Είχε και το ΠαΣοΚ σουξέ σε βιντεοταινίες τύπου «Ματάκιας και βρωμόστομος»

Θυμάστε όλο το χλευασμό και την ειρωνεία που είχαν εισπράξει από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τους πολυπράγμονες opinion leaders η Νέα Δημοκρατία και ο Κώστας Καραμανλής για την επιλογή τους να εντάξουν στο Ευρωψηφοδέλτιο του 2004, σε μη εκλόγιμη θέση, τον σκηνοθέτη κο. Γιώργο Μυλωνά; Το πρόβλημα των διάσημων επαϊόντων που έχουν στον έλεγχό τους το μέτρο σοβαρότητας που επιτρέπει σε έναν καλλιτέχνη ή επαγγελματία να συμμετάσχει στον εκλογικό συνδυασμό ενός συστημικού κόμματος (αλλά και το αντίστροφο), είχαν αντίρρηση για τον κο. Μυλωνά, διότι είχε σκηνοθετήσει τις ταινίες «Ο βιασμός μιας μοναχής», «Αλάβιου Μήτσο», «Τζακ ο καβαλάρης», «Το πρωί στο σχολείο, το βράδυ στα μπουζούκια», «H γκομενάρα από το Μέτσοβο», «Ο άρχοντας της λιγούρας», «Ο αγκαλίτσας λαγωνικό», «Ο αλήτης και ο μπάτσος», «Κλεφτρόνι και τζέντλεμαν», «Ο καβαλάρης των FM stereo», «Φυλακές ανηλίκων 2».

Φανταζόμαστε θα έχουν τα ίδια ακριβώς συναισθήματα και ενστάσεις να εκφράσουν για τη συμμετοχή του κου. Γιάννη Βούρου στο ψηφοδέλτιο του ΠαΣοΚ πριν δύο μήνες και στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα τώρα, δεδομένου ότι ο ηθοποιός έχει δρέψει δάφνες ποιότητας πρωταγωνιστώντας στις ταινίες «The Κόπανοι», «Τηλεκανίβαλοι», «Για όλα φταίνε οι γκόμενες», «Ματάκιας και βρωμόστομος», «Επάγγελμα: άντρες», «Η γάτα με το σκύλο», «Ερωτικές απιστίες Νο2», «Και κλάμα ο ξενοδόχος», «Ματάκιας και βρωμόστομος», «Ο ξελογιασμένος», «Ο κανονιέρης», «Ο σωφέρ και το μανούλι», «Οι σκληροί του Μπραχάμι», «Πολιτσμάνα, του σαματά η μάνα», «Σχολή θηλυκών καμακιών», «Ωραίος σκληρός και άφραγκος» κ.α.

Εκτός και αν ισχύουν και εδώ, τα γνωστά δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Υ.Γ.: Την ιδέα για αυτή την ανάρτηση τη «δανειστήκαμε» από την «Ελληνοφρένεια» του ραδιοφωνικού «Σκάι 100,3» και τον κο. Θύμιο Καλαμούκη.

Γιατί δεν έχουμε και στην Ελλάδα μία ποικιλία από πολιτικά περιοδικά;

Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ

Eπικοινωνιολόγου,

Διευθυντή της εταιρείας Think Politics

(tpo.gr, thinkpolitix.blogspot.com)

Σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού της, η Ελλάδα έχει ένα δυσανάλογα μεγάλο αριθμό μέσων ενημέρωσης, ηλεκτρονικών και εντύπων. Στο χώρο της έντυπης ενημέρωσης ειδικότερα, υπάρχουν δεκάδες εφημερίδες (εθνικές και τοπικές, ημερήσιες και εβδομαδιαίες), ενώ αναρίθμητα είναι τα περιοδικά ειδικού ενδιαφέροντος, όπως βλέπουμε και στις προθήκες των περιπτέρων.

Και όμως, σε μία χώρα όπως τη δική μας, οι πολίτες της οποίας ισχυρίζονται ότι είναι πολιτικά προβληματισμένοι και συνειδητοποιημένοι, υπάρχει μεγάλη έλλειψη από περιοδικά πολιτικής θεματολογίας, κάτι που σπανίως συμβαίνει σε αναπτυγμένο κράτος. Πράγματι, μία περιήγηση στα περίπτερα και στα κέντρα πώλησης Τύπου στη Βόρεια Αμερική και στη Δυτική Ευρώπη θα σας πείσει ότι τα πολιτικά περιοδικά είναι δημοφιλή και διαδεδομένα.

Τι φταίει λοιπόν και δεν έχουμε πολιτικά περιοδικά;

Προφανώς, δεν υπάρχει ζήτηση, διότι όπου γεννάται ζήτηση, ακολουθεί και η προσφορά.

