19 Σεπ 2009

Κομματικός πατριωτισμός και ανωτερότητα εκ του ασφαλούς

Τελικά δε δέχτηκε το διορισμό του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο κος. Χατζηεμμανουήλ, ενώ στη σχετική επιστολή που έγραψε, έκανε λόγο για "πολιτική εκμετάλλευση" της περίπτωσής του.

Ως επιχείρημα σχετικά με την άρνησή του, να προσθέσουμε εμείς ότι εδικαιούτο η επόμενη κυβέρνηση, όποια και αν είναι, εντός ενός μηνός να απέσυρε το διορισμό του. Βέβαια, ο κος. Χατζηεμμανουήλ, εφόσον κονόμησε εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις, bonus κλπ. στα Ολυμπιακά Ακίνητα και στον ΟΠΑΠ, υπογράφοντας ο ίδιος για τις αυξήσεις στις αμοιβές του, έχει κάθε άνεση να ξεκουραστεί για κάποιο διάστημα, πουλώντας από πάνω και κομματικό πατριωτισμό. Είναι σίγουρο, πως σε κάποια επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, θα βγάλει τα ίδια χρήματα, μην πούμε ακόμη και πολλαπλάσια. Ως γνωστόν, το κόμμα κάτι τέτοια στελέχη-μαργαριτάρια δεν τα αφήνει ποτέ να πάνε χαμένα και τα αξιοποιεί.

Πάντως, θα έχει ενδιαφέρον να αποφασίσει αυτός ο κύριος και άλλοι όμοιοί του, να κάνουν την εμφάνισή τους στο επόμενο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, όποτε αν γίνει και ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος. Λέτε; Μπαααα...

Απορία: Λέγεται και γράφεται παντού πως οι συμμαθητές του στο Κολλέγιο Αθηνών τον αποκαλούσαν συνωμοτικά με την επωνυμία "Χατζηφίδης". Είναι γεγονός αυτό και αν ναι, σχετίζεται με την ποιότητα του χαρακτήρα του, ή με κάτι άλλο;

Δεν είναι μόνο ακραίος, αλλά και μέγας κωλοτούμπας

Έχετε ακούσει τη φράση "με λένε Ρίζο και όπως θέλω τα γυρίζω";

Ταιριάζει γάντι στον πρόεδρο του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κο. Καρατζαφέρη.

Λίγα χρόνια πριν, διακρινόταν σε ρόλο διαπρησίου κήρυκα του μίσους κατά των μεταναστών και των Ιουδαίων και σε υπερασπιστή των χρυσαυγιτών και των χουντοεπενιτών. Έτσι, μάζεψε γύρω του κάτι γερόνδια της ακροδεξιάς και φανατισμένους νεαρούς που κινούνταν στις παρυφές του νεοναζισμού.

Τώρα, που επιχειρεί ευρύτερα πολιτικά ανοίγματα που θα καταστήσουν το κόμμα του μία δυναμη του 6%, παριστάνει τον ανήξερο για όλα όσα έλεγε σχετικά πρόσφατα. Καλά που υπάρχουν όμως και τα video.

Να προστατεύεται καλύτερα από τον ίδιο τον εαυτό του

Πρώτα βγήκαν τα σταφύλια στα καφάσια της λαϊκής, έφτασαν τα πρωτοβρόχια, έκαναν αγιασμό τα παιδάκια στα σχολεία και μετά κατέφτασε και ο κος. Καραχάλιος από τη μοναστική Μύκονο, αναζητώντας δημόσιο βήμα για να εκδηλώσει τη (δικαιολογημένη σε κάποιο βαθμό) πικρία του για τον αποκλεισμό του από τα κέντρα αποφάσεων στη Νέα Δημοκρατία και τις πολιτικές εξελίξεις εν γένει.

Η αναζήτησή του τον οδήγησε εκεί όπου δίνεται πρόθυμα ο λόγος σε όποιον βρίσκεται σε ψυχική διάθεση να διασύρει τη Νέα Δημοκρατία, ή να δηλώσει παρών για την επόμενη μέρα, τοποθετούμενος φυσικά απέναντι στην ηγεσία που άσκησε τα τελευταία χρόνια ο κος. Καραμανλής. Μιλάμε για την εκπομπή "Αποκαλυπτικό Δελτίο" του δημοσιογράφου κου. Παπαγιάννη, γνωστού στην πιάτσα και με το παρωνύμιο "Καλαπόδης".

Πιο υπέρβαρος από ποτέ άλλοτε, έχοντας χάσει το αθώο χαμόγελο που τον καθιστούσε συμπαθή, ο κος. Καραχάλιος δεν εφίσθη επιτιμητικών σχολίων για τις πολιτικές επιλογές του πρωθυπουργού, καθώς και του κύκλου συνεργατών του σε Μαξίμου και Ρηγίλλης, υπό τις παραινέσεις πάντοτε του κου. "Καλαπόδη".

Έμμεσα μεν, ευδιάκριτα δε, προέβαλε τη δική του υπηρεσία στη ΝΔ ως επιτυχημένη, χωρίς να έχει απέναντί του κανέναν να του επισημαίνει ότι αναφερόταν σε μία εποχή όπου το σκάφος της ΝΔ κέρδιζε εκλογές με τον αυτόματο πιλότο.

Στερούμενος έστω και ελάχιστου τακτ, άσκησε κριτική σε όσους υπηρέτησαν στο κόμμα μετά τη δική του αποχώρηση, χωρίς να έχει ποτέ ασκήσει είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά την αυτοκριτική του, για τα όσα του είχαν καταλογιστεί εκείνου. Μιλάμε για όλη εκείνη τη φημολογία ότι πήγαινε στο γραφείο του περί τη μία μετά το μεσημέρι μετά τα ξενύχτια του σε μπαράκια, περιστοιχιζόταν από καλλίγραμμες νεαρές συνεργάτιδες ασχέτων με την πολιτική ειδικοτήτων, όριζε προσωπικές βοηθούς, επέβαλε σε νεαρούς οννεδίτες που ήταν μαθητευόμενοι στον τομέα του να λειτουργούν ως σωφέρ του, απαιτούσε να έχει το κολατσιό του σε ασημένιο δίσκο, μάζευε όποτε είχε νεύρα με Μαξίμου και Ρηγίλλης όλη την πιτσιρικαρία που είχε κατά καιρούς προσλάβει και στόλιζε δεόντως τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, χρησιμοποιούσε το προσωπικό που πλήρωνε το κόμμα για τις δικές του δημόσιες σχέσεις κ.α. Πληροφορίες, τις οποίες φυσικά ούτε υιοθετούμε, ούτε ενστερνιζόμαστε, αλλά οπωσδήποτε κυκλοφορούσαν πάντοτε και κυκλοφορούν ακόμη στο Κολωνάκι και για αυτό το λόγο, ενδεχομένως θα έκανε καλό στον εαυτό του ο κος. Καραχάλιος να είναι πιο εγκρατής, πιο ήπιος και πιο σεμνός.

Βέβαια, εξέπληξε ακόμη και τον γνωστό κο. "Καλαπόδη" η σκληρότητά του ειδικά για τον κο. Καραμανλή, ένδειξη ότι ίσως έχει καταφέρει μετά από προσπάθειες μηνών, να προσχωρήσει στο πολιτικό στρατόπεδο της κας. Μπακογιάννη, ή είναι κάτι που επιχειρεί να το κάνει, όπως εικάζεται ακόμη και από ανθρώπους που τον γνωρίζουν. Αλλά και σε αυτό το ενδεχόμενο, μάλλον πέφτει σε σφάλμα, δεδομένου ότι η υπουργός Εξωτερικών έχει δώσει στους ανθρώπους της εντολή για πλήρη στήριξη του κου. Καραμανλή, τουλάχιστον προεκλογικά.

Ο κος. Καραχάλιος είναι ένας άνθρωπος που ξεχωρίζει για την πολιτική του οξυδέρκεια και το επικοινωνιακό του ταλέντο, βρίσκεται στην ιδανική ηλικία των σαράντα χρόνων και είναι βέβαιο πως μπορεί να διαγράψει μία λαμπρή πορεία, εργαζόμενος για το πολιτικό μας σύστημα, το κόμμα και τη δική του προσωπική προοπτική. Αρκεί να μάθει να προστατεύεται καλύτερα από την απειλή του ίδιου του εαυτού του.

Είκοσι δευτερόλεπτα και πολλά σας πέφτουν...

Επανάσταση έχουν ξεσηκώσει οι τηλεοπτικοί δημοσιογράφοι διότι τα τριάντα δευτερόλεπτα που είχαν στη διάθεσή τους προκειμένου να θέσουν το ερώτημά τους στο debate των πολιτικών αρχηγών, γίνονται είκοσι, σύμφωνα με την άποψη της διακομματικής επιτροπής.

Το πρόβλημα που έχουν, εάν δεν το καταλάβατε, είναι ότι επιθυμούν όχι ακριβώς να θέσουν δημοσιογραφικά ερωτήματα, αλλά να προβαίνουν σε βραχείες πολιτικές τοποθέτησεις, ή να εκφωνούν λογύδρια, επιβεβαιώνοντας τον εγωκεντρισμό τους και την εμμονή τους να πιστεύουν ότι αξίζουν παραπάνω μέσα στο δημόσιο διάλογο, απ' ότι οι εκλεγμένοι πολιτικοί μας. Θα θυμάστε φυσικά ότι σε προηγούμενα debates, οι τηλεδημοσιογράφοι κατανάλωναν τον περισσότερο από το διαθέσιμο χρόνο τους για να λένε εξυπνάδες και όταν έφτανε η στιγμή για το καταληκτικό τους ερώτημα, τα τριάντα δευτερόλεπτα είχαν εξαντληθεί.

Η αλήθεια είναι πως για έναν έμπειρο και ικανό δημοσιογράφο, είκοσι δευτερόλεπτα είναι υπεραρκετά για να θέσει ένα εύστοχο και τεκμηριωμένο ερώτημα και όλα τα άλλα, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.