Η μετεκλογική αναγέννηση της Νέας Δημοκρατίας

Άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗ
Αναπληρωτή Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού
και Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας

Το αποτέλεσμα των εκλογών του Οκτωβρίου είναι βέβαιον ότι έχει πολλές αναγνώσεις. Μια απ’ αυτές, την οποία προτιμώ προσωπικά, είναι εκείνη που ζητά επιτακτικά να ξαναγίνουμε η παράταξη που ήμασταν ή τουλάχιστον η παράταξη που η βάση μας επιθυμεί να γίνουμε. Θα ήταν απολίτικη στάση το να μην προβούμε στην αναγκαία κριτική για τα αρνητικά μας ποσοστά. Και βεβαίως θα θεωρούσα απρεπές – τουλάχιστον – προς το πολιτικό μας παρελθόν να επιτρέψουμε να δοθούν συγχωροχάρτια και το να διαχωρίσουμε τα λάθη και τις παραλείψεις του κομματικού και κυβερνητικού μηχανισμού σε δικαίωμα της ελίτ και σε ψόγο της βάσης. Για παράδειγμα, δεν πρέπει τα αίτια της ήττας να αποδίδονται άκριτα σε όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας με τη λογική του δημοκρατικού συσχετισμού των ευθυνών, όταν εδώ και πολλά χρόνια η παράταξη λειτουργεί μέσα από το πρίσμα ενός αρχηγοκεντρικού προτύπου. Αντί λοιπόν να στρουθοκαμηλίζουμε, κρύβοντας προβλήματα και αδυναμίες, είναι καιρός να αποκτήσουμε ξανά τη σκιά μας την οποία απολέσαμε στην πορεία. Να μάθουμε ξανά, αυτό που όλοι έχουμε ξεχάσει. Δηλαδή, να μιλάμε δημόσια, να κρίνουμε δημόσια.

Η Νέα Δημοκρατία είναι η μεγάλη παράταξη, της οποίας η πολιτική ταυτότητα είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις. Είναι η πατριωτική παράταξη που ενσαρκώνει τις αρχές και αξίες του πολιτικού, ριζοσπαστικού, και κοινωνικού φιλελευθερισμού.

Ο πολιτικός φιλελευθερισμός, βασίζεται στη σύνθεση των απόψεων, στηρίζεται στη διαφορετική προσέγγιση, ενθαρρύνει την έκφραση γνώμης και δεν οικοδομείται μέσα από παρέες χειροκροτητών, αλλά μέσα από συνάξεις ισότιμων στελεχών και συναγωνιστών.

Ο ριζοσπαστισμός, σημαίνει ρήξεις με συντεχνιακά και άλλα συμφέροντα που εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη και λειτουργούν ως δυνάμεις ανάσχεσης στα βήματα της κοινωνίας προς τα εμπρός. Ταυτόχρονα, σημαίνει καινοτόμες αντιλήψεις και παρεμβάσεις στο επίπεδο της κρατικής δομής.

Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, σημαίνει εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της διαρκούς, οιωνοί, θεσμικής και πολιτικής ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικο-οικονομικών τάξεων, στα πλαίσια μιας συνεχούς ποιοτικής, οικονομικής και πολιτιστικής αναβάθμισης της ζωής τους.

Η Νέα Δημοκρατία συνεπώς, οφείλει και πρέπει να γίνει ένα αναγεννημένο και σύγχρονο κόμμα που θα δίνει το δικαίωμα στους βουλευτές και τα μέλη της να μπορούν να ασκούν και αντιπολίτευση, στον αρχηγικό πυρήνα και στις αποφάσεις τους, αλλά και θα ενδυναμώνει τις θεσμικές λειτουργίες της μέσα από την δημιουργική πρωτοπορία και όχι μέσα από την άβουλη υποταγή.

Επειδή δεν πρέπει να μας φοβίζει το βάρος των λέξεων, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, η ήττα που υποστήκαμε ήταν συντριπτική. Είναι όμως και η νέα μας ευκαιρία, να πετάξουμε από πάνω μας ότι μας βαραίνει, κάνοντας μια νέα αρχή. Μια αρχή που δεν θα στηρίζεται ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε ευχολόγια μιας ήπιας και απολίτικης προσέγγισης που όχι μόνο δεν προστατεύουν τον θεσμικό ρόλο της παράταξης ως Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά –αντίθετα– ενισχύουν την ηττοπάθεια.

Η Νέα Δημοκρατία οφείλει, εδώ και τώρα, να στηριχθεί στο πλούτο των ιδεών των στελεχών της και να αξιολογήσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Πραγματικός ηγέτης είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να συνθέτει και όχι να αποδομεί μέσα από την μονομέρεια ιδιοκτησιακών αντιλήψεων ή και τη δεσποτική λογική, ότι, «το κόμμα είμαι εγώ». Όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Μια νέα εποχή ανοίγεται εμπρός μας. Μια αναγεννητική εποχή για ένα αξιοκρατικό κόμμα, δίχως ίχνος αταβισμού ή μανιχαϊστικής διάθεσης.

Όποιος δεν μπορεί, όποιος αναπολεί τις εποχές των κλειστών παρεών, όποιος δεν έχει το θάρρος -ακόμα και σήμερα- να κάνει δημοσίως την αυτοκριτική του, τότε καλύτερα είναι να παραμείνει στα μετόπισθεν ή να σωπάσει, αναμένοντας την κρίση του λαού και της ιστορίας. Όλοι οι υπόλοιποι, από την κοινή αφετηρία της ιδεολογικής μας ταύτισης, έχουμε χρέος να οδηγήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στην ανάληψη του ρόλου που της αρμόζει.
Στο προσκλητήριο αυτό ακούστηκαν και θα ακουστούν πολλά «απών». Η ιστορία όμως γράφεται, από τα γενναία «παρών».

Να βρει παρηγοριά στην οικογένεια και δύναμη μέσα απ' την ψυχή του

Εκφράζουμε τη λύπη μας για το θάνατο της μητέρας του κου. Καραμανλή, Αλίκης. Είναι βαρύτατο πλήγμα να φεύγει ο γονιός καθενός μας, ακόμη και στην ηλικία των ενενήντα χρόνων. Επιπλέον, αυτή η γυναίκα, όχι μόνο δεν πρόλαβε να χαρεί για χρόνια τα δύο μικρά της εγγονάκια Αλίκη και Αλέκο, αλλά της ήταν γραφτό να βιώσει λίγο πριν το τέλος της, την τραγική κατάληξη της πρωθυπουργικής πορείας του γιου της. Θα λέγαμε μάλιστα, ότι η σκυθρωπή εικόνα, η συντετριμμένη μορφή του κου. Καραμανλή αργά το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου και το βαρύ εγκεφαλικό που υπέστη η μητέρα του λίγο αργότερα, για να οδηγηθεί εσπευσμένα και σε κακή κατάσταση στο «Ερρίκος Ντυνάν», πρέπει να είναι δύο γεγονότα όχι ξένα το ένα ως προς το άλλο.

Συλλυπητήρια στον κο. Καραμανλή και σε όσους πραγματικά τον αγαπούν, τον πονούν και τον νοιάζονται. Του ευχόμαστε να τον αγκαλιάζει για πάντα με φροντίδα και τρυφερότητα η αγαπημένη ανάμνηση της μητέρας του. Να βρει άμεσα παρηγοριά στα λαμπερά μάτια της γυναίκας του και στα γλυκά προσωπάκια των δύο μικρών παιδιών του και δύναμη να το ξεπεράσει μέσα από τη μεγάλη και γενναία ψυχή που ο ίδιος διαθέτει.

Τι σχέδια απεργάζεται ο εξαφανισμένος από παντού Θόδωρος;

Τι σημαίνει η εξαφάνιση του κου. Ρουσόπουλου; Αυτό είναι το ερώτημα που έχει απασχολήσει πολύ κόσμο, τόσο εντός, όσο και εκτός Νέας Δημοκρατίας; Εμείς δεν έχουμε απλά άποψη, αλλά πληροφόρηση πάνω στο θέμα.

