Μην σας εκπλήσσει η πολιτική πολιορκία που επιδιώκουν να ξεκινήσουν οι Τούρκοι με την επιστολή του πρωθυπουργού τους κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογκάν προς το δικό μας πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου, η οποία έχει ως θέμα την έναρξη πολιτικού διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες, για θέματα που τις χωρίζουν.Ο κος. Ερντογκάν, ενόψει της απόφασης που καλείται να λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση για πλήρη ή όχι εισδοχή της χώρας του, θέλει να προβάλλει σε ευρωπαϊκό και σε διεθνές επίπεδο, ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη και έτοιμη να αντιμετωπίσει όποιες διαφορές έχει με τα γειτονικά της κράτη, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου.
Από την άλλη πλευρά, καταλαβαίνει πολύ καλά ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει απέναντί του μία ελληνική κυβέρνηση όπως εκείνες του κ. Καραμανλή, που έστεκαν αμετακίνητες στην άποψη να μη δέχονται ως θέματα πολιτικού διαλόγου τις ποικίλες, πολλαπλές, αναιτιολόγητες και αυθαίρετες διεκδικήσεις τις οποίες εγείρει μονομερώς η Άγκυρα σε βάρος δικό μας, αλλά αντιθέτως, μία κυβέρνηση ΠαΣοΚ.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
Είναι απλό. Το ΠαΣοΚ, έχει δείξει στην εξωτερική του πολιτική διαχρονικά, ότι βασικό ζητούμενο για αυτό είναι η προσέγγισή μας με την Τουρκία, ανεξαρτήτως εθνικού, όχι απλά πολιτικού, κόστους.
Από που συνάγεται ένα τέτοιο συμπέρασμα;
- Στα Ίμια, η πρώτη κυβέρνηση Σημίτη, υποχρεώθηκε να δεχτεί το δόγμα “No Ships, No Troops, No Flags”, θεμελιώνοντας την τουρκική θεωρία περί γκρίζων ζωνών, αφού άκριτα και επιπόλαια επέτρεψε την κατάληψη μίας εκ των δύο βραχονησίδων.
- Στη Μαδρίτη, η ίδια κυβέρνηση, προσυπέγραψε την ομώνυμη Διακήρυξη Αρχών, με βάση την οποία επιβεβαιώνονταν τα «ζωτικά ενδιαφέροντα και συμφέροντα και των δύο χωρών στο Αιγαίο», ενώ την ίδια εποχή οι Τούρκοι ήγειραν το γνωστό casus belli για το ζήτημα των 12 ναυτικών μιλίων. Προφανώς, το σημείο της Διακήρυξης που όριζε ότι τα δύο μέρη «θα αποφύγουν μονομερείς ενέργειες που είναι δυνατό να προκαλέσουν στρατιωτική ένταση», φωτογράφιζε τη δέσμευση της Ελλάδας να μην επεκτείνει μονομερώς, όπως εδικαιούτο με βάση το Διεθνές Δίκαιο, τα θαλάσσια σύνορά της.
- Στη συνέχεια, η κυβέρνηση Σημίτη ουσιαστικά παρέδωσε τον επικεφαλής του κουρδικού PKK Αμπντουλά Οτζαλάν στα χέρια της τουρκικής MIT, πετώντας τον έξω από την πρεσβεία μας στο Ναϊρόμπι.
- Επιπλέον, δεν στάθηκε ισχυρή ως προς την υποστήριξη του δικαιώματος της Κύπρου, ως κυρίαρχου κράτους, να ενισχύσει το αμυντικό της σύστημα με την εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων S300, παρότι βρισκόταν ακόμη σε ισχύ, έστω και τυπικά, το λεγόμενο Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα.
- Τέλος, καθ’ οδόν προς το Ελσίνκι, η κυβέρνηση Σημίτη είχε ήδη δεχτεί οι μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας, να βαπτιστούν επισήμως από την ΕΕ, ως υπαρκτές «διασυνοριακές διαφορές».
Στη διάρκεια αυτού του μαραθωνίου υποχωρήσεων και παραχωρήσεων, που συνεχίστηκε αδιάκοπα και στη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη, το ΠαΣοΚ είχε δεχτεί τη σύσταση μίας μικτής ελληνοτουρκικής Επιτροπής Σοφών, η οποία, στο πλαίσιο μίας επίσημης πολιτικής συνδιαλλαγής, μελετούσε τα προβλήματα ανάμεσα στις δύο χώρες, με εκκίνηση από εκείνο της υφαλοκρηπίδας. Προβλήματα, τα οποία κανονικά η χώρα μας θα είχε συμφέρον μόνο να απορρίπτει ασυζητητί ως μη υπάρχοντα. Διότι συζητώντας για ένα πρόβλημα, το αποδέχεσαι ως υπαρκτό, όσο παράλογο στην έκφραση και ανεδαφικό στο περιεχόμενό του και αν είναι.
Μαζί με το προηγούμενο, η κυβέρνηση Σημίτη και ο τότε υπουργός Εξωτερικών κος. Παπανδρέου συνέχιζαν την τακτική της βήμα προς βήμα προσέγγισης (μέσω της λεγόμενης διπλωματίας των σεισμών, διπλωματίας των καλλιτεχνών, διπλωματίας των μαθητών κ.ο.κ.), αν και οι τουρκικές παραβιάσεις στο Αιγαίο συνεχίζονταν με πρωτοφανή προκλητικότητα (που έφτανε έως και του σημείου τουρκικά καταδιωκτικά αεροσκάφη να παρενοχλούν τα μεταγωγικά αεροσκάφη στα οποία επέβαινε για αποστολές, ο Έλληνας υπουργός Εθνικής Αμύνης), ενώ οι επιθέσεις φανατικών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως γίνονταν ολοένα και πιο πυκνές.
Με αυτό το ΠαΣοΚ, ίδιο και απαράλλαχτο έχει να κάνει αυτή τη στιγμή η Τουρκία και επομένως δεν είναι παράξενο, ούτε ανεξήγητο, ότι κος. Ερντογκάν και οι διπλωμάτες του, ανυπομονούν να ξαναβρεθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Έλληνες συναδέλφους και ομολόγους τους. Το ζήτημα είναι τι είδους αντανακλαστικά πολιτικής αντίδρασης θα δείξουν αυτή την κρίσιμη στιγμή, τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης και ειδικότερα η Νέα Δημοκρατία μετά την εκλογή νέου προέδρου, όσο και οι opinion leaders που είναι σε θέση να αντιληφθούν την παγίδα εμπρός στην οποία κινδυνεύει να βρεθεί η χώρα μας.
(Αναδημοσίευση από το blog "κοινή μοίρα". Ο πίνακας είναι επίσης από 'κεί, φέρει την ονομασία "The Rape" και αποτελεί έργο του Darwin Leon)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου