10 Οκτ 2009

Ψυχραιμία Αντωνάκη μου, ψυχραιμία, λόγω της ημέρας...

Είναι δυνατόν, έχοντας ρίξει κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το 1993 και έχοντας διατηρήσει το ΠαΣοΚ στην εξουσία το 1995, να επιδιώκει τώρα να ηγηθεί του κόμματος; Για τον κο. Σαμαρά, τίποτε δε μοιάζει αδύνατο.

Τόσο αλαζών όσο χρειάζεται για να διαρρεύσει μέσω κύκλων του για τον κο. Μεϊμαράκη "υπό ποία ιδιότητα μου ζητάει να με συναντήσει", τόσο άφιλος, όσο αρκούσε για να αδειάσει κατά τη διαδρομή της επιστροφής του και κατά την παραμονή του στη ΝΔ όλους τους ανθρώπους που τον είχαν στηρίξει στο εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης, διακατεχόμενος από το γνωστό ναπολεώντειο σύνδρομο επιθετικότητας αν και είναι το εντελώς αντίθετο από βραχύσωμος, ο κος. Σαμαράς εμφανίζεται έτοιμος να προβεί σε οποιαδήποτε κίνηση, ακόμη και διασπαστική, είναι ικανή να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του.

Είναι άτυχη η πτέρυγα της Ριζοσπαστικής Δεξιάς της ΝΔ που βρήκε έναν τόσο επικίνδυνο εσωκομματικό εκφραστή, ή τυχερός ο κος. Παπανδρέου που έκανε στα νιάτα του έναν τόσο χρήσιμο φίλο;

3 σχόλια:

Stathis είπε...

Καλή δύναμη!
Δεν έχετε mail?
Θέλω να επικοινωνήσουμε!

Καλό Σαββατοκύριακο!

Ανώνυμος είπε...

Α, για δυό λεπτά φίλε. Κι ο Μητσοτάκης ΄"έριξε" τον ΄Εβερτ στις εκλογές του 1996, αλλά εκεί ήταν χειρουργικό το χτύπημα και δεν ήταν εξόφθαλμη η τακτική Μητσοτάκη. Αν θυμάστε, το βράδυ των εκλογών το 1996, τσιμπούσια είχαν στην Αραβαντινού! (αυτό το είχα δεί εγώ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ Τ΄ΑΥΤΙΑ ΜΟΥ). Λοιπόν αφήστε τα αυτά. Ο ικανότερος ας επικρατήσει.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ με τον φίλο των 5:46. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι την ηγεσία θα καταλάβει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ο πλέον αρεστός στους Αμερικανούς.Όπως έγινε και με την ηγεσία του ΘΑΣΟΚ.