Αλλά και πάλι, γιατί άραγε οι Έλληνες είναι έτοιμοι να διαθέσουν χρήματα για να αγοράσουν περιοδικά για ψάρεμα, κυνήγι, ορειβασία, σκι και ιστιοσανίδα, κατασκευές, συλλογές, μοντελισμό, κηπουρική, μαγειρική, αστρολογία, κοσμικά κουτσομπολιά και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου, αλλά όχι για να ενημερωθούν σε βάθος για τις πολιτικές εξελίξεις; Τα αίτια, μπορεί να είναι πολύ περισσότερα και βαθύτερα, απ’ όσο είμαστε σε θέση να υποψιαστούμε, αλλά μπορούμε να συμφωνήσουμε προς το παρόν στα ακόλουθα:

Ως λαός, έχουμε μία λανθάνουσα εντύπωση ότι λόγω της ιστορικής κληρονομιάς μας στον τομέα της πολιτικής φιλοσοφίας, αλλά κυρίως, λόγω των πολιτικών δυσκολιών (ενίοτε τραγωδιών) που βίωσαν το έθνος και η χώρα μας από τις μέρες της Εθνικής Απελευθέρωσης έως και σήμερα, έχουμε αναπτύξει μία εξαιρετική αίσθηση να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει εις βάθος στο χώρο της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κάθε οδηγός ταξί, θαμώνας καφενείου, υπάλληλος γραφείου, κάθε συγγενής και κοινωνικός μας γνώριμος πιστεύει πως είναι δεινός πολιτικός αναλυτής, ο οποίος μάλιστα, προτιμά να λειτουργεί πάντα ως πομπός και ποτέ ως δέκτης μηνυμάτων πολιτικής πληροφόρησης.

Επιπλέον, το ισχύον σύστημα ενημέρωσης διά μέσου του Τύπου μας έχει εθίσει στην επιφανειακή κατανόηση της πολιτικής επικαιρότητας και όσοι προσπαθούν να την περιγράψουν, ή να τη διερμηνεύσουν, περιορίζονται μονάχα σε πρόχειρα σχόλια, ελκυστικά ευφυολογήματα, ή αιχμές και παραινέσεις. Στην Ελλάδα, είναι ελάχιστα εξελιγμένος ο τομέας της ανάλυσης της επικαιρότητας, οι πολίτες δεν έχουν εκπαιδευτεί να ασχολούνται με τις πολιτικές εξελίξεις στο επίπεδο της δεύτερης κατανόησής τους και αυτό, έχει ως συνέπεια την ουσιαστική ανυπαρξία περιοδικών πολιτικών εντύπων. Διότι, τα πολιτικά περιοδικά, είναι ορισμένα να φιλοξενούν στο περιεχόμενό τους, εκτενή άρθρα, βαθιές αναλύσεις, εκτενείς έρευνες και συνεντεύξεις που διεισδύουν στην καρδιά των ζητημάτων και δε μένουν στην επιδερμίδα.

Είναι σημαντικό να καλυφτεί αυτό το σημαντικό κενό στον τομέα της πολιτικής ενημέρωσης και ας ελπίσουμε ότι κάποιος εκδοτικός όμιλος θα κάνει την αρχή και θα δημιουργήσει ένα σοβαρό σε ύφος και πλούσιο σε ύλη και περιεχόμενο πολιτικό περιοδικό.

Μία παρουσίαση του προσώπου και της προσωπικότητας του Χρ. Λαμπράκη

Ο Χρήστος Λαμπράκης και ο μύθος μιας ολόκληρης εποχής

Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή", Τρίτη 22/12/2009)

Ο Χρήστος Λαμπράκης έφυγε και μαζί του τέλειωσε ίσως μια ολόκληρη εποχή. Ανθρωπος αναγεννησιακός εντυπωσίαζε πάντοτε με τις ανησυχίες του, τον κοσμοπολιτισμό του, το πόσο «μπροστά» από την εποχή του ήταν σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν άλλωστε πολλοί άνθρωποι που γράφουν παρτιτούρες για όπερα, ασχολούνται με τον αγροτοτουρισμό, πριν ακόμη εφευρεθεί η ιδέα διεθνώς και να στήνουν από το μηδέν το Μέγαρο Μουσικής. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του πάντοτε δημοσιογράφο και του άρεσε να τον βλέπουν και οι άλλοι με τον ίδιο τρόπο. Θυμάμαι ακόμη την απάντησή του την πρώτη φορά, πριν από πολλά χρόνια, που ήθελα να πάρω τηλεοπτική συνέντευξη από τον τέως βασιλέα Κωνσταντίνο. Οι περισσότεροι με συμβούλευσαν να μην το τολμήσω καν, με δεδομένα τα όσα είχαν μεσολαβήσει από το 1965 και μετά. Οταν τελικά τον είδα η απάντηση ήταν κλασική: «Μα τι λέτε, news is news, βεβαίως και να την πάρετε».

Ενας απλός ευπατρίδης
Ανθρωπος με πάθη και πολύ πείσμα, με ατέλειωτα ενδιαφέροντα, με συνεχώς ανανεωμένους στόχους (τα περίφημα projects) ήταν πολλές φορές πολύ πιο αφελής από όσο άφηνε να καταλάβουν οι γύρω του. Το περίφημο «μακιαβελικό» του μυαλό δούλευε ακατάπαυστα, αλλά γοητευόταν τακτικά από ανθρώπους και ιδέες που τον έπειθαν παραδόξως για τα πιο απίστευτα πράγματα. Ευπατρίδης, ευγενής, φερόταν πάντοτε με μια υπερβολική απλότητα που δεν πρόδιδε το στάτους του στην ελληνική κοινωνία και διέφερε πολύ από τη μέση συμπεριφορά του σύγχρονου ελληνικού κατεστημένου.
Εγραφε μόνος του τα σημειώματά του στη χειροκίνητη γραφομηχανή του, περπατούσε με μια πλαστική τσάντα του TRAVEL PLAN κρεμασμένη στον ώμο, χωρίς φρουρά και παλαιότερα με μια ΤΟΓΙΟΤΑ που τα παράθυρά της κατέβαιναν χειροκίνητα. Σε όσους δούλευαν γι’ αυτόν έκανε πάντοτε εντύπωση η ευγένεια δοσμένη με απλές κινήσεις, όπως π.χ. η επιμονή του να μπει τελευταίος στα ασανσέρ, όποιος και αν περίμενε μαζί του.

