Πρώτον, διότι το άδειασμα ήταν εξώφθαλμο και άκομψο. Κρίνεται φυσιολογικό για έναν πρώην πρόεδρο και δύο φορές πρωθυπουργό να περιμένει να μετακινηθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας και μάλιστα στην κορυφή του, στο ενδεχόμενο που θα χρειαζόταν να έφευγε από την περιφέρεια στην οποία ανέκαθεν εκλεγόταν. Η πρόταση του κου. Παπανδρέου στον κο. Σημίτη να δεχτεί να είναι περιπλανώμενος από τη μία περιφέρεια στην άλλη, συνιστά προσβολή και ο πρώην πρωθυπουργός δεν είχε άλλο περιθώριο από το να αρνηθεί.
Δεύτερον, διότι αποστασιοποιείται από το κυβερνητικό και κομματικό παρελθόν του ΠαΣοΚ με μία αιφνίδια επιθετική ενέργεια σε βάρος του προκατόχου του στην ηγεσία και όχι προβαίνοντας στη δική του αυτοκριτική για τα προσωπικά του σφάλματα και τις δικές του παραλείψεις σε όλο το διάστημσ που ήταν πρωτοκλασάτος υπουργός και προβεβλημένο στέλεχος.
Τρίτον, διότι αποδιώχνοντας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από το κόμμα όλους τους κορυφαίους επιτελείς της οικονομικής και αναπτυξιακής στρατηγικής των κυβερνήσεων που ανέδειξε στο πρόσφατο παρελθόν (κκ. Σημίτης, Χριστοδουλάκης, Αλ. Παπαδόπουλος, Γ. Παπαντωνίου, Βερελής κ.α.) και αφήνοντας τη διαμόρφωση πολιτικής σε ερασιτέχνες εφευρέτες όπως η κα. Κατσέλη και μάλιστα σε περίοδο κρίσης, δημιουργεί έντονες ανασφάλειες και σοβαρά ερωτηματικά στους συντελεστές της Οικονομίας και της Αγοράς.
Το άδειασμα του κου. Σημίτη αποδεικνύει ότι ο κος. Παπανδρέου είναι απρόβλεπτος και επικίνδυνος έστω και ως εν... δυνάμει πρωθυπουργός και είναι παραπάνω από πιθανό ότι η μετακινούμενη μάζα ψηφοφόρων του μεσαίου χώρου θα σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να μην τον εμπιστευτεί ούτε και τώρα.
Όσο δε για τη προπαγάνδα περί επίδειξης εσωκομματικής ισχύος, μάλλον ως φαιδρή μπορεί να χαρακτηριστεί παρά ως οτιδήποτε άλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου