ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Φήμες ακόμη και για εξαγορά ψήφων στις 29/11!

Ελπίζουμε να μην ευσταθεί η φήμη ότι στις 29 Νοεμβρίου η καθεμιά ψήφος μπορεί να φτάσει ακόμη και στην τιμή των 50 ευρώ. Θα 'ναι Η ξεφτίλα για τη Νέα Δημοκρατία.

Διευκρίνηση: Η φήμη, το περιεχόμενο της οποίας αντιμετωπίζουμε με εξαιρετικά σοβαρές επιφυλάξεις (και το τονίζουμε αυτό) δεν αφορά τα επιτελεία των υποψηφίων, πόσο μάλλον τους ιδίους, αλλά διάφορους λεφτάδες καλοθελητές που θέλουν να παραστήσουν ότι με τη νεοπλουτίστικη χοντροκοπιά τους μπορούν να καθορίσουν έως και τις εξελίξεις σε ένα κορυφαίο κόμμα.

Ντόρα πρωθυπουργός, Σαμαράς πρόεδρος, Ψωμιάδης γραμματέας

Ο πρόεδρος του Forum2020 και πρώην γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας κος. Νίκος Καραχάλιος μας έχει βάλει στο mailing list του και μας στέλνει το υλικό του και εμείς, τον ευχαριστούμε και με χαρά φιλοξενούμε κάποιες από τις απόψεις του -ειδικά αυτή την εποχή που έχει επανακτήσει την ψυχραιμία του και βρίσκει ξανά τον παλιό σωστό πολιτικό βηματισμό του.

Σε συνέντευξή του, λοιπόν στο ραδιοφωνικό σταθμό "Θέμα", ο κος. Καραχάλιος είπε πολλά και ενδιαφέροντα. Η πιο ατακαδόρικη επισήμανσή του, η οποία επιδέχεται ποικίλες ερμηνείες, είναι ότι στο συνέδριο "η κα. Μπακογιάννη μίλησε ως υποψήφια Πρωθυπουργός, ο κ. Σαμαράς ως υποψήφιος Αρχηγός και ο κ. Ψωμιάδης ως υποψήφιος Γραμματέας".

Σε κάποιο άλλο σημείο της αναφοράς του, επεφύλαξε έμμεσες, αλλά καίριες αιχμές για τον κο. Σιούφα σε πρώτη ανάγνωση, αλλά και για τον κο. Καραμανλή σε μία δεύτερη. Επεσήμανε συγκεκριμένα, ότι "καταφέραμε να κάνουμε τον ανοιχτό διάλογο πράξη, παρότι αυτό στην αρχή δεν ήταν μέσα στα πλάνα κάποιων. Θυμάστε πολύ καλά ότι μιλάγαμε για ένα Έκτακτο Συνέδριο το οποίο θα ήταν μια τυπική διαδικασία", ενώ για τη νέα διαδικασία εκλογής υποστήριξε: "Εδώ η ΝΔ έκανε ένα μεγάλο βήμα. Και το πολύ μεγάλο βήμα είναι η εκλογή αρχηγού από τη βάση. Το δεύτερο μεγάλο βήμα είναι ότι η ΝΔ άρχισε επιτέλους να συζητά. Αυτό που είχαμε πει από την πρώτη στιγμή είναι ότι δεν μπορεί ένα μεγάλο κόμμα να μην συζητά για τα προβλήματά του. Να τα κρύβει κάτω από το χαλί".

Τέλος, πρόβλεψε ότι η εκλογή θα πάει σε δεύτερο γύρο και εκεί, θα δώσει ένα καθαρό αποτέλεσμα.

Το παραπολιτικό: Ο κος. Καραχάλιος επιβεβαίωσε ακόμη ότι παρά λίγο να φάει πόρτα στο Συνέδριο από έναν από τους φουσκωτούς σεκιουριτάδες ιδιωτικής εταιρείας που είχαν κουβαλήσει από τη Ρηγίλλης μήπως και γίνονταν τίποτα επεισόδια. Το κόμμα απαντά ανεπισήμως ότι παρενέβησαν αστυνομικοί της Ρηγίλλης και πιστοποίησαν στους φουσκωτούς την ταυτότητα του κου. Καραχάλιου. Οι δικές μας πληροφορίες, ανεπιβεβαίωτες μεν, αλλά ενδιαφέρουσες δε, λένε ότι οι σεκιουριτάδες, σκιάχτηκαν από το παράστημα και την προσωπικότητα του δημοσιογράφου κου. Γιάννη Κουρτάκη που συνόδευε τον κο. Καραχάλιο σε κάθε του βήμα και προτίμησαν να κάνουν το κορόιδο, επιτρέποντάς τους την είσοδο.

Από το Σημίτη στον Παπανδρέου και από το Σαλαλέ στην Καλτσά

Ποια είναι η βασική διαφορά μεταξύ της κυβέρνησης Σημίτη και της κυβέρνησης Παπανδρέου; Θα σας δώσουμε ένα μικρό παράδειγμα.

Στην πρώτη περίπτωση, ο κος. Χρήστος Σαλαλές φεύγοντας από τη θέση ευθύνης που κατείχε στον ΟΠΑΠ, έπιασε δουλειά στον Όμιλο Intracom, παρότι αυτό δημιουργούσε μέγα ηθικό ασυμβίβαστο, καθώς και ισχυρή υποψία διαπλοκής.

Στη δεύτερη περίπτωση, η κα. Μαρία Καλτσά, αν και μέλος του Δ.Σ. των μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών ΓΕΚ και ΤΕΡΝΑ, καθώς και ιδιοκτήτρια της δικής της εταιρείας στο Ψυχικό, διορίστηκε Γενική Γραμματέας στο αποκαλούμενο μέχρι πρότινος ΥΠΕΧΩΔΕ.

Έτσι είναι το ΠαΣοΚ. Το ίδιο λεωφορείο που κάνει τα ίδια δρομολόγια. Απλά, η φορά της διαδρομής και ο οδηγός αλλάζουν, έτσι για τα προσχήματα.

Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη για το "τι έχει πάθει ο Βαγγέλης"

Οι συνεργάτες του κου. Σαμαρά τον καθυβρίζουν.
Οι συνεργάτες της κας. Μπακογιάννη δεν τον πολυσυναναστρέφονται.
Οι φίλοι του προσπαθούν να τον δικαιολογήσουν πριν φτάσει από μόνη της η στιγμή που θα δικαιωθεί.
Και όλοι οι υπόλοιποι διερωτώνται: «Μα τι έχει πάθει ο Βαγγέλης»;

Ο Βαγγέλης έχει συσσωρευμένη ένταση. Όχι τώρα. Εδώ και χρόνια.

Ως γραμματέας, είχε μαζέψει 2.500 βιογραφικά κομματικών στελεχών, με ακαδημαϊκές σπουδές, επαγγελματική πορεία, πολιτική πείρα, για να στελεχώσουν το κράτος. Του έμειναν οι μπλε φάκελοι με τα βιογραφικά πάνω στο μαρμάρινο τζάκι του γραφείου του στη Ρηγίλλης. Τις θέσεις τις κατέλαβαν διάφοροι κουμπάροι, golden boys, ακόμη και … πασόκοι, καθώς και οι γλύφτες που μαζεύονταν στα πολιτικά γραφεία εκείνων που έγιναν υπουργοί. Τα αποτελέσματα της εξουσίας αυτών των κυρίων, γνωστά σε όλους. Μπορεί κανείς να τα βρεί μέσα στις 10,5 μονάδες της διαφοράς στις εκλογές.
Επίσης, ως γραμματέας είχε προτείνει κόμμα και κυβέρνηση, κυβέρνηση και κόμμα να λειτουργούν αλληλοσυμπληρούμενα, συστήνοντας τη μέθοδο των τεμνόμενων κύκλων. Σύμφωνα με αυτή τη μέθοδο, η κυβέρνηση θα εφήρμοζε μία κεντρικά συμπεφωνημένη πολιτική, εκείνη που είχε παρουσιαστεί προγραμματικά το 2004, θα υποβοηθούταν από μία ειδική ομάδα αντιμετώπισης των κρίσεων και το κόμμα θα αναλάμβανε το ρόλο της μεταφοράς των κυβερνητικών πεπραγμένων στην κοινωνία και αντίστοιχα, τη μεταφορά τον κοινωνικών αντιδράσεων στην κυβέρνηση.

Τελικά, την πολιτική την εφάρμοσαν όχι η κυβέρνηση κεντρικά, αλλά οι επιμέρους παρέες των υπουργών και ο πρωινός καφές του Μεγάρου Μαξίμου, οι κρίσεις ξεσπούσαν η μία πίσω από την άλλη και η διαχείρισή τους δεν ήταν πολιτική και ουσιαστική, παρά μονάχα επικοινωνιακή και επιφανειακή και την επαφή με την κοινωνία την ανέλαβε ο κος. Θόδωρος Ρουσσόπουλος μαζί με τους κκ. Βασίλη Χιώτη, Παναγή Γαλιατσάτο, Χριστίνα Κοραή, Μαρία Σπυράκη και άλλους δημοσιογράφους του γνωστού κυκλώματος.
Ως γραμματέας και πάλι, είχε προτείνει την αλλαγή του εκλογικού νόμου προς όφελος του κόμματός του, ενώ αυτό βρισκόταν ακόμη στην εποχή της κυριαρχίας του. Τελικά, ο εκλογικός νόμος άλλαξε, ενώ η ΝΔ είχε πάρει την κατρακύλα, δίνοντας έτσι το bonus των συν δέκα εδρών στην επόμενη κυβέρνηση από τη σημερινή, η οποία είναι πιθανό να σχηματιστεί και πάλι από το ΠαΣοΚ.

Όταν τοποθετήθηκε στην κυβέρνηση, εστάλη στη χρυσή εξορία του ΥΕΘΑ, να περιστοιχίζεται από πρωτόκολλα, διαταγές και γαλονάδες να του βαράνε σούστες, ενώ η φυσική του θέση θα ήταν στα καθήκοντα και στις αρμοδιότητες που είχαν αναλάβει μαζεμένα οι γνωστοί Πάκηδες και τα ‘καναν σαλάτα, δηλαδή στα Εσωτερικά, τη Δημόσια Διοίκηση, την Αυτοδιοίκηση κλπ. Από την άλλη πλευρά, στη θέση του στο κόμμα, τοποθετήθηκε ο κος. Ζαγορίτης, ο οποίος συμβιβάστηκε με την άνωθεν γραμμή για κόμμα-απόκομμα και έκλεισε το κομματικό παιχνίδι γύρω από δύο-τρία πρόσωπα, αντί να το ανοίξει σε νέα στελέχη και νέες δυνάμεις.

Μετεκλογικά, παρενέβη δυναμικά για να μην πάει η εκλογή νέου προέδρου σε ένα έκτακτο συνέδριο που θα ‘ταν μία οικτρή παρωδία λίγων ωρών, όπου θα κυριαρχούσαν τα πάθη και οι μηχανισμοί και επέτυχε να συγκληθούν τα όργανα (Σύνοδος Κεντρικής Επιτροπής), να γίνει μία στοιχειώδης συζήτηση γύρω από τα αίτια της ήττας, να παρουσιάσουν τις πολιτικές τους θέσεις οι υποψήφιοι πρόεδροι και όχι να πάει το κόμμα σε ένα διαγωνισμό καλλιστείων και εκείνο που είχαν να του προσάψουν στα 57 του, μετά από τόσα χρόνια κομματικού αγώνα, ήταν πως λειτουργούσε ως «λαγός της Ντόρας». Ακόμη χειρότερα, ο υπερόπτης κος. Σαμαράς δεν του αναγνώριζε καμία ιδιότητα (π.χ. του πρώην συναδέλφου υπουργού, του νυν συναδέλφου βουλευτή, του πρώην Γραμματέα ΚΕ, του πρώην προέδρου ΟΝΝΕΔ, έστω και ενός απλού κομματικού) προκειμένου να συναντηθούν και να έχουν μία συζήτηση επί της δικαδικασίας. Επιπλέον, ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι ήθελε να παίξει το ρόλο του εγγυητή της κομματικής ενότητας και του φύλακα της καταστατικής νομιμότητας, πολλά στελέχη του άσκησαν έντονη ψυχολογική πίεση να κατέλθει ο όδιος ως υποψήφιος, μπαίνοντας έτσι για τα καλά στη δίνη του κυκλώνα.

Ως κερασάκι στην τούρτα, είχε να αντιμετωπίσει την αήθη, αμετροεπή συμπεριφορά του κου. Σιούφα ως προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής, καθώς και τις σκληρές ιστορικές προκλήσεις του κου. Σαμαρά ότι αποτελεί τον αυθεντικό φορέα της αγωνίας που εξέφρασε ο ιδρυτής της ΝΔ Κωνστ. Καραμανλής, δακρύζοντας στο Αεροδρόμιο «Μακεδονία».

Με αυτά και με άλλα, δεν ήθελε και πολύ για να «εκραγεί» ο κος. Μεϊμαράκης. Πάλι καλά που δεν πέταξε κανένα «δεν …-ιέστε και σεις και ο γρύλλος σας» που λέει και το δημοφιλές ανέκδοτο.

Τώρα, όλοι διερωτώνται: «Μα είναι δυνατό να ξεφύγει έτσι ο Βαγγέλης»; Ίσως θα ΄πρεπε να σκέφτονται εάν ο Βαγγέλης είναι από τους λίγους, ίσως και ο μόνος, που δικαιούται να εκρήγνυται.

Μαζί με αυτό, θα 'πρεπε να προβληματιστούν για το εάν η ΝΔ έχει άλλο, δεύτερο Βαγγέλη, με όλες τις αρετές και όλες τις αδυναμίες που τον διακρίνουν.

Ζιζάνια απειλούν να πνίξουν το προφίλ μίας ενωτικής προέδρου

Οι άμεσοι συνεργάτες της κας. Μπακογιάννη, σε αντίθεση με εκείνους του κου. Σαμαρά, κερδίζουν τις εντυπώσεις, με τη σοβαρότητά τους, την αμεσότητά τους και την ευγένειά τους, προς όλους και όλες, ακόμη και σε εκείνους και εκείνες που έχουν επιφυλάξεις για την εκλογή της. Σε αυτό το στρατόπεδο, το πρόβλημα εντοπίζεται στο δεύτερο κύκλο ανθρώπων, εκεί όπου συνωστίζονται διάφοροι παρατρεχάμενοι, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους, προξενούν ζημία στην "Ψηλή". Χαρακτηριστική περίπτωση εκείνη του δημοσιογράφου Γιάννη Κουρτάκη που σκορπίζει παραπολιτικούς ψιθύρους και σχόλια, τόσο στα Μέσα Ενημέρωσης με τα οποία συνεργάζεται επισήμως, όσο και σε εκείνα που δίνει υλικό. Τα κείμενα που γράφει ο εν λόγω, κρίνονται αφελή ως προς το ύφος και επιπόλαια ως προς το περιεχόμενό τους και καλλιεργούν κλίμα προβοκάτσιας, έντασης και πόλωσης, πράγμα που δεν συμφέρει σε καμία περίπτωση την κα. Μπακογιάννη, η οποία αναντίρρητα ευνοείται από την εικόνα μίας υποψήφιας αρχηγού που επιζητεί και επιτυγχάνει την κομματική σύνθεση, την ενότητα και την ειρήνη.

Όσο είναι νωρίς, θα πρέπει να ξεριζωθούν διάφορα ζιζάνια που έχουν φυτρώσει πέριξ του περιβάλλοντος της κας. Μπακογιάννη.

Η τρίτη χιλιετία δε σηκώνει ούτε νταϊλίκια, ούτε κομματικά γκούλαγκ

Κρίνοντας από την επιθετική και προσβλητική συμπεριφορά των αμέσων συνεργατών του κου. Σαμαρά απέναντι σε όσα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τολμούν να μην υποστηρίζουν τον δικό τους υποψήφιο, ή να εκφράζουν επιφυλάξεις, να υποθέσουμε ότι εάν και εφόσον κατάφερνε ο Μεσσήνιος πολιτικός να εκλεγεί, όλοι οι διαφωνούντες θα στέλνονταν μαζικά σε κομματικά γκούλαγκ; Για ηρεμείστε λίγο κύριοι, διότι η εποχή των "Κενταύρων" έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και η τρίτη χιλιετία δε σηκώνει ούτε νταϊλίκια, ούτε κοκκορέματα.

Ατυχής ο παραλληλισμός με την εκλογή μεταξύ Χίλλαρυ και Μπάρακ

Έξυπνο τρυκ του κου. Σαμαρά να προβεί σε παραλληλισμό της μάχης για την προεδρεία της Νέας Δημοκρατίας με τις προκριματικές εκλογές του Δημοκρατικού Κόμματος για την ανάδειξη υποψηφίου Προέδρου, με αντιπάλους τη κα. Χίλλαρυ Κλίντον και τον κο. Μπάρακ Ομπάμα. Είναι προφανές ότι ο Μεσσήνιος πολιτικός θέλησε να περάσει το μήνυμα ότι υπάρχουν κοινά στοιχεία μεταξύ των κκ. Μπακογιάννη και Κλίντον, όπως οι κομματικοί μηχανισμοί, οι προσβάσεις σε Μέσα Ενημέρωσης και οι γνωριμίες με επιχειρηματίες καθώς και ότι όπως απέτυχε στις προκριματικές η νυν υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, έτσι θα αποτύχει τώρα η τέως υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας. Επιπλέον, είναι προφανές ότι ο κος. Σαμαράς υπαινίχθη ότι "το δικό του ρυάκι που θα γίνει ποτάμι" θα λάβει κινηματική μορφή, όπως η καμπάνια του κου. Ομπάμα στις προκριματικές.

Βέβαια, εκείνο που διαφεύγει του κου. Σαμαρά, ή σκοπίμως θέλει να αποκρύπτει, είναι ότι στο Δημοκρατικό Κόμμα, συντηρητική υποψηφιότητα ήταν εκείνη της κας. Κλίντον και προοδευτική, εκείνη του κου. Ομπάμα, ενώ στη ΝΔ, μάλλον συμβαίνει το εντελώς αντίστροφο. Και αυτό, διότι ο κος. Σαμαράς πρεσβεύει την περιχαράκωση στη δεξιά πτέρυγα, ενώ η κα. Μπακογιάννη τα ανοίγματα προς το φιλελεύθερο κέντρο.

Καλό είναι ο κος. Σαμαράς να γνωρίζει ότι στο ακροατήριό του, βρίσκονται και κάποια άτομα που έχουν μία βασική ιδέα από Συγκριτική Πολιτική.

Επισημείωση: Ο κος. Ομπάμα, επίσης, έχει ταπεινή καταγωγή, δεν είναι πλουσιόπαιδο, απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με σνομπ συμπεριφορά και μεσσιανικές εμμονές.

Που να σταθεί ανάμεσά τους το παιδί από τη Βελωτά Ευρυτανίας;

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η δέσμευση της κας. Μπακογιάννη στην πρώτη ομιλία της στο συνέδριο, ότι στη δική της εποχή θα έχει ίσες ευκαιρίες για εξέλιξη, ακόμη και το παιδί από τη Βελωτά Ευρυτανίας, που είναι ο τόπος καταγωγής του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη. Θα μας έπειθε απόλυτα, εάν δεν περιστοιχιζόταν ήδη από τους γόνους όλων των μεγάλων πολιτικών τζακιών της ΝΔ. Δεν έχουμε κάτι προσωπικά εναντίον των κκ. Κυριάκου Μητσοτάκη, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, Όλγας Κεφαλογιάννη, Σοφίας Καλαντζάκου, Μιχάλη Μπεκίρη (χρόνια του πολλά κιόλας για χθές), Χριστιάννας Καλογήρου, Πέτρου Δούκα και Αλεξίας Έβερτ, Αλεξάνδρας Πάλλη κ.α., αλλά ανάμεσα σε όλους αυτούς, που θα βρει τόπο να σταθεί το παιδί από τη Βελωτά; Εκτός και αν μπει στην ουρά, για να υπηρετήσει ως μπιστικός τους.

Οι προσωπικές διαδρομές και ποιοι ήταν πάντοτε παρώντες

Σχόλιο του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Λίγες εβδομάδες πριν την κρίσιμη εσωκομματική κάλπη της 29ης Νοεμβρίου, πρέπει να φτάσουμε σε κάποιες διαπιστώσεις που λογικά θα πρέπει να αποτελούν κοινό τόπο. Το κόμμα σε μιαν ευνομούμενη πολιτεία αποτελεί έναν βασικό πυλώνα της λειτουργίας του δημοκρατικού συστήματος. Άρα τα πολιτικά κόμματα πρέπει να είναι ισχυρά.

Αν προχωρούσαμε ένα βήμα πιο πέρα οφείλουμε να δεχθούμε πως και οι ιδεολογίες πρέπει να υπάρχουν, να περιφρουρούνται και να διατυπώνονται. Η Νέα Δημοκρατία θεμελιώθηκε πάνω στις αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και τοποθετήθηκε στα δεξιά του κομματικού χάρτη. Αυτό έχει λυθεί κι οφείλουμε να το περιφρουρήσουμε.

Κάποιοι όμως οφείλουν να θέσουν το πραγματικό δίλημμα: Μπορούν να προασπίσουν την θεσμική, πολιτική και ιδεολογική υπόσταση της ΝΔ όσοι, μπαινόβγαιναν σε αυτήν σαν να ήταν αντίσκηνο, ή όσοι ήταν παρόντες σε όλες τις στροφές της διαδρομής της, προστατεύοντας τις θεμελιώδεις αρχές της; Ας μην δρουν όμως κάποιοι, σαν να τους πήραν το... γλιφιτζούρι, ενώ έχουν συμμετοχή μόνο στις περιόδους παρακμής της παράταξης.

Αν, σε τελική ανάλυση, στις 29 Νοεμβρίου ψηφίσουμε, με γνώμονα το μέλλον τότε πρέπει να κρίνουμε τους υποψήφιους με βάση την προσωπική τους διαδρομή κι όχι τις πιθανές "πατρικές" ... αμαρτίες. Αν πάλι κρίνουμε με βάση το παρελθόν, τότε πρέπει να δούμε ποιος ήταν πάντα παρών και ποιος ευκαιριακός τουρίστας της παράταξης. Ας μην μασάμε, επιτέλους, τα λόγια μας...