Άγχος τα οικονομικά
Ο Λαμπράκης συγκέντρωσε γύρω του ένα ευρύ περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ανθρώπων της Τέχνης γενικότερα που έγραψαν ιστορία στη δεκαετία του 1960 και μετά τη Μεταπολίτευση. Δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τα οικονομικά της επιχείρησης και για πολλά χρόνια ήταν το μεγάλο του άγχος. Συχνά άλλωστε διηγόταν πως, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, καθόταν κάθε Παρασκευή και έγραφε σε ένα τεφτέρι πόσα χρωστούσε και πόσα έβγαζε «το μαγαζί». Το άγχος του είχε μείνει από τη μέρα που γύρισε απρόσμενα από το Λονδίνο για να αναλάβει τον ΔΟΛ σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία και σε συνθήκες σκληρές. Οι εφημερίδες και τα περιοδικά που δημιούργησε ήταν πράγματι πολύ μπροστά από τον υπόλοιπο ελληνικό Τύπο.
Η μεγάλη του αγάπη όμως ήταν η μουσική, και ειδικότερα η όπερα. Διασκέδαζα πάντοτε με την ιστορία ενός γρήγορου ταξιδιού μαζί με τον πιο στενό του φίλο, τον Λέοντα Καραπαναγιώτη στη Νέα Υόρκη για να ακούσουν μαζί Μάκμπεθ. Ηπιαν τα μαρτίνι τους, είχαν και τζετ λαγκ και βεβαίως ο Καραπαναγιώτης κοιμήθηκε έως τη στιγμή που τον ξύπνησαν οι κραυγές των κομπάρσων, με αποτέλεσμα ο Λαμπράκης να θυμώσει... Πολλοί ένιωσαν πως μετά τον θάνατο του Καραπαναγιώτη, το 2006, ο Λαμπράκης είχε χάσει το κέφι του και ένιωθε «μισός». Σιγά σιγά επικεντρώθηκε άλλωστε στο άλλο δικό του «παιδί», το Μέγαρο Μουσικής, που θεωρούσε το πιο μεγάλο δικό του έργο.

Πιεστικά απαιτητικός
Η ιστορία είναι ακόμη πολύ νωπή για να καταγράψει με ψυχραιμία τον ρόλο του στα πολιτικά παρασκήνια και προσκήνια της χώρας από το 1957 και μετά. Το βέβαιο είναι πως έζησε από πρώτο χέρι τις πιο δραματικές ιστορικές στιγμές της χώρας, από τα γεγονότα του 1965 έως τη δύσκολη σχέση του με τον Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980. Πιεστικά απαιτητικός από τους πολιτικούς δεν τους άφηνε πολλά περιθώρια συζήτησης όταν πίστευε πως κάτι ήταν σωστό.
Του άρεσε να διηγείται τη συζήτησή του με κάποιον πρώην πρωθυπουργό, κατά την οποία του ασκούσε δριμύτατη κριτική για την κυβέρνησή του. Σε κάποιο σημείο ο πολιτικός απηύδησε και του είπε: «Χρήστο αμάν πια. Θέλεις να κάτσεις εδώ που κάθομαι για ένα χρόνο να δούμε τι θα κάνεις»; Η απάντησε ήλθε με τον κλασικό συνδυασμό αγγλοσαξονικού χιούμορ και ελαφρού σνομπισμού: «Μα τι λες .... μου, να ανταλλάξω εγώ την ισόβια θέση τη δική μου με τη δική σου»;
Ο Χρήστος Λαμπράκης, είτε ως μύθος είτε ως αληθινό μέγεθος είχε μια ξεχωριστή θέση στη χώρα τα τελευταία 50 και κάτι χρόνια. Με τον θάνατό του έκλεισε μια εποχή και έφυγε ένας άνθρωπος που ήταν σίγουρα αυτό που λένε οι Αγγλοσάξονες «πιο μεγάλος από την ίδια τη ζωή».

Ομιλία-καταπέλτης Μαν. Κεφαλογιάννη για την απάτη ΠαΣοΚ στην Οικονομία

ΟΜΙΛΙΑ ΜΑΝΩΛΗ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2010 (Δευτέρα 21/11/2009)

Αγαπητοί συνάδελφοι, μετά από κάθε εκλογές με τους εκλογικούς κύκλους προστίθενται περίπου 20.000.000.000 ευρώ στο κρυφό χρέος και στον Γενικό Κρατικό Προϋπολογισμό και ανεβάζουν το συνολικό χρέος της χώρας –το ομολογούμενο από το κράτος- στα 300.000.000.000 ευρώ.

Κύριοι της Κυβέρνησης, έχετε μια μοναδική ευκαιρία: να διορθώσετε ένα ιστορικό λάθος της παράταξής σας. Τη δημιουργία του τεράστιου, δυσβάσταχτου χρέους των 300.000.000.000 ευρώ διότι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το χρέος είναι παιδί του ΠαΣοΚ ανεξάρτητα αν κάνει προσπάθεια εδώ και πολλά χρόνια να το κάνει αποπαίδι. Οι ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο.

Αγαπητοί συνάδελφοι, πριν από το 1980 οι προϋπολογισμοί ήταν ισοσκελισμένοι, δηλαδή όσα ήταν τα έσοδα ήταν και οι δαπάνες του κράτους. Το μόνο χρέος το οποίο υπήρχε ήταν το χρέος του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων αυτό, δηλαδή, που πηγαίνει στην ανάπτυξη.

Πώς δημιουργείται το χρέος; Το χρέος δημιουργείται από τα πρωτογενή ελλείμματα και τους τόκους που καλούμαστε κάθε χρόνο να πληρώσουμε για τα ελλείμματα αυτά. Ε, λοιπόν, από τα 300.000.000.000 ευρώ του συσσωρευμένου δημόσιου χρέους 2.000.000.000 είναι η ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι το 1981, που ισοδυναμούσε με το 26% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος. Η ευθύνη των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας την περίοδο 1990-1993 με το πρωτογενές έλλειμμα που δημιούργησε εκείνη την εποχή είναι 2.000.000.000 ευρώ και 7.000.000.000 ευρώ είναι η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας για το πρωτογενές έλλειμμα και το χρέος που δημιουργήθηκε την περίοδο 2004-2009 και κυρίως για το 2008-2009 λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Όλο το υπόλοιπο χρέος των 289.000.000.000 ευρώ είναι χρέος των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ. Είναι ευθύνη του ΠαΣοΚ.

(Θόρυβος, διαμαρτυρίες από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

Ευχαριστώ το ΠαΣοΚ για τη συνηγορία του...

ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΠΕΤΣΑΛΝΙΚΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ): Κύριε Κεφαλογιάννη, με συγχωρείτε για μερικά δευτερόλεπτα. Κύριοι συνάδελφοι, εάν συμφωνείτε ή διαφωνείτε με την άποψη του ομιλούντος, αυτό εκφράζεται δια χειροκροτημάτων, όχι, όμως και δι’ επιφωνημάτων. Σας παρακαλώ, όχι επιφωνήματα!

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Μόνο επειδή με προκαλούν οι συνάδελφοι από την αριστερή μας πτέρυγα, εδώ, του ΠαΣοΚ…

ΣΠΥΡΟΣ ΧΑΛΒΑΤΖΗΣ (ΚΚΕ): Ε, όχι και αριστερά το ΠαΣοΚ, κύριε Κεφαλογιάννη!

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Έχετε δίκιο, κύριε Χαλβατζή. Έχετε απόλυτο δίκιο! Μόνο την περίοδο 1990-1993 και 2004-2009, από χρήσεις προηγούμενων ετών, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας πλήρωσαν 81 δισεκατομμύρια ευρώ για τόκους, 19 δισεκατομμύρια ευρώ την περίοδο 1990-1993 και 62 δισεκατομμύρια ευρώ την περίοδο 2004-2009. Μόνο για τόκους. Αγαπητοί συνάδελφοι, αν σε αυτά προσθέσουμε την ενσωμάτωση των παλαιών υποχρεώσεων, τις καταπτώσεις των εγγυήσεων και την κεφαλαιοποίηση των τόκων, η ευθύνη του ΠαΣοΚ, ακόμα και την περίοδο διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ξεπερνά το 92%. Οι τόκοι που πλήρωσαν οι Έλληνες πολίτες είναι 180 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία τριάντα χρόνια για τα 300 δισεκατομμύρια των χρεών που δημιουργήθηκαν τη χαμένη για την οικονομία δεκαετία του 1980.

Εάν μας έλειπε το χρέος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εάν έλειπαν τα 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ που πληρώνουμε κάθε χρόνο για τόκους και θα πληρώσουμε και φέτος, θα μπορούσαμε κάθε χρόνο να αυξήσουμε τους μισθούς και συντάξεις κατά 30%, να δώσουμε 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ παραπάνω για υγεία, 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ παραπάνω για παιδεία, να διπλασιάσουμε το Πρόγραμμα των Δημοσίων Επενδύσεων και να μειώσουμε δραστικά τα επιτόκια, δίνοντας φιλί ζωής, ανάσα στην ελληνική Οικονομία.

Αγαπητοί συνάδελφοι, μας έλεγε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και το επανέλαβε και ο παριστάμενος Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, ότι το έθνος θα εξοντώσει το χρέος ή το χρέος θα εξοντώσει το έθνος, αντιγράφοντας ή, αν θέλετε, επαναλαμβάνοντας αυτό που είχε πει ο Ντέιβιντ Χιούμ διακόσια πενήντα χρόνια πριν, το 1752, στο περίφημο έργο του «Η ραψωδία του δημοσίου χρέους».

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτά θα έπρεπε να τα θυμηθεί το ΠαΣοΚ., όταν τη δεκαετία του 1980 κάθε πέντε ημέρες υπέγραφε ένα δάνειο στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Εξήντα δύο δάνεια υπέγραφε το ΠαΣοΚ στο εσωτερικό και στο εξωτερικό καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.

Αγαπητοί συνάδελφοι, μας έλεγε προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι χρήματα υπάρχουν και ότι σχέδιο υπάρχει. Μας έλεγε ότι υπάρχουν 30 δισεκατομμύρια ευρώ από μη εισπραττόμενους φόρους παλαιότερων οικονομικών ετών και ότι πολύ εύκολα θα μπορούσε να εισπράξει 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Μας έλεγε το ΠαΣοΚ και το είπε και ο παριστάμενος Εισηγητής της Πλειοψηφίας, ότι υπάρχουν εννιακόσιες επιτροπές, από τις οποίες θα μπορούσε πολύ εύκολα το ΠαΣοΚ να εξοικονομήσει 1 δισεκατομμύριο ευρώ.

Όλοι έχετε μπροστά σας τον Προϋπολογισμό που μας κατέθεσε η Κυβέρνηση. Θα σας παρακαλέσω να πάτε στον Πίνακα 3.3, στη σελίδα 52 και θα δείτε ότι από μη εισπραττόμενους φόρους παλαιότερων οικονομικών ετών η σημερινή Κυβέρνηση για φέτος θα εισπράξει 125 εκατομμύρια.

Θα σας παρακαλέσω, επίσης, να πάτε στον Πίνακα 3.7, στη σελίδα 60 του Προϋπολογισμού που μας κατέθεσε το ΠαΣοΚ, για να δείτε εκεί ότι για υπερωρίες και συμβούλια η προσδοκώμενη μείωση των δαπανών είναι 50 εκατομμύρια ευρώ.

Δηλαδή, κύριοι συνάδελφοι, από τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ των χρημάτων που υπήρχαν και από τα οποία θα μπορούσε να ανακάμψει η ελληνική οικονομία, κατά την προεκλογική ρήση των στελεχών και του Προέδρου του ΠαΣοΚ, μπόρεσε στον Προϋπολογισμό που συζητούμε σήμερα να προσδοκά να εισπράξει κονδύλια 175 εκατομμυρίων ευρώ.

Μας έλεγε, επίσης, προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι θα αυξήσει τις δαπάνες για υγεία, για παιδεία και έρευνα στο 7% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, που ισοδυναμεί με μια δαπάνη 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και μας είπε ο Εισηγητής του Προϋπολογισμού και μας το είπε και στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων ο αρμόδιος Υπουργός, ότι το κονδύλι φέτος είναι αυξημένο κατά 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Ε, θα χρειαστούν, λοιπόν, δέκα χρόνια, για να ικανοποιηθούν οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΠαΣοΚ για την έρευνα και την Παιδεία.

Μας έλεγε, επίσης, προεκλογικά το ΠαΣοΚ ότι θα αυξήσει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων στο 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, ένα ποσό που ισοδυναμεί με 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ε, το ποσό αυτό, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αναζητείται στον Προϋπολογισμό.

Μας έλεγε το ΠαΣοΚ προεκλογικά ότι θα αυξήσει τις συντάξεις του Έλληνα αγρότη και της Ελληνίδας αγρότισσας στα 550 ευρώ μηνιαίως. Αυτό είναι δαπάνη 3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μας είπε ο παριστάμενος κύριος Υπουργός Οικονομίας ότι στο φετινό Προϋπολογισμό είχε εγγράψει ένα ποσό 300 εκατομμυρίων ευρώ. Θα χρειαστούν δηλαδή δέκα χρόνια, τρεις κοινωνικές αναμετρήσεις, για να ικανοποιηθεί η προεκλογική εξαγγελία του ΠαΣοΚ για 550 ευρώ στον Έλληνα αγρότη και στην Ελληνίδα αγρότισσα.

Μας έλεγε, επίσης, το ΠαΣοΚ προεκλογικά ότι θα αυξήσει τα επιδόματα της ανεργίας στο 70% του βασικού μισθού, μια διαχρονική πρόταση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Πρόκειται για μια δαπάνη 3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μας είπε ο παριστάμενος Υπουργός ότι έχει εγγράψει στον Προϋπολογισμό ένα κονδύλι 100 εκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή θα χρειαστούν 30 χρόνια, για να ικανοποιηθεί η προεκλογική εξαγγελία του ΠαΣοΚ για επιδόματα ανεργίας του 70% του μισθού, εκτός και αν έχει κάνει κρυφή συμφωνία, αν έχει προχωρήσει στους χειρότερους επικριτές της ελληνικής Οικονομίας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση και θα καθιερώσει, θα θεσμοθετήσει την εβδομάδα των τεσσάρων ημερών, με παράλληλη μείωση των μισθών στο 80% του μισθού που απολαμβάνουν οι δημόσιοι υπάλληλοι φέτος.

Αν πάρουμε όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠαΣοΚ, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι χρειάζεται ένα ποσό 25 δισεκατομμυρίων ευρώ. Και αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς αυτό που είπε η Κυβέρνηση του ΠαΣοΚ και στους εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σήμερα στην κοινοβουλευτική ομάδα ο παριστάμενος κύριος Πρωθυπουργός, αλλά και στους κοινωνικούς φορείς μια εβδομάδα πριν στο Ζάππειο, ότι δηλαδή στο τέλος της τετραετίας θα μειωθεί το έλλειμμα στο 3% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, θα μας χρειαστούν άλλα 22 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ε, λοιπόν, το ΠαΣοΚ, κύριοι συνάδελφοι, θα χρειαστεί αυτήν την τετραετία 45 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία θα εισπράξει ή από ισοδύναμα φορολογικά έσοδα, δηλαδή μια πρωτοφανής έκτακτη φορολογική λαίλαπα σε όλα τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, ή θα μειώσει ισόποσα τις δαπάνες, όταν γνωρίζουμε όλοι ότι το 95% των δαπανών για μισθούς, συντάξεις, επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις είναι ανελαστικές.

Υπάρχει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κρυφή ατζέντα και γι’ αυτή την κρυφή ατζέντα οφείλει η Κυβέρνηση να μας δώσει περισσότερες πληροφορίες και εξηγήσεις.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ο Προϋπολογισμός του 2010 είναι πλασματικός. Η Κυβέρνηση του ΠαΣοΚ κρατάει άλλη μια φορά διπλά βιβλία και διπλά ταμεία. Η δημιουργική λογιστική στην αποθέωσή της. Οι λογιστικές αλχημείες στο απόγειό τους. Το έλλειμμα του 2009 αυξήθηκε τεχνητά, με απώλεια εσόδων για το 2009, με αύξηση δαπανών για το ίδιο έτος, ύψους 11 δισεκατομμυρίων ευρώ. Αγωνίστηκε πολύ το οικονομικό επιτελείο να αποδείξει ότι το έλλειμμα είναι 30 δισεκατομμύρια ευρώ ή 12,7 του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Η πραγματικότητα –και θα σας καταθέσω στοιχεία αμέσως μετά- είναι ότι το έλλειμμα είναι 8,3% και 19 δισεκατομμύρια ευρώ. Ζήτησα από τον αρμόδιο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένης επιστροφής φόρων 1,3 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως περιγράφεται στον Προϋπολογισμό που μας έχει καταθέσει η Κυβέρνηση στον πίνακα 3.3 σελίδα 53. Σας λέω και τους πίνακες, για να μπορέσετε να παρακολουθήσετε.

Ε, πείτε μου εσείς, κύριοι συνάδελφοι, όταν μια οικονομία βρίσκεται στην εντατική, όταν κατά τη ρήση του Πρωθυπουργού στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο διακυβεύεται η εθνική μας κυριαρχία, όταν δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, όταν καταρρέουν τα πάντα, το ΠαΣοΚ -ως εκ του θαύματος!- βρήκε 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ το τελευταίο δίμηνο να το μοιράσει σε επιστροφές φόρων.

Ζήτησα από τον αρμόδιο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη μεθοδευμένης υστέρησης εσόδων από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ιδιαίτερα στο κονδύλι του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων ύψους 1,4 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σας παραπέμπω στον πίνακα 3.1 στη σελίδα 52.

Πείτε μου τώρα, κύριοι συνάδελφοι, εσείς, όταν στον προϋπολογισμό του 2009 το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων 3.500.000.000 ευρώ, ήρθε το ΠαΣοΚ τον Οκτώβρη του 2009 και κατρακύλησε αυτό το ποσό στα 2,1 δισεκατομμύρια ευρώ και ως εκ του θαύματος με τον προϋπολογισμό του 2010, επειδή είναι ο πρώτος προϋπολογισμός του ΠαΣοΚ, απογειώθηκαν και πάλι οι δημόσιες επενδύσεις στα 3,7 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει, την ύπαρξη μεθοδευμένης μείωσης στις εθνικολογιστικές διαφορές ύψους 880.000.000 ευρώ. Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει –πίνακας 3.2 σελίδα 52, για να μην αφήνουμε και εκκρεμότητες- την ύπαρξη ενός περίεργου κονδυλίου, το οποίο λέγεται «μη επαναλαμβανόμενες δαπάνες», ύψους 750.000.000 ευρώ, εμείς για την αξιοπιστία των στοιχείων αφαιρέσαμε και τα 290.000.000 ευρώ –που δεν προβλέπονται και δεν γράφονται στον προϋπολογισμό- που θα πληρώσουμε για την ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής.

Πείτε μου τώρα, κύριοι συνάδελφοι, πώς ως εκ του θαύματος και πάλι με τον προϋπολογισμό του 2010, αυτό το κονδύλι εξαφανίζεται;

Ζήτησα από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένων επιχορηγήσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ –όπως αναφέρεται στον πίνακα 3.7 στη σελίδα 60- δηλαδή το κράτος μας χρειάζεται με βάση τον προϋπολογισμό του 2009 15,2 δισεκατομμύρια ευρώ, ως εκ του θαύματος ήρθε το ΠαΣοΚ τον Οκτώβρη του 2009, απογειώθηκε αυτό το κονδύλι στα 17,2 δισεκατομμύρια ευρώ και πάλι ως εκ του θαύματος, επειδή καταθέτει τον πρώτο του προϋπολογισμό το 2010, ξανακατρακυλά αυτό το κονδύλι στα 15,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ζήτησα, επίσης, από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την ύπαρξη αυξημένων δαπανών σε οφειλές των νοσοκομείων. Πώς είναι δυνατόν, κύριοι συνάδελφοι, για το 2008 που ψηφίσαμε πέρυσι, να χρειάζονται 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, για το 2009 να χρειάζονται 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ και ως εκ του θαύματος με το νέο προϋπολογισμό της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ το 2010, να κατρακυλά αυτό το ποσό κατά 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ στα 800.000.000 ευρώ;

Ζήτησα τέλος από τον κύριο Υπουργό να μου εξηγήσει την αύξηση δαπανών εξοπλιστικών προγραμμάτων, οι οποίες ουσιαστικά αφορούν το 2010 ύψους 650.000.000 ευρώ. Γνωρίζετε, αγαπητοί συνάδελφοι, ότι για να προστεθεί το χρέος των Ενόπλων Δυνάμεων στο συνολικό χρέος του κράτους, πρέπει να υπογραφούν όλα τα πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής. Πείτε μου τώρα εσείς, όταν μια Κυβέρνηση δεν έχει ορίσει γενικούς διευθυντές και γενικούς γραμματείς, όταν μια Κυβέρνηση δεν έχει ξεχωρίσει τις αρμοδιότητες μεταξύ υπουργών, υφυπουργών και αναπληρωτών υπουργών, ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Βενιζέλος και ο συμπαθής κατά τα άλλα κ. Μπεγλίτης, που δεν έχουν ακόμα μοιράσει τις αρμοδιότητές τους, πείτε μου τώρα εσείς έπιασαν από την ημέρα της ορκωμοσίας και υπογράφουν πρωτόκολλα παράδοσης-παραλαβής για προμήθειες 3,1 δισεκατομμυρίων ευρώ, που είχε παραγγείλει το ΠαΣοΚ την περίοδο 2002-2003, για να παρουσιαστεί στο έλλειμμα του προϋπολογισμού του 2009, αυξημένο κατά 650.000.000 ευρώ.

Θα καταθέσω, λοιπόν, το σχετικό πίνακα και παρακαλώ τον αρμόδιο Υπουργό να μας δώσει τις συγκεκριμένες εξηγήσεις. Θα σας καταθέσω, επίσης, έναν πίνακα που δείχνει το μακροχρόνιο χρέος της τελευταίας τριακονταετίας, που δείχνει την ευθύνη του ΠαΣοΚ όλα αυτά τα χρόνια, που παρά τις προσπάθειες των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, αλλά ακόμα και των κυβερνήσεων του ΠαΣοΚ πριν την ένταξη στην ΟΝΕ με τα πρωτογενή ελλείμματα, δείχνει την διαχρονική ευθύνη του ΠαΣοΚ για το δημόσιο χρέος.

Θα σας καταθέσω, επίσης, πίνακες που δείχνουν τα διπλά βιβλία και τα διπλά ταμεία, τα οποία τηρεί διαχρονικά το ΠαΣοΚ όσον αφορά το δημόσιο χρέος.

Θα σας καταθέσω τον προϋπολογισμό, την εισηγητική έκθεση του 1994, την οποία υπογράφει ο αείμνηστος Γεώργιος Γεννηματάς και στη σελίδα 125, στο κεφάλαιο 5 για το δημόσιο χρέος λέει ο προϋπολογισμός εκείνης της εποχής ότι το χρέος είναι 19,3 τρισεκατομμύρια δραχμές –τότε μετρούσαμε σε δραχμές. Και ως εκ του θαύματος, κύριοι συνάδελφοι, ένα χρόνο μετά, με υπογραφή επίσης του συμπαθούς και όχι κατά τα άλλα κ. Αλέκου Παπαδόπουλου στον προϋπολογισμό του 1995 στη σελίδα 123, στον πίνακα 4.4, το χρέος αυτό απογειώνεται στα 23,3 δισεκατομμύρια ευρώ.

Ξέρετε γιατί έγινε αυτό, κύριοι συνάδελφοι; Μία απλή λογιστική εγγραφή εκκρεμοτήτων που είχε η Τράπεζα της Ελλάδος με το ελληνικό δημόσιο από συστάσεως του ελληνικού κράτους το 1830 για κοπή νέου χρήματος και συναλλαγματικές διαφορές, που έπρεπε να τακτοποιηθεί διότι είχαμε ψηφίσει και υπογράψει στη Βουλή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, θεώρησε καλό η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ να χρεώσει 15 δισεκατομμύρια ευρώ χρέος στο 1993.

Θα σας καταθέσω επίσης ένα χρέος του 2001 ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ, το οποίο η κυβέρνηση του ΠαΣοΚ το έκανε το 2001 και το έστειλε να πληρωθεί το 2004 ως το 2019 υπογράφοντας 18 swaps με την εταιρεία Goldman Sacks.

Σας καταθέτω, λοιπόν, έγγραφο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους με ημερομηνία 25 Ιουνίου 2001 και 13 Ιουλίου 2001 προς τον Υφυπουργό κ. Δρυ, το οποίο λέει: «Το λογιστικό όφελος επί του χρέους σε σχέση με την τρέχουσα ισοτιμία είναι 3 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο 2,5% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος».

Παρακάτω στο ίδιο έγγραφο λέει: «Θα αποπληρωθεί κατά την περίοδο 2004-2019».

Ακούστε το πιο ωραίο, κύριοι συνάδελφοι. Κάτω από το όνομα του κ. Δρυ γράφει ιδιόχειρα ο ίδιος: «Συμφωνώ με την πρόταση» -φαρδιά πλατιά υπογραφή- «Γεώργιος Δρυς 26-6-2001».

Αυτά τα έγγραφα σας καταθέτω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και παραδίδω στην κρίση σας και στην κρίση του ελληνικού λαού τις κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ.

Αγαπητοί συνάδελφοι, ψηφίσαμε στην Επιτροπή και συζητούμε τώρα στην Ολομέλεια και που θα καταλήξουμε; Να ψηφίσουμε για άλλη μία φορά «ναι» σε όλα, «όχι» σε όλα προς χάρη της κομματικής πειθαρχίας... Η διαδικασία σύνταξης και εκτέλεσης του Προϋπολογισμού είναι εξ αρχής λανθασμένη.

Η διαδικασία σύνταξης του Προϋπολογισμού έχει δύο βασικές αδυναμίες: Ο προϋπολογισμός που εκτελείται είναι διαφορετικός από τον προϋπολογισμό που εγκρίνεται. Η Κυβέρνηση δεν δεσμεύεται για την υλοποίηση του συγκεκριμένου Προϋπολογισμού. Η Κυβέρνηση είναι η ίδια ελέγχουσα και ελεγχόμενη. Το Κοινοβούλιο, όλοι δηλαδή εμείς, είμαστε απλοί παρατηρητές των τεκταινομένων...

Ποια είναι η λύση: Είναι ανάγκη σήμερα περισσότερο παρά ποτέ να υπάρχει οροφή στα χρηματικά ποσά που διατίθενται σε κάθε Υπουργείο. Τα όρια αυτά θα πρέπει να είναι οροφές και όχι στόχοι δημοσίων δαπανών. Οι Βουλευτές θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν και να αυξάνουν κονδύλια του Προϋπολογισμού...

Για να υπάρχει τροποποίηση δαπανών ενός Υπουργείου πρέπει να κατατεθεί συμπληρωματικός προϋπολογισμός. Ο Υπουργός των Οικονομικών στα μέσα του οικονομικού έτους να υποχρεούνται να εκδίδει απολογισμό της πορείας των δαπανών...

Αγαπητοί συνάδελφοι, αν η χώρα μας δεν δημιουργήσει νέο πλούτο είναι καταδικασμένη. Για την οικονομική απογείωσή της χρειάζονται κολοσσιαίες επενδύσεις και μάλιστα από το εξωτερικό. Και το ερώτημα είναι από πού μπορούν να προέλθουν αυτά τα κονδύλια; Βεβαίως από την ουσιαστική μείωση των δαπανών. Βεβαίως από την απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων. Βεβαίως από την αυτοχρηματοδότηση των έργων και μάλιστα με χρήματα από το εξωτερικό. Βεβαίως από τις αποκρατικοποιήσεις με κοινωνικό πρόσωπο, όπως παραδείγματος χάρη η συμμετοχή των εργαζομένων στο κεφάλαιο των επιχειρήσεων, τα λεγόμενα E-Shops – (employees top working plan), πως θα δώσουμε δηλαδή δωρεάν μετοχές στους εργαζόμενους με φορολογικές απαλλαγές και χρηματοδοτικά κίνητρα.

Εφαρμόζεται σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες εφαρμόζεται σε 10.000 επιχειρήσεις και 10 εκατομμύρια εργαζόμενοι απολαμβάνουν ένα δεύτερο μισθό από αυτό το πρόγραμμα και όχι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με χρυσές συμφωνίες εθελούσιας εξόδου, όπως αυτές με τον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς.

Όπου, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άνθρωποι πληρώνονται περισσότερο απ’ όσο πληρώνεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο παριστάμενος Πρωθυπουργός, με μισθοδοσία από 80.000 έως 150.000 ευρώ. Θα επιβαρύνει η Κυβέρνησή σας με 81 εκατομμύρια ευρώ τον Προϋπολογισμό για να πάρουν την ερχόμενη διετία 250.000 ευρώ. Και πετά από την άλλη μεριά στο δρόμο τους συμβασιούχους και τους εργαζόμενους στα stage που πληρώνονται με 400 έως 700 ευρώ.

Και θα χρειαστούν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είκοσι πέντε ολόκληρα χρόνια για να πάρουν ό,τι απολαμβάνουν οι χρυσοί συνδικαλιστές των κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη διάρκεια ενός χρόνου στον ΟΛΠ και σε άλλες δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμούς....

Χρειάζεται η χώρα μας μία θεσμική κοινοβουλευτική επανάσταση, ακόμη και αν χρειαστεί να ενεργοποιήσουμε το άρθρο 44 του Συντάγματος, με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έγκριση της ελληνικής Βουλής για εκλογή συντακτικής Βουλής. Το πέρασμα από την τρίτη στην τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία θα ανατρέψει όλες τις αρτηριοσκληρώσεις του συστήματος, όλες τις παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, χρειάζεται να ρισκάρουμε, να ρισκάρουμε μία εκλογή για να κερδίσουμε μία εποχή. Γιατί υπάρχει κάτι χειρότερο από το να μην έχουμε επιτύχει, το να μην έχουμε καν προσπαθήσει. Αλλιώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα είμαστε υπόλογοι στα παιδιά μας και τις γενιές που έρχονται.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.