Άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΤΖΗΑναπληρωτή Γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού
και Προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας
Το αποτέλεσμα των εκλογών του Οκτωβρίου είναι βέβαιον ότι έχει πολλές αναγνώσεις. Μια απ’ αυτές, την οποία προτιμώ προσωπικά, είναι εκείνη που ζητά επιτακτικά να ξαναγίνουμε η παράταξη που ήμασταν ή τουλάχιστον η παράταξη που η βάση μας επιθυμεί να γίνουμε. Θα ήταν απολίτικη στάση το να μην προβούμε στην αναγκαία κριτική για τα αρνητικά μας ποσοστά. Και βεβαίως θα θεωρούσα απρεπές – τουλάχιστον – προς το πολιτικό μας παρελθόν να επιτρέψουμε να δοθούν συγχωροχάρτια και το να διαχωρίσουμε τα λάθη και τις παραλείψεις του κομματικού και κυβερνητικού μηχανισμού σε δικαίωμα της ελίτ και σε ψόγο της βάσης. Για παράδειγμα, δεν πρέπει τα αίτια της ήττας να αποδίδονται άκριτα σε όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας με τη λογική του δημοκρατικού συσχετισμού των ευθυνών, όταν εδώ και πολλά χρόνια η παράταξη λειτουργεί μέσα από το πρίσμα ενός αρχηγοκεντρικού προτύπου. Αντί λοιπόν να στρουθοκαμηλίζουμε, κρύβοντας προβλήματα και αδυναμίες, είναι καιρός να αποκτήσουμε ξανά τη σκιά μας την οποία απολέσαμε στην πορεία. Να μάθουμε ξανά, αυτό που όλοι έχουμε ξεχάσει. Δηλαδή, να μιλάμε δημόσια, να κρίνουμε δημόσια.
Η Νέα Δημοκρατία είναι η μεγάλη παράταξη, της οποίας η πολιτική ταυτότητα είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις. Είναι η πατριωτική παράταξη που ενσαρκώνει τις αρχές και αξίες του πολιτικού, ριζοσπαστικού, και κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Ο πολιτικός φιλελευθερισμός, βασίζεται στη σύνθεση των απόψεων, στηρίζεται στη διαφορετική προσέγγιση, ενθαρρύνει την έκφραση γνώμης και δεν οικοδομείται μέσα από παρέες χειροκροτητών, αλλά μέσα από συνάξεις ισότιμων στελεχών και συναγωνιστών.
Ο ριζοσπαστισμός, σημαίνει ρήξεις με συντεχνιακά και άλλα συμφέροντα που εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη και λειτουργούν ως δυνάμεις ανάσχεσης στα βήματα της κοινωνίας προς τα εμπρός. Ταυτόχρονα, σημαίνει καινοτόμες αντιλήψεις και παρεμβάσεις στο επίπεδο της κρατικής δομής.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, σημαίνει εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της διαρκούς, οιωνοί, θεσμικής και πολιτικής ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικο-οικονομικών τάξεων, στα πλαίσια μιας συνεχούς ποιοτικής, οικονομικής και πολιτιστικής αναβάθμισης της ζωής τους.
Η Νέα Δημοκρατία συνεπώς, οφείλει και πρέπει να γίνει ένα αναγεννημένο και σύγχρονο κόμμα που θα δίνει το δικαίωμα στους βουλευτές και τα μέλη της να μπορούν να ασκούν και αντιπολίτευση, στον αρχηγικό πυρήνα και στις αποφάσεις τους, αλλά και θα ενδυναμώνει τις θεσμικές λειτουργίες της μέσα από την δημιουργική πρωτοπορία και όχι μέσα από την άβουλη υποταγή.
Επειδή δεν πρέπει να μας φοβίζει το βάρος των λέξεων, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, η ήττα που υποστήκαμε ήταν συντριπτική. Είναι όμως και η νέα μας ευκαιρία, να πετάξουμε από πάνω μας ότι μας βαραίνει, κάνοντας μια νέα αρχή. Μια αρχή που δεν θα στηρίζεται ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε ευχολόγια μιας ήπιας και απολίτικης προσέγγισης που όχι μόνο δεν προστατεύουν τον θεσμικό ρόλο της παράταξης ως Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά –αντίθετα– ενισχύουν την ηττοπάθεια.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει, εδώ και τώρα, να στηριχθεί στο πλούτο των ιδεών των στελεχών της και να αξιολογήσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Πραγματικός ηγέτης είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να συνθέτει και όχι να αποδομεί μέσα από την μονομέρεια ιδιοκτησιακών αντιλήψεων ή και τη δεσποτική λογική, ότι, «το κόμμα είμαι εγώ». Όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Μια νέα εποχή ανοίγεται εμπρός μας. Μια αναγεννητική εποχή για ένα αξιοκρατικό κόμμα, δίχως ίχνος αταβισμού ή μανιχαϊστικής διάθεσης.
