Τα παράπονα και τα σκωπτικά σχόλια δίνουν και παίρνουν στις παρέες

Οι περισσότεροι εχθροί, δεν προέρχονται από τις τάξεις του πολιτικού στρατοπέδου της οικογένειας Μητσοτάκη, διότι ούτως ή άλλως, η κα. Ντόρα Μπακογιάννη δε θα μπορούσε να έχει πολλές απαιτήσεις από στελέχη σαν τον κο. Μενέλαο Δασκαλάκη. Το μοναδικό που θα μπορούσε να περιμένει, θα ήταν μία στάση ουδετερότητας στο ζήτημα της εκλογής νέου αρχηγού, κάτι το οποίο τελικώς δεν συνέβη, όπως επιβεβαιώνουν διάφορα στοιχεία και μαρτυρίες ανθρώπων μέσα από τη Ρηγίλλης με τους οποίους μιλάμε τακτικά. Οι περισσότεροι εχθροί για το γενικό διευθυντή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης προέρχονται κυρίως από το στρατόπεδο των «καραμανλικών» στελεχών, τα οποία, είτε ετάχθησαν διακριτικώς παρά τω πλευρό της κας. Μπακογιάννη, επιχειρώντας έτσι να παρεμποδίσουν την έλευση στην ηγεσία της ΝΔ δύο πολιτικών προσώπων που επιχείρησαν κατά το παρελθόν να τη διασπάσουν και να την υπονομεύσουν με τη δημιουργία δικού τους κόμματος, είτε δεν ανακατεύτηκαν καθόλου στις εσωκομματικές εκλογές, αλλά αρνήθηκαν να ενδώσουν στα κελεύσματα που τους απηύθυναν οι κκ. Αντώνης Σαμαράς, Δημήτρης Αβραμόπουλος και κάποιοι εκ των συνεργ(ατ)ών τους.
Αυτά τα στελέχη, είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον, απομακρύνθηκαν από τον πολιτικό και διοικητικό μηχανισμό της Ρηγίλλης σε χρόνο ρεκόρ και το χειρότερο, με τον πλέον μειωτικό και απαξιωτικό τρόπο αντιμετώπισης και εκείνο για το οποίο επιμένουν να παραπονιούνται, είναι ότι ο γενικός διευθυντής της ΝΔ όχι απλά δεν επέλεξε να μείνει έξω από αυτή την υπόθεση, αλλά ετέθη ανάμεσα στους «πρωτεργάτες» της. «Δε θα με ένοιαζε η συμπεριφορά κανενός Δραβίλα ή Μουρούτη, γιατί ούτε που τους γνωρίζω. Ούτε καν του Αρβανιτόπουλου, γιατί ούτε με αυτόν είχα ποτέ μου πολλά-πολλά. Αλλά από το Μενέλαο περίμενα να είναι τουλάχιστον πιο εντάξει, απέναντι σε μένα και σε τόσους άλλους που πορευόμασταν μαζί χρόνια», έλεγε τις προάλλες σε παρέα που έπινε τον (πικρό) καφέ της σε γνωστό νεοδημοκρατικό στέκι της πλατείας Κολωνακίου, εξέχων στέλεχος, η απόσπαση του οποίου στο κόμμα διακόπηκε, χωρίς καλά-καλά να το συζητήσει κανείς μαζί του. Για να παρατηρήσει σκωπτικά εις εκ των παρευρισκομένων: «την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη όμως ουδείς».