Είναι ακατανόητη η επιμονή κάποιων να εγκαλούν τον κο. Αντώνη Σαμαρά για το γεγονός ότι επέλεξε υπερπολυτελές εστιατόριο, στο οποίο η χρέωση κατ’ άτομο μπορεί να φτάσει και να ξεπεράσει τα διακόσια ευρώ, προκειμένου να τραπεζώσει φίλους για τη γιορτή του.Κατ’ αρχήν, ο άνθρωπος έχει πολλά χρήματα και ουδέποτε το απέκρυψε.
Αλλά και να μην πήγαινε εκεί με την παρέα του, σάμπως τα χρήματα που θα εξοικονομούσε θα τα έδινε σε κάνα φτωχό; Και πάλι σε ‘κείνον θα έμεναν. Επομένως;;;
Όσο για τον ισχυρισμό κάποιων ότι αυτή η πολυτέλεια αποτελεί πρόκληση εν μέσω οικονομικής κρίσης, θα είχαμε να αντιτείνουμε τα ακόλουθα.
Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε και ουδείς τα έχει διαψεύσει, ο κος. Σαμαράς πήγε δώδεκα χρόνια (δημοτικό και γυμνάσιο) στο Κολλέγιο Αθηνών, το πανάκριβο σχολείο της ελληνικής αριστοκρατίας και πλουτοκρατίας και μετά, σπούδασε για έξι χρόνια στη Βοστώνη και πάλι σε πανάκριβα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Έκανε δύο χρόνια φαντάρος, σίγουρα όχι στον Έβρο και με το που έλαβε το απολυτήριο, εξελέγη βουλευτής στη Μεσσηνία, κληρονομώντας την έδρα του αδελφού του πατέρα του. Έμεινε βουλευτής, έγινε υφυπουργός Οικονομικών, υπουργός Εξωτερικών, αρχηγός κόμματος και όταν δεν εισήλθε το κόμμα του στη Βουλή και δεν εξελέγη βουλευτής ο ίδιος, δεν επέλεξε να κάνει το δικό του επαγγελματικό άνοιγμα, σε υψηλότατη θέση διοικητική έστω, στο χώρο της ιδιωτικής αγοράς, μήπως και αποκτήσει παραστάσεις από τη ζωντανή Οικονομία, αλλά επέλεξε, κατά δική του δήλωση, να καθήσει επί οκτώ χρόνια σπίτι του και να κοιτάζει το ταβάνι και τους τοίχους. Προφανώς, είχε πάρα πολλά χρήματα για να χρειαστεί να πάει να δουλέψει.
Πως μπορεί να καταλάβει λοιπόν αυτός ο άνθρωπος, που έχει περάσει τη ζωή του μέσα στην ευκολία και στην άνεση, ποιες είναι οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης για τη μέση ελληνική οικογένεια; Και πως είναι είναι δυνατό να κατηγορηθεί ότι προκαλεί, εφόσον δεν είναι σε θέση να συναισθανθεί βιωματικά, ότι ο λογαριασμός για λίγους μόνο από τους καλεσμένους του στο τραπέζι που παρέθεσε στο εστιατόριο είναι ο μηνιαίος μισθός ενός μεροκαματιάρη, ή το συνολικό ποσό του λογαριασμού θα μπορούσε να ξεχρεώσει ένα υπόλοιπο οφειλομένων τραπεζικού δανείου ώστε να μη χάσει κάποιος φουκαράς το σπίτι του;
Μήπως τελικά έχουμε αλλόκοτες, υπερβολικές απαιτήσεις από ανθρώπους σαν τον κο. Σαμαρά;
Σημείωση: Μην περιμένετε να αναγνωρίσουμε στην πομφόλυγα του ,,, νεοσυσταθέντος «παρατηρητηρίου οικογενειακού προϋπολογισμού» της ΝΔ, έμπρακτο, αληθινό ενδιαφέρον για το πώς τα φέρνει βόλτα με τις ανάγκες και τις υποχρεώσεις του σπιτικού του ο μέσος Έλληνας. Τις ανάγκες του μέσου Έλληνα, τις εμπεδώνεις ζώντας και εσύ όπως και 'κείνος, όχι στήνοντας «παρατηρητήρια». Εκτός και αν μας έχουν πάρει για δρυοκολάπτες!
