Οι προσωπικές διαδρομές και ποιοι ήταν πάντοτε παρώντες

Σχόλιο του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Λίγες εβδομάδες πριν την κρίσιμη εσωκομματική κάλπη της 29ης Νοεμβρίου, πρέπει να φτάσουμε σε κάποιες διαπιστώσεις που λογικά θα πρέπει να αποτελούν κοινό τόπο. Το κόμμα σε μιαν ευνομούμενη πολιτεία αποτελεί έναν βασικό πυλώνα της λειτουργίας του δημοκρατικού συστήματος. Άρα τα πολιτικά κόμματα πρέπει να είναι ισχυρά.

Αν προχωρούσαμε ένα βήμα πιο πέρα οφείλουμε να δεχθούμε πως και οι ιδεολογίες πρέπει να υπάρχουν, να περιφρουρούνται και να διατυπώνονται. Η Νέα Δημοκρατία θεμελιώθηκε πάνω στις αρχές του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και τοποθετήθηκε στα δεξιά του κομματικού χάρτη. Αυτό έχει λυθεί κι οφείλουμε να το περιφρουρήσουμε.

Κάποιοι όμως οφείλουν να θέσουν το πραγματικό δίλημμα: Μπορούν να προασπίσουν την θεσμική, πολιτική και ιδεολογική υπόσταση της ΝΔ όσοι, μπαινόβγαιναν σε αυτήν σαν να ήταν αντίσκηνο, ή όσοι ήταν παρόντες σε όλες τις στροφές της διαδρομής της, προστατεύοντας τις θεμελιώδεις αρχές της; Ας μην δρουν όμως κάποιοι, σαν να τους πήραν το... γλιφιτζούρι, ενώ έχουν συμμετοχή μόνο στις περιόδους παρακμής της παράταξης.

Αν, σε τελική ανάλυση, στις 29 Νοεμβρίου ψηφίσουμε, με γνώμονα το μέλλον τότε πρέπει να κρίνουμε τους υποψήφιους με βάση την προσωπική τους διαδρομή κι όχι τις πιθανές "πατρικές" ... αμαρτίες. Αν πάλι κρίνουμε με βάση το παρελθόν, τότε πρέπει να δούμε ποιος ήταν πάντα παρών και ποιος ευκαιριακός τουρίστας της παράταξης. Ας μην μασάμε, επιτέλους, τα λόγια μας...