Αδύνατον να επιτύχουν εθνική συναίνεση, λόγω της συνολικής τους στάσης

Γράφει ο ΛΑοΚοΩΝ

Κρίνω επιβεβλημένο να επανέρθω στο ζήτημα της εθνικής συναίνεσης, την οποία μετ’ επιτάσεως θέτει ο κος. Γιώργος Παπανδρέου, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες τόσο στον τομέα της Εθνικής Οικονομίας και των Δημόσιων Οικονομικών, όσο και στον τομέα της Δημόσιας Διοίκησης και στην ανάγκη επιβολής όρων διαφάνειας στη λειτουργία της.

Επιμένω ότι με βάση την συνολική στάση που έχουν επιδείξει τόσο το ΠαΣοΚ διαχρονικά, όσο και ο κος. Παπανδρέου τελευταία, είναι αδύνατον να τους προσφέρει κανείς συναίνεση, πόσο μάλλον, μία αξιωματική αντιπολίτευση που θέλει να λογίζεται ως σοβαρή και υπεύθυνη.

Την πρώτη μακρά περίοδο της διακυβέρνησής του, το ΠαΣοΚ διέλυσε τα κρατικά ταμεία, εκτοξεύοντας ελλείμματα και χρέη στα ύψη, ενώ στη δεύτερη, συμπεριφέρθηκε ωσάν να ασκούσε μία πιο συγκροτημένη και συγκρατημένη δημοσιονομική πολιτική, αλλά αυτό γινόταν με όρους δημιουργικής λογιστικής και πάνω στην λογική μίας πρωτόγνωρης για τα μεταπολιτευτικά χρονικά, κοινωνικής αναλγησίας. Σε ότι αφορά τη Δημόσια Διοίκηση και το πρόβλημα της Διαφθοράς, το ΠαΣοΚ επέβαλλε στο δημόσιο βίο αρχικά την αναξιοκρατία και στη συνέχεια την ατιμωρησία, ενώ από τα «δωράκια» των υπουργών του Ανδρέα Παπανδρέου στους εαυτούς τους, η χώρα πήγε κατευθείαν στο μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων και της διανομής και διαχείρισης των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης.

Το κυβερνόν κόμμα και ο κος. Παπανδρέου προσωπικά, ουδέποτε έχουν παραδεχτεί δημοσίως οτιδήποτε από τα παραπάνω. Αντιθέτως, αποδίδουν κάθε δεινό και κάθε κακοδαιμονία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, στη Νέα Δημοκρατία και στους πρωθυπουργούς της, οι οποίοι, μπορεί μεν να επεδείκνυαν κατά κανόνα μία αναβλητικότητα στις οικονομικές και διοικητικές μεταρρυθμίσεις και μία φοβία εμπρός στα εμπόδια που συναντούσαν σε κάθε προσπάθεια για εξυγίανση του δημοσίου βίου, αλλά όλοι είχαν ως κοινή επιδίωξη ένα στοιχειώδες νοικοκύρεμα της πατρίδας μας.

Όπως είναι κατανοητό, με αυτές τις προϋποθέσεις, το ΠαΣοΚ και ο κος. Παπανδρέου ούτε μπορούν να επιτύχουν την εθνική συναίνεση, αλλά ούτε και την αξίζουν.