Σε... «προοδευτικές» κυβερνήσεις και ιεράρχες τα πάντα κρίνονται επιτρεπτά

«Ευλογημένη συνεργασία μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας» είναι ο σημερινός τίτλος της εφημερίδας «Το Βήμα» για την παρουσία του Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κου. Ιερώνυμου στο χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο.

Σας παρακαλούμε τώρα, να κλείσετε για ένα λεπτό τα μάτια και να φανταστείτε το μακαριστό Χριστόδουλο να παρακάθεται σε συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της Νέας Δημοκρατίας, εκ δεξιών του τέως πρωθυπουργού κου. Κώστα Καραμανλή.

Το κάνατε; Ωραία!

Μπορείτε να μας πείτε ποια θα ήταν τα πρωτοσέλιδα και οι τίτλοι, τα άρθρα και τα σχόλια του ... «προοδευτικού» Τύπου;

Η αιχμηρή πένα του Γιάννη Πρετεντέρη σατιρίζει τα υπουργικά τηλεσυμβούλια

Πλούσιο πάνελ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Το Βήμα", Τετάρτη 23/12/2009)

Νομίζω ότι η ιδέα της κυβέρνησης να λειτουργεί το Υπουργικό Συμβούλιο με διαδικασίες τηλεοπτικής εκπομπής είναι και πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα. Με ορισμένες τροποποιήσεις είναι ενδεχόμενο να δώσει νέα διάσταση, όχι μόνο στις κυβερνητικές διαδικασίες αλλά και στα τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία χρειάζονται ισχυρή δόση ανανέωσης.

Ας μου επιτραπεί, επειδή συμβαίνει να είμαι περισσότερο εξοικειωμένος με το αντικείμενο, να διατυπώσω ορισμένες παρατηρήσεις οι οποίες μπορεί να βοηθήσουν στο τελικό αποτέλεσμα.

Πρώτον, ο ρόλος του παρουσιαστή είναι εξαιρετικά σημαντικός. Θα πρέπει να γίνει πιο ζωντανός, να μην είναι τόσο ανεκτικός με το πάνελ και, κυρίως, να μην επιτρέπει τόσο μακροσκελείς παρεμβάσεις. Είναι χρήσιμο να τους διακόπτει, να θέτει διευκρινιστικές ερωτήσεις και να ζωντανεύει τη συζήτηση. Χθες, υπήρξε «πανελίστας» που μιλούσε περισσότερο από δεκαπέντε λεπτά, χρόνος απαγορευτικός για την τηλεόραση.

Δεύτερον, είναι λάθος που επιτρέπεται στα μέλη του πάνελ να διαβάζουν τις παρεμβάσεις τους. Χάνουν σε αμεσότητα και ζωντάνια. Πολλοί από αυτούς έχουν τηλεοπτική πείρα και άνεση λόγου, δεν χρειάζονται προκατασκευασμένες ομιλίες για να εκθέσουν τις απόψεις τους. Ούτε ο Χρυσοχοΐδης ούτε ο Ρέππας, για να πάρω δύο χθεσινά παραδείγματα, ήταν τόσο καλοί όσο τούς έχουμε συνηθίσει σε άλλες τηλεοπτικές εκπομπές.

Τρίτον, το εύρημα με τους «γκεστ» είναι πολύ έξυπνο. Θα πρέπει, όμως, να επιλέγονται οι «γκεστ» πιο προσεκτικά. Δεν ήταν κακή, ας πούμε, η ιδέα με τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά σε επίπεδο τηλεοπτικής απόδοσης νομίζω ότι ο Θεσσαλονίκης ή ο Ζακύνθου είναι καλύτεροι και έχουν μεγαλύτερη εξοικείωση με το μέσον.

Τέταρτον, πάσχει ιδιαιτέρως η οργάνωση της αντιπαράθεσης, και όχι μόνο επειδή όλοι συμφωνούν εκ προοιμίου με τον παρουσιαστή. Ακόμη και οι «γκεστ» καταφεύγουν σε μονολόγους. Γι΄ αυτό θα μπορούσε ίσως να εξεταστεί το ενδεχόμενο να μην προσκαλούνται μόνοι τους. Αλλη τηλεοπτική απόδοση έχει, ας πούμε, ο Συνήγορος του Πολίτη μόνος του και άλλη αν τον φέρεις μαζί με τον Αυτιά.

Πέμπτον, είναι ιδιαιτέρως θετικό ότι το πρόγραμμα δεν διακόπτεται για διαφημίσεις, διότι έτσι χάνεις τηλεθέαση. Μήπως, όμως, με τα οικονομικά χάλια της χώρας θα ήταν χρήσιμο να αξιοποιήσει η εκπομπή τον διαφημιστικό χρόνο που δικαιούται ή έστω να αποκτήσει κάποιους σπόνσορες; Είμαι βέβαιος ότι η χθεσινή κουβέντα για την οδική ασφάλεια θα ενδιέφερε πολύ τις αντιπροσωπείες αυτοκινήτων.

Και για να καταλήξω: το πάνελ είναι πλούσιο, αλλά το περιεχόμενο της εκπομπής θέλει ακόμη δουλειά.

Προβλήματα και λάθη παντού πριν καν συμπληρωθούν οι πρώτες 100 ημέρες

Γράφει ο ΛΑοΚοΩΝ

Ο κος. Γιώργος Παπανδρέου είχε θέσει ως ορόσημο για να αποδείξουν ο ίδιος και το κόμμα του ότι είναι σε θέση να αλλάξουν ριζικά την εικόνα της συνολικής κατάστασης για την οποία κατήγγειλαν τη Νέα Δημοκρατία προεκλογικά, τις εκατό πρώτες ημέρες διακυβέρνησης. Ήδη έχουν παρέλθει τα δύο τρίτα αυτού του διαστήματος και αξίζει τον κόπο να κοιτάξει κανείς απολογιστικά τι έχουν καταφέρει ο νέος πρωθυπουργός και οι επιτελείς του.

Στην Οικονομία, προέβησαν σε στέρηση εσόδων και αύξηση δαπανών, προκειμένου να φουσκώσουν τεχνητά το έλλειμμα για το τρέχον έτος και να δείξουν ότι επιτυγχάνουν θεαματική μείωσή του στο έτος που ακολουθεί. Έτσι, έριξαν τη χώρα ακόμη βαθύτερα στη μέγγενη μίας σκληρής δημοσιονομικής επιτήρησης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι εύλογα διερωτούνται πως γίνονται ακορντέον με βάση τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης τα λεγόμενα «Γκρήκ στατίστικς», εκδηλώνοντας απροκάλυπτα πλέον τη δυσφορία και τον εκνευρισμό τους.

Παράλληλα, προκειμένου να ξεγελάσει τους πολίτες και να μην παραδεχτεί ότι όσα εξήγγειλε και υποσχέθηκε προεκλογικά ήταν τίποτα άλλο από πομφόλυγες, ο κος. Παπανδρέου επιχείρησε να επιστρατεύσει δραματικούς τόνους σε κάθε αναφορά του για την Οικονομία. Άλλοτε την παρουσίαζε ως ευρισκόμενη στην Εντατική, άλλοτε στο όριο της χρεοκοπίας κι άλλοτε σε τέτοιο βαθμό απαξίωσης που να επηρεάζει κατά μία έννοια ακόμη και την εθνική μας κυριαρχία - στο ζήτημα διαχείρισης των Δημοσίων Οικονομικών όπως διευκρίνισε με καθυστέρηση. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να επιτείνεται ο προβληματισμός, τόσο στο εσωτερικό της χώρας με την αγορά να «μουδιάζει», όσο και στο εξωτερικό με τους οίκους Fitch, S&P, Moodys να υποβιβάζουν, ο ένας πίσω από τον άλλο, το επίπεδο της πιστοληπτικής μας ικανότητας.

Το χειρότερο όμως από τα δύο προηγούμενα, είναι ότι σε αυτή την κυβέρνηση, έχει φανεί ήδη ξεκάθαρα ότι υπάρχουν δύο κέντρα, δύο θεωρίες, δύο προσεγγίσεις για το πώς θα διασωθεί της παρούσας κρίσης η Οικονομία μας. Η μία ανήκει στην κα. Λούκα Κατσέλη που προτάσσει τον αναπτυξιακό δρόμο ανάκαμψης και η άλλη στον κο. Γιώργο Παπακωνσταντίνου που συνηγορεί υπέρ ενός σφικτού μοντέλου δημοσιονομικής διαχείρισης με λήψη αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Η διαφορά, ή και η σύγκρουση των δύο για ένα τόσο σοβαρό θέμα, αναμένεται να προκαλέσει περισσότερα, πιο σύνθετα και πιο επικίνδυνα προβλήματα στη συνέχεια.

Στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν επίσης παγιδευτεί μέσα στις ίδιες τις αντιφάσεις τους, προκαλώντας πλήρη και απόλυτη σύγχυση για το τι πρέπει τελικά να αποφασιστεί για τις συντάξεις και τις ηλικίες. Ως αντιπολίτευση το ΠαΣοΚ, σε συνέργεια πάντοτε με τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, απέρριπτε κάθε ιδέα ή πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για περαιτέρω τακτοποίηση του συστήματος συντάξεων και ασφάλισης προς το σκοπό της διατήρησης της βιωσιμότητάς του και τώρα, ο κος. Λοβέρδος έρχεται ασθμαίνων να μας κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ότι «η βόμβα του Ασφαλιστικού είναι έτοιμη να εκραγεί» και ότι καθοριστικό πρόκειται να είναι το έτος 2015. Το ζήτημα είναι πως και σε αυτό το σοβαρό θέμα, το ΠαΣοΚ σπέρνει ανέμους και θερίζει θύελλες, δηλαδή συμπεριφέρεται τόσο αναξιόπιστα, που ακόμη και τα ίδια τα στελέχη του δεν καταλαβαίνουν ποιος λέει αλήθεια και ποιος ψέματα, ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο, ενώ την ίδια στιγμή έχει εθίσει σε τέτοιο βαθμό τους συνδικαλιστές του ότι τα πάντα πρέπει να μείνουν απαράλλαχτα στο Ασφαλιστικό, που αποκλείεται να λάβει οποιασδήποτε μορφής στήριξη από μέρους τους σε κάθε προσπάθεια μεταρρύθμισης.

