Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας: Ντόρα Μπακογιάννη, για τη λαμπερή εμφάνισή της στο βήμα και για το χειροκρότημα.
Βραβείο καλύτερου σεναρίου: Αντώνης Σαμαράς, για το βάθος της ιδεολογικής ανάλυσης στην τοποθέτησή του.
Βραβείο καλύτερης ταινίας: Κώστας Καραμανλής, γιατί όλο το έργο, από την αρχή μέχρι το τέλος και πάλι δικό του ήταν.
Βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου: Παναγιώτης Ψωμιάδης, ειδικά στη σκηνή που κατάφερε, πιέζοντας εμφανώς τον εαυτό του, να κλάψει.
Βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου: Κατερίνα Παπακώστα, για την έμπνευσή της να καθίσει πίσω από τους κκ. Μπακογιάννη-Σαμαρά, για να να την παίζουν όλα τα τηλεοπτικά πλάνα.
Βραβείο β’ ανδρικού ρόλου: Δημήτρης Σιούφας, για το πείσμα του και την υποκριτική του ικανότητα να εγκαλεί και να επαναφέρει στην τάξη τους ομιλητές, οι οποίοι από την πλευρά τους, έδειχναν ξεκάθαρα πόσο γραμμένο τον είχαν στα παλιά τους τα παπούτσια.
Βραβείο β’ γυναικείου ρόλου: Αναστασία (Νταίζη) Κωνστάν Λιάργκοβα – Πολιτική Επιστήμων. Σας γράφουμε όνομα και τίτλο, όπως εμφανίστηκαν στον εκλογικό συνδυασμό της ΝΔ στη Β’ Αθηνών στο οποίο μετείχε. Η κα. Λιάργκοβα είχε γράψει ένα δισέλιδο με τις δικές (ακατάληπτες) πολιτικές θέσεις, τις οποίες μοίραζε ξανά και ξανά στους συνέδρους που περνούσαν από κοντά της.
Βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Δεν καταλάβαμε και πολλά, άρα μάλλον ξενόγλωσσο ήταν το έργο που έπαιξε.
Βραβείο καλύτερου κοστουμιού: Άρης. Έτσι, σκέτα. Το μοιράζεται με το Γιάννη Χατζή. Ακόμη και με μπουρνούζι και σαγιονάρες, πρέπει να είναι ο πιο κομψός άνθρωπος στη ΝΔ.
Βραβείο καλύτερων οπτικών εφέ: Γιάννης Κουρτάκης, δημοσιογράφος, να περιφέρεται συνεχώς ανάμεσα στους Νίκο Καραχάλιο και Φώτη Ιγνατίου. Σα να περνούσε ένας βοσκός, ανάμεσα στον Όλυμπο και στον Κίσσαβο, για τέτοια διαφορά ύψους μιλάμε.
Βραβείο καλύτερης μουσικής: Σταμάτης Σπανουδάκης, για τη μουσική του σε όλα τα προηγούμενα συνέδρια. Στο συγκεκριμένο, απόλυτη βουβαμάρα. No music, no party.
Βραβείο καλύτερου σεναρίου: Αντώνης Σαμαράς, για το βάθος της ιδεολογικής ανάλυσης στην τοποθέτησή του.
Βραβείο καλύτερης ταινίας: Κώστας Καραμανλής, γιατί όλο το έργο, από την αρχή μέχρι το τέλος και πάλι δικό του ήταν.
Βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου: Παναγιώτης Ψωμιάδης, ειδικά στη σκηνή που κατάφερε, πιέζοντας εμφανώς τον εαυτό του, να κλάψει.
Βραβείο καλύτερου γυναικείου ρόλου: Κατερίνα Παπακώστα, για την έμπνευσή της να καθίσει πίσω από τους κκ. Μπακογιάννη-Σαμαρά, για να να την παίζουν όλα τα τηλεοπτικά πλάνα.
Βραβείο β’ ανδρικού ρόλου: Δημήτρης Σιούφας, για το πείσμα του και την υποκριτική του ικανότητα να εγκαλεί και να επαναφέρει στην τάξη τους ομιλητές, οι οποίοι από την πλευρά τους, έδειχναν ξεκάθαρα πόσο γραμμένο τον είχαν στα παλιά τους τα παπούτσια.
Βραβείο β’ γυναικείου ρόλου: Αναστασία (Νταίζη) Κωνστάν Λιάργκοβα – Πολιτική Επιστήμων. Σας γράφουμε όνομα και τίτλο, όπως εμφανίστηκαν στον εκλογικό συνδυασμό της ΝΔ στη Β’ Αθηνών στο οποίο μετείχε. Η κα. Λιάργκοβα είχε γράψει ένα δισέλιδο με τις δικές (ακατάληπτες) πολιτικές θέσεις, τις οποίες μοίραζε ξανά και ξανά στους συνέδρους που περνούσαν από κοντά της.
Βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας: Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης. Δεν καταλάβαμε και πολλά, άρα μάλλον ξενόγλωσσο ήταν το έργο που έπαιξε.
Βραβείο καλύτερου κοστουμιού: Άρης. Έτσι, σκέτα. Το μοιράζεται με το Γιάννη Χατζή. Ακόμη και με μπουρνούζι και σαγιονάρες, πρέπει να είναι ο πιο κομψός άνθρωπος στη ΝΔ.
Βραβείο καλύτερων οπτικών εφέ: Γιάννης Κουρτάκης, δημοσιογράφος, να περιφέρεται συνεχώς ανάμεσα στους Νίκο Καραχάλιο και Φώτη Ιγνατίου. Σα να περνούσε ένας βοσκός, ανάμεσα στον Όλυμπο και στον Κίσσαβο, για τέτοια διαφορά ύψους μιλάμε.
Βραβείο καλύτερης μουσικής: Σταμάτης Σπανουδάκης, για τη μουσική του σε όλα τα προηγούμενα συνέδρια. Στο συγκεκριμένο, απόλυτη βουβαμάρα. No music, no party.