Όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τους «Σκιώδεις», αλλά ουδείς σας έχει πει

Με τον ορισμό τομεαρχών ο κος. Αντώνης Σαμαράς επεδίωξε να πείσει ότι η Νέα Δημοκρατία έχει συνέχεια σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν της, καθώς του καταλογίζεται ότι με τα λεγόμενα και τις πράξεις του εμφανίζεται να «αφορίζει» τον κο. Κώστα Κσραμανλή. Γι’ αυτό τοποθέτησε τον κο. Κωστή Χατζηδάκη στον τομέα Ανάπτυξης και τον κο. Χρήστο Ζώη στον τομέα Εσωτερικών. Και οι δύο τομείς ανταποκρίνονται στα υπουργικά χαρτοφυλάκια που οι κκ. Χατζηδάκης και Ζώης κατείχαν μέχρι πρότινος. Επίσης, ότι το κόμμα ανανεώνεται γι’ αυτό επέλεξε, πέρα από τους δύο προαναφερθέντες και άλλα «φρέσκα», άφθαρτα σε κυβερνητικό και πολιτικό επίπεδο πρόσωπα, όπως τους κκ. Χρήστο Σταϊκούρα (τομέας Οικονομικών) και Γιάννη Βρούτση (τομέας Εργασίας). Τέλος, ότι προτίθεται να κάνει πολύπλευρα ανοίγματα και γι’ αυτό το λόγο έδωσε δύο τομείς σε δύο βουλευτές που θεωρήθηκαν «ντορικοί» στις πρόσφατες εκλογές και συγκεκριμένα, τον κο. Κωστή Χατζηδάκη και τον κο. Νίκο Δένδια.

Έως εδώ, διαβάσατε τα καλά νέα. Πάμε τώρα και στην αποκάλυψη των αφανών σημείων πίσω από την επιλογή προσώπων.

Τον τομέα των Εξωτερικών, ο κος. Σαμαράς τον έδωσε στο «συνέταιρό» του στις εκλογές κο. Δημήτρη Αβραμόπουλο. Άλλωστε, αυτή τη θέση τομεάρχη επιθυμούσε διακαώς και ο ίδιος ο κος. Αβραμόπουλος. Κατ’ αρχήν, διότι προσδίδει κύρος. Βλέπετε, η θέση του προέδρου και διοργανωτή του προσεχούς Συνεδρίου, δεν ήταν αρκετή για να ικανοποιήσει τις τεράστιες απαιτήσεις του «εγώ» του κου. Αβραμόπουλου, ούτε εξάλλου και το γεγονός ότι έσπευσε να καταλάβει από την πρώτη στιγμή όλους τους χώρους που στεγαζόταν μέχρι πρότινος ο τέως διευθυντής του γραφείου του κου. Καραμανλή, κος. Κώστας Σταϊκούρας στο ισόγειο της Ρηγίλλης. Ένας άλλος λόγος, είναι ότι ως τομεάρχης Εξωτερικών, ο κος. Αβραμόπουλος θα κάνει ένα σωρό ταξιδάκια, τα οποία είναι γνωστό ότι λατρεύει. Μοναδικό εμπόδιο σε αυτό, θα μπορούσαν να σταθούν τα άθλια οικονομικά του κόμματος, αλλά και πάλι, ο κος. Σαμαράς δε φέρεται διατεθειμένος να χαλάσει κανένα απολύτως χατίρι στον άνθρωπο που χρησιμοποιεί ως βιτρίνα για να φαίνεται ότι δεν εγκαταλείπει το χώρο της μετριοπαθούς κεντροδεξιάς. Τέλος, για να φρεσκάρει, ενδεχομένως, τις γνώσεις του γύρω από τα διεθνή δρώμενα, καθώς με την απίστευτη «κοτσάνα» που εκτόξευσε προεκλογικά, ότι παλαιότερα, ως διπλωμάτης συνήθιζε να συνομιλεί με σαράντα χώρες του ΝΑΤΟ (ενώ ακόμη και πρωτοετής φοιτητής Διεθνών Σχέσεων γνωρίζει ότι η Συμμαχία έχει μόλις 28 μέλη), έγινε ρεζίλι, έστω και στο περιορισμένο κοινό που είναι σε θέση να αξιολογήσει αυτά τα πράγματα.
Βέβαια, η τοποθέτηση του κου. Αβραμόπουλου στον τομέα Εξωτερικών, εξασφαλίζει ακόμη δύο βασικά -ως φαίνεται- για τον κο. Σαμαρά στοιχεία.
- Πρώτον, να πλήξει την ψυχολογία και τη φήμη της κας. Μπακογιάννη, η οποία ήταν η αρμόδια υπουργός. Εξ ου και η τελευταία, αρνήθηκε να δεχτεί τη θέση της τομεάρχου Παιδείας και Πολιτισμού (γι’ αυτό θα γράψουμε σε επόμενη ανάρτηση). Πάντως, το «άδειασμα» της κας. Μπακογιάννη, είχε διαφανεί εδώ και πολλές μέρες, όταν η Ρηγίλλης αρνήθηκε να παράσχει την παραμικρή στήριξη στην «Ψηλή» για το γεγονός ότι η εφημερίδα «Έθνος της Κυριακής» στις 6/11/2009 την κατηγόρησε για ενδοτικού τύπου παρασκηνιακές παραχωρήσεις στον υπουργό Εξωτερικών της πΓΔΜ κο. Αντόνιο Μιλόσοσκι.
- Δεύτερον, να περιέλθει ο τομέας των Εξωτερικών κατ’ αποκλειστικότητα στην κυριότητα των … «υπερπατριωτών» συμβούλων του, οι οποίοι δε θα μπορούσαν με τίποτα να πείσουν μία κοσμοπολίτισσα πολιτικό σαν την κα. Μπακογιάννη ότι η Ελλάδα δύναται και δικαιούται να εκστρατεύσει ξανά ως το Σαγγάριο, ενώ ο κος. Αβραμόπουλος δεν αναμένεται να τους δημιουργήσει προβλήματα, εφόσον του παραχωρούνται στην πορεία αξιώματα και προνόμια.

Ως αντίβαρο στην μεθόδευση για εξαίρεση της κας. Μπακογιάννη από το σχήμα των τομεαρχών ο κος. Σαμαράς επέλεξε να αξιοποιήσει δύο θεωρητικά «δικούς» της βουλευτές, τους κκ. Κωστή Χατζηδάκη και Νίκο Δένδια και μάλιστα, σε τομείς αντίστοιχους των υπουργείων των οποίων τα χαρτοφυλάκια κατείχαν στην τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ. Η αλήθεια είναι φυσικά ότι ο κος. Χατζηδάκης εδώ και πολύ καιρό παίζει καθαρά προσωπικό παιχνίδι, καλυπτόμενος πίσω από το χαμηλών τόνων προφίλ και ύφος του. Για να καταλάβετε, ενώ στις τελευταίες εκλογές είχε και πάλι την πλήρη στήριξη του κου. Κυριάκου Μητσοτάκη σε σταυρούς στη Β’ Αθηνών, όπως είχε ακριβώς συμβεί και στις εκλογές του 2007, άνθρωποί του διέδιδαν ότι είχε «απογαλακτιστεί» πολιτικά από την οικογένεια Μητσοτάκη με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να μην εκλεγεί καν βουλευτής. Αποτέλεσμα ήταν, αθροίζοντας τις ψήφους ενδιαφέροντος και συμπαράστασης των νεοδημοκρατών για να σώσουν -τάχα- την εκλογή του, μαζί με τις ψήφους που αφειδώς (ή μήπως αφελώς;) του πρόσφερε και πάλι ο κος. Κυριάκος Μητσοτάκης, να βγει δεύτερος στη Β’ Αθηνών, υποσκελίζοντας και τον ίδιο τον κο. Μητσοτάκη! Όσο για τον κο. Δένδια, μάλλον μέτρησε μαζί με το γεγονός ότι εξυπηρετούσε ως ζωντανό άλλοθι ότι ο νέος πρόεδρος βάζει και τους ντορικούς» στο παιχνίδι και ο απαραβίαστος όρκος αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας που ισχύει μεταξύ των συναποφοίτων του Κολλεγίου Αθηνών. Μπορεί να σας ακούγεται περίεργο σε όλους εσάς που δεν έχετε σχέση με την αριστοκρατία των Βορείων Προαστίων να προσμετράται σε τέτοια πράγματα η συναποφοίτηση στο ελληνικό … «Ήτον», αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι πράγματι παίζει μεγάλο ρόλο αυτό το γεγονός. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι όλα τα golden boys της ομάδας Μαξίμου που είχαν στα μικράτα τους περάσει από το ιδιωτικό εκπαιδευτήριο του Ψυχικού (Πάνος Λειβαδάς, Χρήστος Χατζηεμμανουήλ κ.α.) συνετάχθησαν αυθορμήτως με την υποψηφιότητα του κου. Σαμαρά.

Σε ότι αφορά την τοποθέτηση του κου. Χρήστου Ζώη στον τομέα Εσωτερικών, πέρα από το γεγονός ότι ο κος. Σαμαράς ήθελε να δείξει ότι αξιοποιεί τα «άφθαρτα» κυβερνητικά στελέχη των κυβερνήσεων Καραμανλή, έχει κυκλοφορήσει η εκτίμηση ότι ο πρόεδρος της ΝΔ, έχει και ως σκοπό να «κόψει» λίγο τη φόρα του νέου γραμματέα Πολιτικού Σχεδιασμού κου. Μάξιμου Χαρακόπουλου, ώστε να μην καλλιεργήσει στο μυαλό του τη σκέψη πως μετατρέπεται σε … «Λαρισσάρχη», ή … «Θεσσαλιάρχη». Ομοίως, για τον τομεάρχη Εργασίας κο. Γιάννη Βρούτση, συζητείται ότι πέρα από το γεγονός ότι η παρουσία του εξυπηρετεί στην προσπάθεια για επιδαψίλευση μίας ανανεωμένης κομματικής εικόνας, ταυτόχρονα σημαίνει τον ενταφιασμό των πολιτικών φιλοδοξιών «ντορικών» στελεχών, όπως είναι για παράδειγμα ο κος. Σταμάτης Μαύρος.

Τέλος, για τον τομέα Οικονομικών, την υψηλή εποπτεία του οποίου παίρνει πάνω του ο κος. Σαμαράς, τα πράγματα εξηγούνται και πάλι σχετικά εύκολα. Ο κος. Θεόδωρος Καράογλου λέγεται πως υποστήριξε την κα. Μπακογιάννη, αλλά απέφυγε να προβεί σε επίσημη δήλωση, ενώ θεωρείται βάσιμη η φημολογία ότι είχε ήδη φροντίσει να κάνει τα κατάλληλα ανοίγματα προς την πλευρά του νυν προέδρου. Την ίδια ώρα, ο Θεσσαλονικιός βουλευτής εκπροσωπεί στο σχήμα των τομεαρχών και τις τάξεις βουλευτών που δεν είχαν ποτέ αξιοποιηθεί από τον κο. Καραμανλή και προέβαιναν σε τακτική εσωκομματική κριτική στο προηγούμενο προεδρικό καθεστώς. Ο κος. Χρήστος Σταϊκούρας, υποστήριξε τον κο. Σαμαρά διακριτικά. Εκείνος που τον υποστήριξε εντελώς αδιάκριτα όμως, ήταν ο πατήρ Σταϊκούρας, Κώστας, διευθυντής του προεδρικού γραφείου του κου. Καραμανλή. Λέγεται ότι έως και σε … επίμονες και ζωηρές «προειδοποιήσεις» στο προσωπικό του κόμματος για το τι θα πάθαινε αν κατέφθανε ως πρόεδρος «μία κυρία με κόκκινα ταγέρ», είχε καταφύγει. Ο τριανταπεντάχρονος Χρήστος λοιπόν, εισπράττει τα εύσημα για τη συμπεριφορά του πατρός του και ταυτόχρονα κινητροδοτείται προκειμένου να καταστεί ο απόλυτος κυρίαρχος στο νομό Φθιώτιδας, εξοστρακίζοντας για πάντα τον κο. Θανάση Γιαννόπουλο, ο οποίος ήταν και είναι ένθερμος υποστηρικτής της κας. Μπακογιάννη. Βέβαια, για να μην είμαστε άδικοι και μεροληπτικοί, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο κος. Σταϊκούρας είναι σεμνός και ευγενικός άνθρωπος, εξαιρετικός βουλευτής σε ότι αφορά τις παρουσίες και τις ομιλίες του, λαμπρός επιστήμων σε ότι αφορά τις γνώσεις του στην Οικονομική Επιστήμη και διακεκριμένος εκπρόσωπος της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, τόσο στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων, όσο και σε συνεδριάσεις του Πολιτικού Γραφείου.

Όπως βλέπετε, πίσω από κάθε απόφαση του κου. Σαμαρά, όπως και κάθε άλλου προέδρου, για να τοποθετήσει πρόσωπα σε θέσεις, κρύβονται μικρές ενδιαφέρουσες ιστορίες και πάνω απ’ όλα, κίνητρα τα οποία δεν είναι πάντοτε ούτε απολύτως αθώα, ούτε απολύτως αξιοκρατικά.