Η δριμεία φραστική επίθεση του κου. Κώστα Μπακογιάννη στο δημοσιογράφο Θανάση Λάλα στο καφέ Da Capo της Πλατείας Κολωνακίου ήταν όχι μονάχα μία απολύτως δικαιολογημένη πράξη, αλλά η απαρχή μίας νέας φάσης, όπου οι ελεεινολογήματα και τα χυδαιογραφήματα κάθε διεστραμμένου νου και διεφθαρμένης ψυχής εναντίον ευυπόληπτων προσώπων δεν μπορεί και δεν πρόκειται να μένουν αναπάντητα.Οι περισσότεροι από εμάς αναγνωρίσαμε στον τρόπο γραφής του κατάπτυστου εκείνου κειμένου κατά της πρώην υπουργού Εξωτερικών στο ένθετο Vetomag της κυριάτικης εφημερίδας “Veto”, που μόνο ως παράδειγμα δημοσιογραφικής αγυρτείας μπορεί να χρησιμεύσει, τον Λάλα. Και όμως! Μπροστά στην οργή του γιου της κας. Μπακογιάννη και χωρίς να ντραπεί όλο τον κόσμο που παρίστατο στη σκηνή, απεμπολούσε την ευθύνη για το δημοσίευμα, χρεώνοντάς το στον συνέταιρό του στην εφημερίδα.
Κάποιοι δήθεν και καθωσπρέπει θα ισχυριστούν ενδεχομένως ότι ουδείς, πόσο μάλλον ο γιος του αείμνηστου Παύλου Μπακογιάννη, αξίζει να εκτίθεται οργισμένος στον κοινωνικό περίγυρο για τέτοιες θλιβερές περιπτώσεις, όπως εκείνου του Λάλα. Λάθος! Είναι χρέος κάθε σωστού ανθρώπου να υπερασπίζεται την τιμή και την υπόληψη της οικογένειάς του και μάλιστα με τρόπο δυναμικό, εάν έχει να αντιμετωπίσει τόσο ιταμές και οικτρές καταστάσεις. Έναν τέτοιο ηθικό παχυδερμισμό.
Γεια στο στόμα σου λοιπόν Κώστα και ελπίζουμε να βρεις μιμητές σε ανάλογες περιπτώσεις.
Υ.Γ.: Περιττό να αναφέρουμε ότι ευχόμαστε όταν φτάσει η ώρα της εκδίκασης της μήνυσης και αγωγής της κας. Μπακογιάννη κατά των Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και Θανάση Λάλα, η Δικαιοσύνη να σταθεί στο ύψος της περίστασης και να τους βαρέσει μία γερή καμπάνα.
1 σχόλιο:
Δεν είναι ορθό να παροξύνονται τα πολιτικά ήθη, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση καλό θα ήταν ο Κώστας να επισκεφθεί μερικούς ακόμη βρικόλακες της δημοσιογραφίας. Διότι οι αδρεναλίνες που αυτοί ενσυνείδητα προκαλούν, δεν μας σκοτώνουν μόνο ψυχικά.
Δημοσίευση σχολίου