά, κατά περίπτωση, ή κατά περίσταση και επομένως, σκάβοντας το λάκκο του αντιπάλου στα τηλεπαράθυρα, έστω και δια μέσου εκπροσώπων τους, πέφτουν και οι ίδιοι μέσα, καθώς η ανταλλαγή πληγμάτων βλάπτει τελικά όλους εξίσου.
6. Αγνοούν ότι οι πολίτες, ακολουθώντας τη σοφή ρήση «δείξε μου το φίλο σου», αξιολογούν και τους ίδιους με βάση την ποιότητα του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς όσων τους εκπροσωπούν και όταν ο χαρακτήρας είναι δύστροπος και η συμπεριφορά άκοσμη, τότε το κόστος το χρεώνονται οι ίδιοι.
7. Αγνοούν ότι αποδομώντας τον αντίπαλό τους, αποδομούν τον ανθρωπο που ίσως είναι αύριο πρόεδρος του κόμματος, δηλαδή αποδομούν το ίδιο το κόμμα, άρα και τη συνολική προοπτική που διαμορφώνεται για όλους και για όλα μέσα στη ΝΔ.
Απομένουν λίγες μόλις μέρες για να καταλάβουν οι υποψήφιοι πρόεδροι ότι πρέπει να απαλλαγούν από αυτά τα εφτά λάθη. Διότι αν τα παραμελήσουν θα γίνουν χειρότερα και από τις εφτά πληγές του Φαραώ.

Κίνδυνος για τα Εθνικά: Ευρωπαϊκή πολιτική με σφραγίδα Φόρεϊν Όφις

Ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει ως ουσιαστικό καθήκον να προετοιμάζει την ατζέντα των συνομιλιών μεταξύ των ηγετών της ΕΕ στις Συνόδους Κορυφής και να προσπαθεί εκ των προτέρων να βοηθάει ούτως ώστε να συγκλίνουν, αν όχι να ταυτίζονται οι απόψεις μερών που έχουν διαφορές για ζητήματα που απαιτούν διαπραγμάτευση. Γι’ αυτό το λόγο εξάλλου επιλέχτηκε ο κος. Χέρμαν Φαν Ρομπάϊ, καθώς είναι τοις πάσοι γνωστό ότι οι Βέλγοι πρωθυπουργοί είναι ικανοί να γεφυρώσουν οποιοδήποτε χάσμα, εφόσον καταφέρνουν να κυβερνούν ταυτόχρονα Φλαμανδούς και Βαλόνους. Ταυτόχρονα, ο κος. Φαν Ρομπάϊ είναι πολιτικός χαμηλών τόνων, που περνά σχεδόν απαρατήρητος, ότι ακριβώς χρειάζεται για μία ΕΕ που έχει να παρουσιάσει πληθωρικούς εθνικούς ηγέτες όπως οι κκ. Ανγκέλα Μέρκελ, Νικολά Σαρκοζύ, Γκόρντον Μπράουν, Σίλβιο Μπερλουσκόνι κ.α.

Πιο διακριτό και δραστήριο ρόλο ωστόσο, αναμένεται να έχει η νέα υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ, η βαρόνη Κάθριν Άστον (διακρίνεται στη φωτογραφία) που προέρχεται από τη Μεγάλη Βρετανία. Βεβαίως, η κα. Άστον δεν θα μπορεί να ξεφεύγει από το πλαίσιο των γενικών κατευθύνσεων και θέσεων που θα ορίζεται ανά διαστήματα από το σύνολο των κρατών-μελών. Από την άλλη πλευρά όμως, θα έχει τη δυνατότητα να προβαίνει σε άμεσες επαφές και ενέργειες και επομένως, θα έχει πιο μεγάλα περιθώρια κινήσεων από τον κο. Φαν Ρομπάϊ.
Τι θα προσπαθήσει να περάσει η κα. Άστον στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ; Η απάντηση είναι, θέσεις τις οποίες θα προσπαθήσουν να προάγουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, Φόρεϊν Οφις και Στέϊτ Ντηπάρτμεντ. Δε γνωρίζουμε πόσο ευπρόσδεκτο θα ήταν κάτι τέτοιο από τους Ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι δεν θα αποδεικνυόταν καθόλου ευεργετικό για την πορεία των ζητημάτων αιχμής της δικής μας εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε Εθνικά Θέματα, με δεδομένη την τάση που μονίμως έχουν οι Αμερικανοβρετανοί να προωθούν τα τουρκικά ενδιαφέροντα και να υποστηρίζουν την συμμετοχή της πΓΔΜ στις ευρωατλαντικές δομές, ανεξαρτήτως τελικής έκβασης στο ζήτημα της διαφοράς τους με την Ελλάδα στο ζήτημα της ονομασίας.

Για την έγκριση της κας. Άστον, αποφάνθηκαν οι Σοσιαλιστές ηγέτες της Ευρώπης, ανάμεσα στους οποίους βρισκόταν και ο κος. Παπανδρέου. Η άποψη του κου. Παπανδρέου μάλιστα, είναι λογικό να μετρούσε λίγο παραπάνω, καθώς είναι ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Εκτιμούμε ότι ο κος. Παπανδρέου θα έπρεπε να ασκήσει πίεση προς την κατεύθυνση επιλογής υπουργού από άλλο κράτος, κάτι το οποίο δεν έπραξε, απ’ ότι πληροφορούμαστε. Ευελπιστούμε, η επιλογή αυτή του κου. Παπανδρέου να μην κοστίσει πολιτικά στα συμφέροντά μας και να μην αποβεί αρνητική για την πορεία των Εθνικών μας Θεμάτων, ειδικά σε μία περίοδο που οι Αμερικανοβρετανοί πιέζουν για εισδοχή της Τουρκίας στην ΕΕ, της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και επίλυση του Κυπριακού πάνω στη βάση ενός αναπροσαρμοσμένου σχεδίου Ανάν.

Άραγε είναι ο Πάγκαλος τόσο επιτήδειος, ή εμείς τόσο ζώα;

Αντιθέτως, με την απόφαση για την τοποθέτηση της κας. Δαμανάκη στην «Κομισιόν», η συνολική στάση που προβάλλει στην κοινή γνώμη ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κος. Θεόδωρος Πάγκαλος, δε χαρακτηρίζεται ούτε από αντιφάσεις, ούτε από υποκρισία, αλλά συνιστά ωμή πρόκληση και κατάφορη κοροϊδία.

Η τελευταία νότα αμετροέπειας που προσέθεσε ο κος. Πάγκαλος πάνω στην παρτιτούρα όλων των ύβρεων, των προσβολών και των προκλήσεων που έχει κατά καιρούς εκστομίσει, είναι ότι η κυβέρνηση δεσμεύτηκε προεκλογικά να μην επιβάλλει νέους φόρους και όχι να μην αυξήσει τους υπάρχοντες.

Είναι ο ίδιος τόσο επιτήδειος και επιβιώνει πολιτικά παρότι λέει όσα λέει και πράττει όσα πράττει, ή είμαστε εμείς τόσο ζώα που ανεχόμαστε τέτοιου είδους τοποθετήσεις; Μάλλον ισχύει το δεύτερο. Εξάλλου, την ημερομηνία που έχει καθιερωθεί διεθνώς ως η «Ημέρα των Ζώων» δεν αποφασίσαμε να εκλέξουμε το ΠαΣοΚ και μάλιστα με τόση μεγάλη αβάντα;

Μέσα στις αντιφάσεις και στην υποκρισία η απόφαση για Δαμανάκη

Δε νομίζουμε να υπάρχει πιο αντιφατική απόφαση του κου. Γιώργου Παπανδρέου από εκείνη της τοποθέτησης της κας. Δαμανάκη στη θέση της αντιπροσώπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Όταν συνέθετε το σχήμα της κυβέρνησής του, ο κος. Παπανδρέου δεν είχε την κα. Δαμανάκη για τίποτα παραπάνω από υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη. Προσοχή, απλά υφυπουργό, ούτε καν υπουργό! Τώρα το πόσο ετεροβαρείς είναι οι θέσεις ενός υφυπουργού και η θέση του Επιτρόπου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι μπορούν να το αντιληφθούν, εκτός από τον πάντα sui generis κο. Παπανδρέου.

Από την άλλη πλευρά, η κα. Δαμανάκη, αρνήθηκε την πρόταση να γίνει επικεφαλής των αστυφυλάκων, η «φωνή του Πολυτεχνείου». Προφανώς, της έπεσε λίγη η θέση της υφυπουργού και για να την αποφύγει, προσέφυγε όχι απλά σε μία εύσχημη, αλλά παράλληλα, εντυπωσιακή δικαιολογία. Και λέμε δικαιολογία, διότι και πάλι, δε μπορούμε να αντιληφθούμε πως είναι δυνατό η … «φωνή του Πολυτεχνείου» να συμμετέχει στην καρδιά των αποφάσεων της … «Ευρώπης των μονοπωλίων». Σε ότι αφορά τη στάση της κας. Δαμανάκη, δε θα μιλούσαμε απλά για αντίφαση, αλλά για ξεκάθαρη υποκρισία.

Να’ ναι μέρα συμμετοχής και αναγέννησης η 29/11

Του ΣΤΑΘΗ ΕΡΙΦΥΛΛΙΔΗ

Τέως Δήμαρχου Καβάλας

Πυρηνικού Ιατρού

Ανοίγοντας τη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας στο σύνολο της βάσης των μελών, ή και των απλών ψηφοφόρων και φίλων που επιθυμούν να γίνουν μέλη, αλλάζουν δραματικά και τα δεδομένα σε σχέση με τι αποτελεί διακύβευμα για την 29η Νοεμβρίου.
Κάποιοι ίσως επιμείνουν, ότι πιο σημαντικό σε αυτή την αναμέτρηση, είναι η τελική έκβαση ως προς το πρόσωπο που θα εκλεγεί. Δεν είναι λάθος εκτίμηση αυτή, υπό την έννοια ότι από το νέο πρόεδρο θα εξαρτηθεί ποια θα είναι η φυσιογνωμία του κόμματος και πόσο ελκυστική θα φανεί στην κοινωνία. Από την άλλη πλευρά, είναι δεδομένο ότι στο τέλος, η ΝΔ ούτε ακέφαλη θα μείνει, ούτε θα παρεκκλίνει από τις αρχές και τις βάσεις του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού.
Επομένως, τι είναι εκείνο που καθίσταται κρίσιμο διακύβευμα και δεν έχει διασφαλιστεί; Είναι η ίδια η προσέλευση στην κάλπη.
Γιατί αυτό;
Διότι είναι σημαντικό να καταγραφεί εντός της κοινωνίας και εντός μίας συγκεκριμένης μερίδας του εκλεκτορικού σώματος, πόσοι θα είναι εκείνοι οι οποίοι, παρά τα απανωτά σοκ από τη συντριβή των 10,5 ποσοστιαίων μονάδων και την αποχώρηση ενός ηγέτη πάνω στον οποίο είχαν στηριχθεί τόσο το κόμμα, όσο και η ευρύτερη παράταξη, θα βρουν το κίνητρο και τη διάθεση για να πάνε να ψηφίσουν.
Στις 4 Οκτωβρίου, η μάχη είχε την κατάληξη ενός Βατερλό και πλέον, απομένει να δούμε πόσος στρατός έχει απομείνει και πόσοι οπαδοί είναι πιστοί σε αυτόν και αυτό ακριβώς είναι που θα καταγραφεί την ημέρα της εκλογής νέου προέδρου.
Που τοποθετείται ο πήχης για μία ικανοποιητική προσέλευση; Ουδείς είναι σε θέση να υπολογίσει με ακρίβεια. Πάντως, κανένας από τους υποψηφίους, αν εκλεγεί, δε θα πρέπει να νιώσει ισχυρός, αν η προσέλευση είναι στα 150.000 άτομα και από αυτά, τον έχουν ψηφίσει οι μισοί.
Καλό θα ήταν λοιπόν, οι υποψήφιοι να ενώσουν τις φωνές και τις δυνάμεις τους, ούτως ώστε η 29η Νοεμβρίου να αποδειχτεί για τη ΝΔ, πρωτίστως μία ημέρα δημοκρατικής αναγέννησης και λαϊκής συμμετοχής, παρά μία ημέρα στην οποία θα αποκτήσει -απλά και μόνο- νέο πρόεδρο.