Όποιος δεν μπορεί, όποιος αναπολεί τις εποχές των κλειστών παρεών, όποιος δεν έχει το θάρρος -ακόμα και σήμερα- να κάνει δημοσίως την αυτοκριτική του, τότε καλύτερα είναι να παραμείνει στα μετόπισθεν ή να σωπάσει, αναμένοντας την κρίση του λαού και της ιστορίας. Όλοι οι υπόλοιποι, από την κοινή αφετηρία της ιδεολογικής μας ταύτισης, έχουμε χρέος να οδηγήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στην ανάληψη του ρόλου που της αρμόζει.
Στο προσκλητήριο αυτό ακούστηκαν και θα ακουστούν πολλά «απών». Η ιστορία όμως γράφεται, από τα γενναία «παρών».
Η Νέα Δημοκρατία είναι η μεγάλη παράταξη, της οποίας η πολιτική ταυτότητα είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις. Είναι η πατριωτική παράταξη που ενσαρκώνει τις αρχές και αξίες του πολιτικού, ριζοσπαστικού, και κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Ο πολιτικός φιλελευθερισμός, βασίζεται στη σύνθεση των απόψεων, στηρίζεται στη διαφορετική προσέγγιση, ενθαρρύνει την έκφραση γνώμης και δεν οικοδομείται μέσα από παρέες χειροκροτητών, αλλά μέσα από συνάξεις ισότιμων στελεχών και συναγωνιστών.
Ο ριζοσπαστισμός, σημαίνει ρήξεις με συντεχνιακά και άλλα συμφέροντα που εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη και λειτουργούν ως δυνάμεις ανάσχεσης στα βήματα της κοινωνίας προς τα εμπρός. Ταυτόχρονα, σημαίνει καινοτόμες αντιλήψεις και παρεμβάσεις στο επίπεδο της κρατικής δομής.
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, σημαίνει εμπέδωση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της διαρκούς, οιωνοί, θεσμικής και πολιτικής ενίσχυσης των ασθενέστερων κοινωνικο-οικονομικών τάξεων, στα πλαίσια μιας συνεχούς ποιοτικής, οικονομικής και πολιτιστικής αναβάθμισης της ζωής τους.
Η Νέα Δημοκρατία συνεπώς, οφείλει και πρέπει να γίνει ένα αναγεννημένο και σύγχρονο κόμμα που θα δίνει το δικαίωμα στους βουλευτές και τα μέλη της να μπορούν να ασκούν και αντιπολίτευση, στον αρχηγικό πυρήνα και στις αποφάσεις τους, αλλά και θα ενδυναμώνει τις θεσμικές λειτουργίες της μέσα από την δημιουργική πρωτοπορία και όχι μέσα από την άβουλη υποταγή.
Επειδή δεν πρέπει να μας φοβίζει το βάρος των λέξεων, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, η ήττα που υποστήκαμε ήταν συντριπτική. Είναι όμως και η νέα μας ευκαιρία, να πετάξουμε από πάνω μας ότι μας βαραίνει, κάνοντας μια νέα αρχή. Μια αρχή που δεν θα στηρίζεται ούτε σε δηλώσεις, ούτε σε ευχολόγια μιας ήπιας και απολίτικης προσέγγισης που όχι μόνο δεν προστατεύουν τον θεσμικό ρόλο της παράταξης ως Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά –αντίθετα– ενισχύουν την ηττοπάθεια.
Η Νέα Δημοκρατία οφείλει, εδώ και τώρα, να στηριχθεί στο πλούτο των ιδεών των στελεχών της και να αξιολογήσει τις διαφορετικές προσεγγίσεις. Πραγματικός ηγέτης είναι εκείνος που έχει την ικανότητα να συνθέτει και όχι να αποδομεί μέσα από την μονομέρεια ιδιοκτησιακών αντιλήψεων ή και τη δεσποτική λογική, ότι, «το κόμμα είμαι εγώ». Όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Μια νέα εποχή ανοίγεται εμπρός μας. Μια αναγεννητική εποχή για ένα αξιοκρατικό κόμμα, δίχως ίχνος αταβισμού ή μανιχαϊστικής διάθεσης.
Όποιος δεν μπορεί, όποιος αναπολεί τις εποχές των κλειστών παρεών, όποιος δεν έχει το θάρρος -ακόμα και σήμερα- να κάνει δημοσίως την αυτοκριτική του, τότε καλύτερα είναι να παραμείνει στα μετόπισθεν ή να σωπάσει, αναμένοντας την κρίση του λαού και της ιστορίας. Όλοι οι υπόλοιποι, από την κοινή αφετηρία της ιδεολογικής μας ταύτισης, έχουμε χρέος να οδηγήσουμε τη Νέα Δημοκρατία στην ανάληψη του ρόλου που της αρμόζει.
Στο προσκλητήριο αυτό ακούστηκαν και θα ακουστούν πολλά «απών». Η ιστορία όμως γράφεται, από τα γενναία «παρών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου