Ως πρώτο άκουσμα, μια χαρά τα είπε, προβάλλοντας ένα πρόσωπο υπευθυνότητας και συναίνεσης. Βέβαια, κάποιος θα πρέπει να του αντιτείνει ότι το θέμα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας είναι εξόχως πολιτικό και σε αυτό το πλαίσιο, είναι ευπρόσδεκτη και θεμιτή όχι μόνο η διαφορετικότητα στις απόψεις, αλλά και η αυστηρή άσκηση πολιτικού ελέγχου σε όσους έχουν τόσο την πολιτική, όσο και την επιχειρησιακή ευθύνη για τη διαχείριση του προβλήματος. Όταν μάλιστα έχει απέναντί του τους κους. Παπανδρέου και Χρυσοχοϊδη, οι οποίοι, όταν βρίσκονταν στα έδρανα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, προήγαγαν τις πλέον αρνητικές, κάθετες και προκατειλημμένες θέσεις ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και για το θέμα της Δημόσιας Ασφάλειας, οφείλει να είναι διπλά επιφυλακτικός.
Ενδεχομένως ο κος. Σαμαράς θυμάται τα χρόνια της νεανικής αθωότητας το '71, όταν ήταν φίλοι και συμφοιτητές στο Amherst των Ηνωμένων Πολιτειών με τον ρομαντικό -τότε- κο. Παπανδρέου με το hippie look (από όπου και το φωτογραφικό στιγμιότυπο). Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ο κος. Παπανδρέου είναι ένας αδίστακτος εκπορθητής της εξουσίας και εχθρός της ΝΔ και η αντιμετώπισή του ίδιου και της κυβέρνησής του, δε σηκώνει καμία πολιτική ευγένεια και κανέναν αστικό καθωσπρεπισμό.