Σας πληροφορούμε λοιπόν ότι ο κος. Ρουσόπουλος δεν σκοπεύει να ασχοληθεί ξανά με την πολιτική, τουλάχιστον στο προσκήνιο και γι' αυτό το λόγο δε θέλει καν να διατηρεί πολιτικό γραφείο. Θεωρείται μαύρο πρόβατο στη ΝΔ και αποφεύγουν οι περισσότεροι να διατηρούν σχέσεις μαζί του, τουλάχιστον εμφανώς. Τι γίνεται όμως στο παρασκήνιο; Εκεί, υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι κουταμάρες ότι ο κος. Ρουσόπουλος κινείται στα κρυφά υπέρ του ενός, ή του άλλου υποψηφίου. Δε μπορεί και δε θέλει να ανακατευτεί σε όλη αυτή την αναστάτωση που προκαλείται γύρω από την υπόθεση της διαδοχής του κου. Καραμανλή. Επιδίωξη του κου. Ρουσόπουλου είναι να επανέρθει δυναμικά στο χώρο της δημοσιογραφίας, σε ανώτατο επιτελικό ρόλο και αυτό, για δύο λόγους: αφενός, για να έχει ισχύ παρέμβασης στα πολιτικά και ειδικά, στα νεοδημοκρατικά τεκτενόμενα και αφετέρου, για να παρουσιάζει τα οικονομικά έσοδα που θα δικαιολογούν την αποπληρωμή των δανείων για τα πολυτελή ακίνητα που απέκτησε τα τελευταία χρόνια.

Τέλος, σας πληροφορούμε ότι αρωγός στα νέα του σχέδια είναι ο υψηλός προστάτης του και πανίσχυρος επιχειρηματίας κος. Βαρδινογιάννης. Έτσι, ενδέχεται να κυκλοφορήσει νέα κυριακάτικη εφημερίδα, κεντροδεξιάς κατεύθυνσης, συμφερόντων του κου. Βαρδινογιάννη, με εκδότη-διευθυντή τον κο. Ρουσόπουλο, ή να επανακυκλοφορήσει η "Μεσημβρινή". Το δεύτερο είναι και το πιθανότερο, δεδομένου ότι η αγορά του κυριακάτικου τύπου έχει φρακάρει μετά και την έκδοση της εφημερίδας "Veto", ενώ αντιθέτως, στον ημερήσιο τύπο, εξακολουθεί να υφίσταται ένα εμφανώς μεγάλο κενό εκπροσώπησης της κεντροδεξιάς τάσης, παρά την επανακυκλοφορία του "Ελεύθερου Τύπου".

Αδειάζει τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ενόψει Πανσπουδαστικού η γνωστή "παρέα";

Είναι αλήθεια ότι ο κος. Ιωαννίδης, υπάλληλος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, φοιτητοπρούχοντας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πολιτικό "παιδί" στην ΟΝΝΕΔ του "μπαμπά" κου. Πάνου (διευθυντή του πολιτικού γραφείου του κου. Βουλγαράκη μέχρι πρότινος) και κολλητός της γνωστής παρέας που συνεχώς υποσκάπτει και αντιμάχεται το νόμιμο και νομιμόφρονα πρόεδρο της Νεολαίας της Νέας Δημοκρατίας κο. Παπανικολάου, είπε ξεκάθαρα και απόλυτα στο γραμματέα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κο. Παπαδομιχελάκη, ότι δεν πρέπει να περιμένει καμία απολύτως βοήθεια ενόψει του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου; Να μην περιμένει βοήθεια όχι ο κος. Παπαδομιχελάκης ως πρόσωπο, αλλά η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως φοιτητική παράταξη συνολικά.

Πριν ακολουθήσουν περισσότερες αποκαλύψεις, περιμένουμε διαψεύσεις.

Απάντηση στις εύκολες κρίσεις των "προπονητών της εξέδρας"

Σχόλιο του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αν κανείς νομίζει πως όλοι οφείλουν να λογοδοτούν, σε κάποιους,για την μεταβολή κάποιας θέσης ή άποψης έστω κι αν αυτή φαντάζει στα μη πολιτικά μυαλά ως ... κωλοτούμπα, πλανάται πλάνην οικτρά. Αλλά, ας συζητήσουμε πολιτικά - αν το αντέχουν οι εκ του προχείρου επικριτές μου. Εγώ δεν ακύρωσα ούτε την προσωπικότητα, ούτε την προσφορά την Ντόρας Μπακογιάννη. Είμαι επίσης από αυτούς που θα μείνουν στην παράταξη για να στηρίξουν την κ. Μπακογιάννη ως αρχηγό αν και εφόσον εκλεγεί. Αυτό που έγραψα, έχει να κάνει με αυτά που είπε η κ. Μπακογιάννη σε ιδεολογικό επίπεδο από το συνέδριο και μετά. Είπα ότι οι απόψεις που διατυπώνει δεν καλύπτουν έναν δεξιό. Κι εγώ είμαι δεξιός, μάλιστα τεκμηριωμένος. Υποστηρίζω τη μικτή οικονομία, την επιθετική διπλωματία στα Εθνικά Θέματα, τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, τις ριξικέλευθες θέσεις στο θέμα της μετανάστευσης την περιφρούρηση της παράδοσης και των εθνικών ιδιαιτεροτήτων μέσα στη νέα Ευρώπη. Οι υποψήφιοι αρχηγοί κρίνονται και από την πορεία τους προς την κάλπη. Μέχρι στιγμής, λοιπόν, δεν άκουσα τίποτα γι' αυτά από τη Ντορα Μπακογιάννη. Είπα μέχρι στιγμής... Αν εκλεγεί αρχηγός θα υποχρεωθεί να πει πράγματα, δεσμευόμενη από τις αρχές της παράταξης. Ως τώρα δεν το έχει κάνει...

Οι εξελίξεις (και τα "σαμαρικά" blogs) αποκαλύπτουν τον λαγό!

Το κείμενο που ακολουθεί, το "τσιμπήσαμε" από το blog του φίλου "Δεξί Εξτρέμ", ο οποίος, αν δεν πέφτουμε έξω, στηρίζει την εκλογή του κου. Αντώνη Σαμαρά. Ο "Εξτρέμ" φαίνεται πως το κείμενο το έχει πάρει και το αναδημοσιεύει από ένα άλλο blog και συγκεκριμένα, το stoxasmos-politikh. Δεν έχει σημασία ποιος έγραψε το κείμενο. Σημασία έχει ότι γράφεται και διακινείται από "φιλοσαμαρικούς" bloggers. Ακόμη μεγαλύτερη σημασία έχει ότι ξεσκεπάζει τους κκ. Σαμαρά και Αβραμόπουλο ότι ο δεύτερος, έπαιζε από την αρχή το ρόλο του "λαγού" για λογαριασμό του πρώτου. Προφανώς, θεωρείται μαγκιά αυτό το παιχνίδι, εξ ου και διαφημίζεται τόσο ανοικτά. Διαβάστε την παρακάτω ανάρτηση και θα καταλάβετε πολλά. Η δική μας παρέμβαση, είναι ότι κάνουμε bold τα σημεία που κρίνουμε ως πιο αποκαλυπτικά:

"Για όσους ασχολήθηκαν με τη οικογένεια Μητσοτάκη καταλαβαίνουν ότι για πρώτη φορά η μισητή αυτή οικογένεια στόχευσε λάθος.
Το μοιραίο λάθος στρατηγικής, με την αποδοχή της ανοικτής εκλογής, που τεχνηέντως έθεσε ο "λαγός της κούρσας" Αβραμόπουλος, έδωσε την απαραίτητη δυναμική στον Αντώνη Σαμαρά. Η ανοικτή εκλογή χαρίζει την άνετη νίκη στο Μεσσήνιο πολιτικό.
Η Ντόρα επί μια 5έτια σχεδόν προετοίμαζε το έδαφος για την εκλογή της.Έπαιξε επικοινωνιακά προφασιζόμενη στήριξη Καραμανλή, αλλά από την άλλη έσκαβε και έχτιζε το προσωπικό της προφίλ. Οι σύνεδροι που θα αποφάσιζαν σε κλειστή ψηφοφορία θα της έδιναν την πολυπόθητη νίκη. Η εκδίκηση ήρθε από εκεί που ΔΕΝ το περίμενε. Ο προκρούστης Αβραμόπουλος "κόντυνε" τη Ντόρα. Αυτό βγαίνει από τη τακτική Αβραμόπουλου. Οι δύο αυτοί πολιτικοί είναι της ίδιας επικοινωνιακής πολιτικής. Η λάθος εκτίμηση στη στρατηγική της Ντόρας να βλέπει τον Αβραμόπουλο ως το σοβαρό διεκδικητή και αντίπαλο για το δεύτερο γύρο, υποτίμησε τον εχθρό της οικογένειας ως ξοφλημένο πολιτικά. Η άνετη παρουσία και το επικοινωνιακά στυλ του Αβραμόπουλου, παρέσυρε τη Ντόρα από τη βέβαιη εκλογή της, με την εσωκομματική εκλογή, σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων που ο ίδιος της έθεσε, ως τυρί στη φάκα της αλαζονείας της. Ο Αβραμόπουλος σαν καλός επικοινωνιακός παίκτης στόχευε στο αποκλεισμό της και άρχισε ως "λαγός κούρσας" να μπλοφάρει επικοινωνιακά.Η Ντόρα τσίμπησε και ο Σαμαράς πέρασε στη πρώτη θέση.Η δική μου προσωπική αντίληψη είναι ότι τώρα η Ντόρα θα επιβεβαιώσει το παραπάνω δημοσίευμα. Μια έντιμη αποχώρηση της δίνει παράταση πλεονεκτήματος για επόμενη εκλογή (εφαρμόζοντας και στο Σαμαρά την ίδια στήριξη με αυτή του Καραμανλή). Σε αυτή τη περίπτωση σπρώχνει τον Αβραμόπουλο στη τρίτη θέση και ακολουθεί το σχέδιο της ψαλιδίζοντας το Σαμαρά.Όσες δημοσκοπήσεις και να γίνουν η ανοικτή ψηφοφορία δείχνει Σαμαρά. Η ευκαιρία που είχε την έχασε στη κούρσα της επικοινωνίας. Γνωρίζει τώρα ότι και ο Καραμανλής αλλά και ο φίλος του ο πάντα "ερωτευμένος" Ψωμιάδης θα την τσακίσουν εκλογικά. Δύο είναι τα πιθανά σενάρια, ή αποχωρεί και παίρνει αντιπροεδρία ως ανταμοιβή και εξοστρακίζει τον "λαγό της κούρσας" ή επιμένει σθεναρά και αποχωρεί με ήττα".

Εμείς δεν έχουμε τίποτα περισσότερο να προσθέσουμε. Νομίζουμε πως τα είπαν όλα οι "Δεξί Εξτρέμ" και stoxasmos-politikh. Γλώττα λανθάνουσα, τα αληθή λέγει. Απλά, θα παρατηρήσουμε κάτι που πολλοί επιμένουν πεισματικά να μην παραδέχονται. Τι; Απλά... Αν γίνονταν όλα όπως αρχικώς τα επεδίωκαν οι κκ. Καραμανλής και Σιούφας, δηλαδή, πήγαινε η Νέα Δημοκρατία μέσα σε είκοσι μέρες, σε ένα έκτακτο συνέδριο 4.500 συνέδρων, διάρκειας λίγων ωρών, που θα εξέλεγε νέο αρχηγό, η κα. Μπακογιάννη θα εκλεγόταν με 70-75% και ο κος. Σαμαράς δε θα είχε προλάβει ούτε να ανοιγοκλείσει τα βλέφαρά του. Η διαδικασία αυτή μπλοκαρίστηκε αποκλειστικά και μόνο λόγω του γεγονότος ότι μπήκε ο κος. Μεϊμαράκης στη μέση και προβάλοντας αιτιάσεις και ενστάσεις επί της νομιμότητας των ενεργειών με βάση το καταστατικό, πέτυχε να συγκληθούν τα όργανα (Κεντρική Επιτροπή), να γίνει ουσιαστική συζήτηση τόσο επί του καταστατικού κομματιού του συνεδρίου, όσο και επί του πολιτικού και να παραταθούν οι διαδικασίες. Μέσα σε αυτό το διάστημα, πρόλαβε ο κος. Σαμαράς να δικτυωθεί, να οργανωθεί και να αποκτήσει το δικό του βηματισμό. Αυτό σημαίνει τώρα ότι ο κος. Μεϊμαράκης λειτούργησε ως λαγός του κου. Σαμαρά; Όχι, σε καμία περίπτωση. Αλλά ταυτόχρονα, επιβεβαιώνεται ότι δεν λειτούργησε ως λαγός της κας. Μπακογιάννη.

Συμπερασματικά, ο κος. Μεϊμαράκης λοιδορήθηκε τόσο άσχημα διότι πρώτον, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κο. Καραμανλή που ήθελε να επιβάλλει μία εκλογή εντελώς στην ξεπέτα, δεύτερον, αντιτάχθηκε στον βοναπαρτισμό του τραγικού Pikatsu που ήθελε να εξυμνηθεί και να επιβληθεί ως ο "αντ' αυτού", τρίτον, σκέφθηκε σοβαρά να κατέλθει και ο ίδιος ως υποψήφιος και τέταρτον, διότι στόχος των περισσοτέρων ήταν να στρέψουν τα μάτια μακριά από τον αληθινό λαγό, που ήταν ο κος. Αβραμόπουλος.