Στον τομέα των Αποκρατικοποιήσεων, το ΠαΣοΚ πρόλαβε να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην παραχώρηση κομματιού του λιμανιού του Πειραιά στην κινεζική Cosco και δίνοντας ακόμη περισσότερο θάρρος στους κρατικοδίαιτους λιμενεργάτες με τις παχυλές αποδοχές, τους επιτρέπει να διεκδικούν ηγεμονικούς -γι αυτούς- όρους σε μία συμφωνία που θα έδινε οριστικό τέλος στις αντιδράσεις τους. Αλλά και σε άλλους τομείς, όπως εκείνο των Δημοσίων Έργων και Υποδομών, το ΠαΣοΚ επιδίδεται σε ένα παράλογο και βιαστικό «ράβε-ξήλωνε» που ουδείς μπορεί να παρακολουθήσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναβολή (ή ματαίωση;) του σχεδίου κατασκευής του νέου -συμπληρωματικού στο υπάρχον- δικτύου αυτοκινητοδρόμων εντός και πέριξ του Λεκανοπεδίου Αττικής.

Στην Εξωτερική Πολιτική ο κος. Παπανδρέου έσπευσε να δώσει από την αρχή λάθος μηνύματα στους ηγέτες των κρατών με τα οποία διατηρούμε σοβαρές διμερείς διαφορές. Ωσάν να μην όφειλε, από την πρώτη κιόλας βδομάδα της πρωθυπουργίας του μετέβη στην Τουρκία για να συναντήσει τον Τούρκο ομόλογό του κο. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογκάν, ενώ αμέσως στη συνέχεια, με δική του πρωτοβουλία και πάλι, συνάντησε τον ομόλογό του από την πΓΔΜ κο. Νίκολας Γκρούεφσκι, στις Πρέσπες προκειμένου να συζητήσουν για το περιβάλλον! Τα έμπρακτα αποτελέσματα αυτών των βιαστικών του ανοιγμάτων, συνοψίζονται στις νέες προκλήσεις από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη πάνω από τα νησιά μας και στις δηλώσεις αδιαλλαξίας από τον κο. Γκρούεφσκι ότι δεν προτίθεται να κάνει σπιθαμή πίσω στη διαδικασία διαπραγμάτευσης για το ζήτημα της διευθέτησης της ονομασίας της χώρας τους.

Στον τομέα της Παιδείας, ο κος. Παπανδρέου θέλησε να συνδυάσει την κατάργηση του προσδιορισμού «Εθνική» από την ονομασία του Υπουργείου, με την έλευση της κας. Θάλειας Δραγώνα, γνωστής για τις εθνομηδενιστικές απόψεις της, στη θέση της Γραμματέως, ενώ παράλληλα κατέστησε σαφές ότι επί των δικών του κυβερνητικών ημερών τουλάχιστον, «ενταφιάζεται» κάθε σχέδιο απελευθέρωσης του συστήματος Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Τέλος, σε ότι σχετίζεται με τη Διαφάνεια και την Αξιοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση, ή στο δημόσιο βίο εν τη ευρεία έννοια του, ο κος. Παπανδρέου και οι άνθρωποί του πρόλαβαν και έδωσαν τα πρώτα δείγματα συμπεριφοράς, είτε με το διορισμό κουμπάρων και στελεχών χωρίς πανεπιστημιακό πτυχίο σε ανώτατα κυβερνητικά αξιώματα, αφότου «κατέρρευσε» ως χάρτινος πύργος το σχέδιο διαδικτυακής επάνδρωσης της κυβέρνησης, είτε με τα ρουσφέτια του «Αρχάγγελου της Κάθαρσης» κου. Ντίνου Ρόβλια που του στοίχισαν ήδη την αποπομπή του.

Αυτά έχουν πράξει, πριν καν συμπληρωθούν οι εκατό πρώτες μέρες διακυβέρνησής τους, ο κος. Παπανδρέου και το ΠαΣοΚ. Δε χρειάζεται να γίνει κανείς αναγκαστικά «Κασσάνδρα» για να διαβλέψει ότι η συνέχεια αναμένεται να είναι ακόμη χειρότερη.