Και οι δυο επικεφαλής σε σημαντικό διοικητικό τομέα της Νέας Δημοκρατίας. Ο ένας λεπτός, ανοικτόχρωμος, λιγομίλητος, ο άλλος ευτραφής, μελαχρινός, πιο κοινωνικός. Καλά παιδιά και οι δύο. Αλλά εύπιστα και κάπου επιπόλαια. Έχαψαν το παραμύθι των προϊσταμένων τους, ότι «εάν κατέφθανε στο νεοκλασσικό η κυρία που έχει αδυναμία στα κόκκινα ταγιέρ» μαύρη μέρα θα ξημέρωνε για ολόκληρο το προσωπικό και επιδόθηκαν, μαζί με ολόκληρο το σύστημα Μαξίμου-Ρηγίλλης σε υπέρ πάντων αγώνα, για νίκη του αντιπάλου της. Έως και κατασκοπεία, με βάση πάντα τις δυνατότητες του τομέα που διαχειρίζονταν, πάνω στο πως κινούνταν οι κομματικοί αξιωματούχοι και το προσωπικό, ακούγεται ότι ασκούσαν.Αποτέλεσμα; Με το που εξελέγη ο αντίπαλος της κακιάς μάγισσας, μία από τις πρώτες κινήσεις που έκανε, ήταν να φορέσει στα δύο καλά μας παλικάρια καπέλο, έναν κολλητό του που έφερε απ' έξω. Την ίδια τύχη, είχαν και πολλοί άλλοι μέσα στο νεοκλασσικό – και όχι μόνο.
Ας πρόσεχαν κι ας προνοούσαν να είχαν πληροφορηθεί το χαρακτήρα και το ποιόν εκείνου για τον οποίον τα έδωσαν όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου